Uiteindelijk kan er maar één conclusie getrokken worden uit de lezing van het hoofdstuk Defensie in het regeerakkoord. De titel is fout, de regering zou beter spreken van Offensie.
Meer buitenlandse interventies
België kiest ervoor om de 'problemen en uitdagingen' in de wereld vooral militair aan te pakken.
De NAVO is voor België het 'model van internationale samenwerking en solidariteit' bij uitstek. De NAVO moet niet alleen instaan voor de verdediging van het NAVO-grondgebied, maar ook inspanningen leveren voor 'vrede en veiligheid' elders in de wereld. België wil een solidaire en geloofwaardige partner zijn en pleit ervoor dat de NAVO inspeelt op 'nieuwe uitdagingen'.
Daarnaast is er nog de EU, die wordt gedefinieerd als 'een complementaire speler' voor de NAVO. Ook binnen het EU-kader bepleit België een verhoogde militaire activiteit. Zo wil het op Europees niveau 'initiatieven opstarten en ondersteunen die de inzet van de EUBG (European Union Battle Group) moeten vergemakkelijken'.
Voor wie ondertussen nog twijfelde waarom we een leger nodig hebben, stelt de nota: 'De hoofdtaak van het leger blijft de deelname aan buitenlandse missies met als doel het bevorderen van vrede en veiligheid in de wereld'. De interventies in Afghanistan, Mali, Irak en Libië hebben blijkbaar niet tot nadenken gestemd.
Eerst schieten, dan praten
Tegelijkertijd schuift België de Verenigde Naties verder naar de achtergrond. In het hoofdstuk Defensie staat niets over diplomatieke oplossingen, regionaal overleg, nationale soevereiniteit of het VN-handvest.
België staat niet te springen om met de VN samen te werken. Ons land zal enkel bijdragen aan VN-blauwhelmoperaties als het 'specifieke capaciteiten (heeft) waarin de VN met tekorten kampt'. Voor de samenwerking binnen de NAVO maakt het akkoord deze opmerking niet, terwijl je bezwaarlijk kan stellen dat de NAVO niet over F-16's beschikt.
De regeringspartijen voegen meteen de daad bij het woord door zich terug te trekken uit de VN-blauwhelmoperatie in Libanon, een missie die instaat voor het verwijderen van de clusterbommen en mijnen die Israël tijdens de oorlog in 2006 gebruikte.
Plots is er geld genoeg
In tijden van besparingen blijkt er geld over te zijn voor het leger. Investeringen in de grond-, marine- én luchtcomponenten worden aangekondigd. Er lekte eerder al uit dat de F-16's zouden vervangen worden door nieuwe gevechtsvliegtuigen, nu weten we dat ook M-Fregatten, mijnenjagers en drones op het verlanglijstje van de regering staan. De reden voor al deze investeringen is drieledig.
Ten eerste wil het leger met performant materiaal de veiligheid van onze militairen en partners waarborgen tijdens buitenlandse operaties. Dat de veiligheid vooral zou stijgen door niet aan buitenlandse oorlogen deel te nemen, was niet opgekomen in de hoofden van de regeringsonderhandelaars.
Ten tweede wordt in het regeerakkoord duidelijk dat er aan oorlog veel geld verdiend wordt. De investeringen die de regering voorziet, passen ook in kader van het aandikken van de winsten van de aandeelhouders van de militaire industrie. Ze kunnen voor 'belangrijke economische stimuli en innovatie zorgen', aldus het akkoord. Door met een militaire programmawet van 10 jaar te werken, kunnen de ondernemingen zich hier ook beter op voorbereiden. Dat de miljarden die hiervoor nodig zijn ook voor andere 'economische stimuli en innovatie' hadden kunnen zorgen, zoals de koopkracht verhogen en meer investeren in onderzoek aan de universiteiten bijvoorbeeld, is onze ministers blijkbaar ontgaan. In dezelfde lijn is er ook het privatiseren van 'activiteiten die geen militaire expertise en ervaring vereisen', waardoor er nog wat meer staatsapparaat ontvet wordt ten voordele van de privé.
Tot slot is er nog de 'intergenerationele solidariteit' (sic) die met de investeringen gepaard gaat. De redenering is als volgt. 30 jaar geleden werd ervoor kozen om F-16's aan te schaffen. Daardoor kunnen 'onze jongens' vandaag mee ten oorlog trekken. Deze kans moeten we ook bieden aan 'onze jongens' van de toekomst.
Het leger sluipt de hele maatschappij binnen
Alle partijen wilden meer jobs creëren. In het regeerakkoord is dit objectief echter overboord gegooid. Er zal geld zijn voor investeringen, maar op personeel wordt bespaard. Zoals hoger vermeld kunnen verschillende activiteiten geprivatiseerd worden, wat ook tot een vermindering van het aantal personeelsleden leidt.
Toch zij er een paar opvallende passages over jobs. 'Een verdere optimalisatie van de statuten zal nagestreefd worden, indien dit nodig zou blijken met het oog op een verjonging en de noden van het leger'. Wil je als jongere nog uitzicht op een goede job, dan moet je bij het leger zijn. Om aan te geven dat het de regering menens is, drukt ze erop dat het leger haar communicatie moet verbeteren '… voor de rekrutering, en voor het maatschappelijk draagvlak en het imago van het leger'. Op deze manier lijkt het erop dat de toekomst voor onze jongeren zich enkel in het leger bevindt en wordt oorlog voeren een 'normale' job.
Dat oorlog 'normaal' moet worden voor de hele maatschappij willen we tot slot met nog twee voorbeelden aantonen. De focus bij de herdenkingen rond de Eerste Wereldoorlog komt te liggen op de 'herinnering aan allen die door hun persoonlijk offer de oorlogsinspanningen hebben gedragen'. We weten dus wat ons te wachten staat en mogen ons al op nieuwe oorlogsinspanningen beginnen voorbereiden. Dit staat ver van de idee “Nooit meer oorlog” dat ooit geassocieerd werd met De Groote Oorlog.
Leger inzetten tegen sociale actie
En dan is er nog volgende uitsmijter: 'Met het oog op het kunnen optreden bij verkeersinbreuken, zal de bevoegdheid van de militaire politie worden uitgebreid.' Gaan onze militairen parkeerbonnen uitschrijven? Of volgt de regering hier de oproep van Bart De Wever om het leger in te zetten tegen protesterende foorkramers (of vakbonden,...) die een kruispunt blokkeren?
Uiteindelijk kan er maar één conclusie getrokken worden uit de lezing van het hoofdstuk Defensie in het regeerakkoord. De titel is fout, de regering zou beter spreken van Offensie.
Nationaal Bureau van intal - Mario Franssen, woordvoerder
