Als we kijken naar Vlamingen van Turkse en Marokkaanse origine zien we dat het net de vrouwen zijn die het vaakst doorstoten naar hogere posities in de samenleving.
Het blijft aan me knagen. Die voorpagina van De Morgen. De inleiding "Zelfs de helft van de vrouwen van Marokkaanse en Turkse origine doet geen moeite om werk te zoeken." Het laat uitschijnen dat deze vrouwen lui zijn, onbekwaam. Dat zij geen meerwaarde vormen voor onze samenleving. Ook in het rapport waar de krant naar verwijst, worden enkele bedenkelijke conclusies getrokken.
Een groot deel van deze vrouwen zijn huisvrouwen. Gaan we nu ook deze groep toevoegen aan het eindeloze lijstje van mensen die we als 'profiteurs' bestempelen? Zijn we zover doorgedraaid in ons neoliberaal denken dat we nu ook huisvrouwen gaan afbreken? Sinds wanneer is het opvoeden van kinderen en het huishouden beheren geen fulltime job? Waarom wordt er nauwelijks gewag gemaakt van het gebrek aan jobs, de structurele discriminatie van minderheden op de arbeidsmarkt en het gebrek aan plaatsen in de kinderopvang? Hoeveel onder hen hebben op een bepaald moment geen moeilijke keuze moeten maken tussen gezin en carrière? Wanneer gezinnen moeten kiezen wie van de twee kostwinners noodgedwongen een stapje opzij zet, zijn het meestal de vrouwen. Een louter financiële overweging. In België verdienen mannen nog gemiddeld 1/4de meer dan vrouwen in dezelfde functie.
Wie er tegenwoordig geen uitputtende carrière op nahoudt, wie niet meedraait in de ratrace, wie om welke reden dan ook geen gelijke tred kan houden met de rest van de bevolking is per definitie een profiteur. Zijn wij allemaal slaven die zich ten dienste moeten stellen van de economie? Zijn het Bruto Nationaal Product en de economische groei, factoren waaraan we ons geluk kunnen meten?
Zijn de vrouwen die in het rapport door de mangel worden gehaald echt een blok aan het been van onze samenleving? Ik laat het rapport even voor wat het is en kijk naar de vrouwen in mijn omgeving. Reeds op jonge leeftijd viel het me al op. Of het nu familieleden, vriendinnen of kennissen zijn, vrouwen zijn altijd in de weer. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Maakt niet uit welke kleur van de regenboog ze hebben of ze huisvrouw of carrièrevrouw zijn, vrouwen zijn altijd bezig. Of ze zijn aan het werk of ze zijn met de kinderen bezig, aan het koken, doen het huishouden of onderhouden hun sociale contacten. Meestal is het een combinatie van deze activiteiten. Vrouwen zitten nooit stil. Hoe doen ze het toch? Van waar halen ze al die energie? Het blijft een groot mysterie.
Terwijl vele van ons mannen na een lange dag werken voor de rest van de avond in de zetel ploffen begint voor de meeste vrouwen hun tweede job. Het huishouden draaiende houden en zich bekommeren om de kinderen. Dezelfde taferelen zie je ook bij koppels die beweren dat ze de huishoudelijke taken netjes tussen man en vrouw verdelen. Lekker progressief, maar in werkelijkheid neemt de vrouw het leeuwendeel van het huishoudelijk werk voor haar rekening.
Het klopt dat het er in de meeste moslimgezinnen nog traditioneel aan toe gaat. Het staat natuurlijk elk individu/gezin vrij om te kiezen op welke manier zij hun werk/privé balans invullen.
De sensationele cover van De Morgen steekt echter schril af tegen de werkelijkheid. Als we kijken naar Vlamingen van Turkse en Marokkaanse origine zien we dat het net de vrouwen zijn die het vaakst doorstoten naar hogere posities in de samenleving. Ze behalen vaker een secundair diploma, stromen vaker door naar het hoger onderwijs dan de mannen en bezetten meer topfuncties op de arbeidsmarkt. Kortom ze zijn succesvoller.
In het middenveld ervaar ik net hetzelfde. De meeste initiatieven worden opgestart door vrouwen. Ze zijn geëngageerd en zetten zich in voor de maatschappij. Een Marokkaanse netwerkavond organiseren? De meerderheid van de aanwezigen zijn vrouwen. Een benefietavond voor Syrië? De zaal is gevuld met vrouwen. Lezingen, debatten, workshops, projecten, etc... Vrouwen zijn steevast in de meerderheid. Neen, dit zijn geen vrouwen die hun leven lang achter het fornuis slijten. Maar net een onnoemelijke bijdrage leveren aan onze samenleving.
Laten we de volgende keer toch wat bedachtzamer zijn voor we hen in een bepaald hoekje willen plaatsen. Ongeacht afkomst, religie of sociale klasse. Huisvrouw, carrièrevrouw of een combinatie van de twee. Ik heb enorm veel bewondering voor wat een vrouw allemaal op een dag klaarspeelt. Ik als man, het zogenaamde sterke geslacht, zou het nooit kunnen. Vertel het vooral niet verder.
