Alles of niets: over de hoofddoek, keppel, kruis , tulband, toorts, ….

Ontzet was ik toen ik toevallig het artikel ‘Islamitische sluier neen, keppel en kruisje ja’ las op de website van Joods Actueel naar aanleiding van de actie zaterdag van Minderhedenforum, Boeh!, Ella vzw, vzw Motief, ACV en talrijke andere middenveldorganisaties. De actie was gericht op klanten die de levensbeschouwlijke diversiteit in ons land apprecieerden en geen problemen hadden om bediend te worden door iemand met een kruisje, hoofddoek , keppeltje, tulband, toorts, ....
Met de slogan ‘België is er klaar voor’ wilden de organisaties dié klanten een stem verlenen.

In zijn artikel roept de hoofdredacteur, Michael Freilich, op om ‘op te komen voor onze pluralistische, joods-christelijke waarden’. Freilich lijkt te vergeten dat die christelijke cultuur vooral anti-joods was, en niet te vergeten gewelddadig. Maar dat even terzijde.

Vrouwen, verenig u

De hoofdredacteur stelt in zijn artikel dat we ‘naar de kern van de zaak moeten durven kijken’ en ‘onszelf niets moeten wijsmaken’. Volgens hem is de hoofddoek het probleem want ‘het draait allemaal om de discriminatie van de vrouw in de islam’. Hij distantieert zich van Filip Dewinter als persoon, maar duidelijk niet van Dewinters anti-islam verhaal. Zijn relaas over vrouwen die hun gezicht bedekken met een hoofddoek raakt kant noch wal, die zijn er quasi niet. Niettemin verdraait de hoofdredacteur van Joods Actueel de werkelijkheid door te stellen dat enkel islam het patent heeft op vrouwenonderdrukking.

Recentelijk nog maakten de vrouwen in de Pol van den Driesche- en Jos Gheysen- affaire ons allen duidelijk dat de strijd nog niet gestreden is. De loonkloof, het huiselijk geweld, de armoede onder alleenstaande vrouwen, het glazen plafond, … zijn andere excessen die ervoor zorgen dat we - als samenleving - met onze beide voetjes op de grond blijven. Freilich beweert dat de Antwerpse joods-orthodoxe gemeenschap vrij is van al deze onderdrukking. Allemaal goed en wel, maar als buitenstaanders kunnen we moeilijk nagaan of zijn beweringen kloppen daar de joods-orthodoxe gemeenschap in Antwerpen veleer eigen scholen, bedrijven, rechtbanken, etc. hebben en dus een eigen (gesloten) netwerk.

Dat al deze onrechtvaardigheden ten aanzien van de vrouw niet de regel zijn in onze samenleving, staat buiten kijf. Ook niet in ‘DE islam’, voor zover die moge bestaan. Freilich gaat in zijn schrijfsel voorbij aan de enorme diversiteit die de islam – net als andere religies en culturen – rijk is.

‘Durf open en eerlijk te zijn, noem een kat een kat’

Dat we - als democratische samenleving - ons moeten inzetten tegen allerhande onderdrukking, staat ook niet ter discussie. Dat was ook juist het principe van de actie zaterdag. Als middenveldorganisaties konden we ons allen vinden in de oproep om ‘de ander’ te respecteren in zijn/haar levensbeschouwing, identiteit en vrije keuze. Wij vinden dat niemand gediscrimineerd mag worden op basis van levensbeschouwing onder het mom van neutraliteit of winstbejag. Kruisje, keppel, hoofddoek, tulband, vrijzinnige toorts, en noem maar op, moet kunnen. Op voorwaarde dat we, als medeburgers, het respect voor elkaars vrije keuze bewaren en bewaken.

Moslims krijgen – al decennia - onterecht alle zonden van Israël over zich. Freilich negeert deze kwestie, en vermeldt zelf niets over de berichtgeving van internationaal gerenommeerde instellingen als ENAR en Amnesty International die de discriminatie van moslims in België aanklagen en dringend veranderingen opeisen. Ook de kritiek van de Raad van Europa tav de islamofobie in Europa en de VRIND-onderzoeken worden naar de prullenbak verwezen. Laten we onszelf niets wijsmaken, het islamofoob karakter van onze maatschappij is de kern van de zaak . Freilichs artikel is het zoveelste bewijs hiervan.

Iedereen gelijk voor de wet

We mogen evenwel niet vergeten dat wanneer er een specifieke regelgeving ingevoerd wordt mbt het inperken van religie (oa verbod op hoofddoeken) - in welke sector dan ook – deze zullen gelden voor alle levensbeschouwingen. Een ander verhaal is wellicht politiek gemakkelijk te verkopen, maar wettelijk moeilijker. In zulke gevallen is het wijselijk om solidair te zijn en zich niet in de eigen voet te schieten.

Samira Azabar Lid van BOEH!