Auteur: Orlando Verde

Een Noorse zestienjarige jongedame van Pakistaanse origine wordt in What will people say zuiver afgebeeld als een slachtoffer van haar thuiscultuur.

In een andere taal, detail meer of minder, maar u heeft deze film al gezien.

De Nederlandse Acteursgroep Wunderbaum sloeg de handen in elkaar met schrijfster Annelies Verbeke om vorm te geven aan de voorstelling Daar gaan we weer (White Male Privilege), een uiteenzetting van vele moeizame gesprekken rond interculturaliteit, structureel racisme en aanverwanten. "De auteurs hebben een dramaturgische rode draad gevonden in 'het publieke debat' en ze hebben die in stijgende lijn weten te trekken tot een catharsis van formaat."

De vierde verfilming van de beruchte vliegtuigkaping door het Popular Front for the Liberation of Palestine beloofde nuance en controverse. Het verhaal werd namelijk niet alleen verteld vanuit de kant van slachtoffers en helden, maar ook vanuit de kant van de gijzelnemers. Niet álle gijzelnemers, zo blijkt.

Une saison en France volgt de Centraal-Afrikaanse migrant Abbas en de frustrerende asielprocedure voor hem en zijn gezin. Ervaren regisseur Mahamat-Saleh Haroun formuleert daarmee een zeer verdienstelijk en zelfs gedurfd antwoord op een Europese urgentie: de humanisering van asielzoekers.

What Happened in the Tent is een documentaire van Majd Khalifeh en Roel Nollet over The Palestinian Circus School (Westelijke Jordaanoever) en Circus Zonder Handen (Molenbeek). De film is een portret van een samenwerking tussen gelijkwaardige partners die van elkaar leren, een prachtig portret van samenhorigheid en kunst als een vreedzame vorm van verzet.

Hostiles is een western over een racistische kapitein van het Amerikaanse leger die een gezin van Native Americans veilig van New Mexico naar Montana moet brengen. Een film die op veel vlakken naar authenticiteit streeft en toch gedoemd is om tekort te schieten. 

Met de theaterversie van 'Drarrie in de Nacht' bevestigen regisseur Junior Mthombeni en schrijver/hoofdrolspeler Fikry El Azzouzi de verderzetting van hun artistieke identiteit. Een eigen stijl met veel muziek en cassante woorden, met chaos en harde realiteiten.