Soms verwondert het me dat ik je mis. Ik heb je toch nooit gekend. Toch mis ik je. Alsof ik je had gekend. Alsof ik je vergeten ben en nu weer aan je denk.
Slam geeft uitdrukking aan de stem van jongeren in een grootstedelijke, superdiverse context: de vragen waarmee ze kampen en de idealen die ze koesteren. Het heeft bijgevolg een zeer sterk gemeenschapsvormend karakter,waarbij ze haar kracht put uit oprechtheid, contestatie en ruimte voor diversiteit
De thematische keuze van de 9de Editie van Bamako Encounters leidt tot een heel somber resultaat, maar van bijzonder hoge kwaliteit. Het motto “For a Sustainable World” vertaalt zich in een meer dan begrijpelijke aanklacht tegen het misbruik van Afrika als stortplaats van Europa
Het project Stadspiraten vindt plaats op verschillende momenten in de zomervakantie in Antwerpen, Gent, Genk en Aalst. Het gaat telkens om een samenwerking tussen een jeugdwerking en een cultuurhuis, in coördinatie van CultuurNet Vlaanderen
Iedere dag opnieuw beginnen mensen de dag met honger. Soms zie je ze, soms niet. Maar je vindt ze in iedere stad. Meer en meer mensen zijn dan ook terecht verontwaardigd over de hallucinante hoeveelheid eetbaar voedsel die wordt weggegooid.
BOZAR. Zo indrukwekkend met het plafond dat me altijd doet denken aan het skelet van en walvis. De zittende Henry Le Boeufzaal is bijna vol en bewijst dat men een divers publiek kan bereiken met een divers programma. Soit. Zij zijn er.
De kijkers zitten onder een intellectuele hypnose voor een waterval van adjectieven. Elke dialoog beschikt over een benijdenswaardig magnetisme, een soort “als ik oud word, wil ik zo praten”. En zonder enige moeite aan de meisjes zeggen dat zij “een lijf hebben dat tot dwaasheid verleidt”.
Van 2 tot 14 juli tonen jonge culturele ambassadeurs hun creatie over geloof in het kader van het Say something!-traject van Bond zonder Naam VPID en Kif Kif. Deze eindproducten zijn onder meer te zien in een oud kraakpand aan de Sint-Jacobsmarkt in Antwerpen.
Of ik het niet warm had met mijn hoofddoek, vroeg ze in een opeengepakte trein op een snikhete bedrukte dag. Ik zag de medereizigers ongemakkelijk de andere kant opkijken, tegelijk hun oren spitsend.