Vrede vzw vindt dat alle buitenlandse troepen het land moeten verlaten omdat ze alleen maar gezorgd hebben voor een toename van het geweld.
Vrede vzw vraagt de terugtrekking van alle Belgische troepen
Vrede vzw vindt dat alle buitenlandse troepen Afghanistan moeten verlaten. Ze hebben alleen maar gezorgd voor een toename van het geweld in een contraproductieve en dure oorlog. De militaire terugtrekking moet gepaard gaan met het streven naar een politiek akkoord met alle relevante partijen zodat er een einde komt aan het geweld. Een eerste stap is de stopzetting van de bombardementsvluchten en de terugtrekking van de Belgische F-16's zoals al enkele jaren gevraagd wordt door de Belgische vredesbeweging.
De aankondiging van minister van Defensie Pieter De Crem om de Belgische militaire aanwezigheid in Afghanistan tot de helft te reduceren, is meer een uiting van een politieke en militaire mislukking op het terrein dan van een strategie die een einde moet maken aan het geweld en de sociale en economische problemen van het land. Na tien jaar oorlogs- en bezettingspolitiek zit Afghanistan aan de grond.
Het aantal burgerslachtoffers neemt jaar na jaar toe. De oorlog destabiliseert ook Pakistan, waar onbemande Amerikaanse vliegtuigen voor steeds meer burgerslachtoffers zorgen. De armoede is gestegen en de enige sector die goed boert is de oorlogseconomie die winsten boekt op de rug van de bevolking.
De regering Karzai die aan de macht is gekomen na frauduleuze verkiezingen en bevolkt wordt door krijgsheren, heeft alle krediet bij de bevolking verloren. Ook de mensenrechten gaan er op achteruit. Uit recente rapporten blijkt dat het Afghaans leger - dat volgens de NAVO op termijn de plaats van de buitenlandse troepen zou moeten innemen - corrupt is en dat gevangenen systematisch worden gefolterd. Op papier beschikken vrouwen over meer rechten, maar in de praktijk blijft de discriminatie aanhouden en is de regering niet geneigd om daar een einde aan te maken.
De aangekondigde terugtrekking van de troepen is niet het gevolg van een vredesakkoord en is dus ook geen geplande exitstrategie die de Afghaanse bevolking ten goede moet komen. De oorlogspolitiek blijft gehandhaafd en er wordt vooral veel zand in de ogen gestrooid.
Na de Amerikaanse troepenreductie zal het Amerikaanse contingent bovendien nog altijd het dubbele bedragen (65.000) van het gestationeerde aantal troepen toen Obama president werd (32.800) (zie onze analyse 'De tunnelvisie van Obama en de troepenafbouw op termijn in Afghanistan'). Ook de argumenten van minister De Crem om de troepenvermindering te verantwoorden hebben weinig te maken met een visie over hoe het nu verder moet met Afghanistan.
De soldaten op de luchthaven van Kaboel kampen met 'burn-out' en zijn 'overgekwalificeerd', zo luidt het. Bovendien blijven de Belgische F-16's verder opereren in een gebied waar de escalerende oorlogspolitiek van beide kanten wekelijks nieuwe onschuldige slachtoffers maakt. In werkelijkheid wordt de strategie voor Afghanistan volledig in Washington bepaald en daar zit de regering met de handen in het haar. Zoals in de meeste andere NAVO-landen het geval is, kant de meerderheid van de Amerikaanse bevolking zich nu ook tegen de militaire aanwezigheid in Afghanistan.
Vrede vzw vindt dat alle buitenlandse troepen het land moeten verlaten omdat ze alleen maar gezorgd hebben voor een toename van het geweld. Het gaat om een contraproductieve en dure oorlog die de Belgische schatkist jaarlijks meer dan 100 miljoen euro kost. De militaire terugtrekking moet gepaard gaan met het streven naar een politiek akkoord met alle relevante partijen. Een akkoord dat in de eerste plaats een einde moet maken aan het geweld, zoals gevraagd door parlementsleden van sp.a en Groen!.
Een eerste stap bestaat uit het onmiddellijk stopzetten van alle bombardementsvluchten. De vredesbeweging in België vraagt al enkele jaren dat de Belgische F-16's uit Afghanistan zouden vertrekken. Tot slot moet België een eigen politieke visie ontwikkelen en niet langer slaafs de Amerikaanse strategie volgen die meer met de eigen binnenlandse agenda te maken heeft (verkiezingen in 2012) dan met het lot van de Afghaanse bevolking.
