De perceptie van een probleem beïnvloedt de oplossing.
“Als religie opium voor het volk is, dan is ideologie cocaïne voor de Belgische politieke elite.”
In het begin van de 19e eeuw toen de Industriėle Revolutie in zijn embryonale fase zat had men nood aan arbeiders die de machines konden besturen. Om die ingewikkelde apparaten te besturen had men werknemers nodig die konden lezen zodat ze de handleidingen konden begrijpen. Het huidig schoolsysteem is ontstaan uit deze eerste opleidingscentra. De piramidale structuur van lesgevers met aan de top de directeur, is parallel aan de fabrieken. De bel die de arbeiders verlost van een zware werkdag wekt voor de jongeren een gelijkaardige verlossing op. Arbeiders de gave geven om te kunnen lezen en schrijven had als neveneffect dat ze overal kennis konden verwerven. Met hulp van gedrukte media konden ze hun eigen situaties helderder bekijken en was er besef dat verbetering mogelijk was.
De gastarbeiders van de jaren 60 ondergingen een gelijkaardig proces maar dan via hun kinderen die de kans kregen om te studeren. De jongeren hebben vandaag de kennis om eindelijk eens tegen de schenen te schoppen en uit hun ondergeschikte positie te kruipen, maar de media werkt tegen want deze arbeiderskinderen zijn 'gevaarlijke moslims' (worden toch zo bestempeld) die de vrijheden van de Belgische staat willen terugdringen.
Ik ontken niet dat er problemen zijn maar wil gewoon aan de kaak stellen hoe een probleem vorm krijgt. De perceptie van een probleem beïnvloedt de oplossing. Een beeld hebben over een bevolkingsgroep kan als gevolg hebben dat bepaalde machtsstructuren vorm krijgen. Als die actoren die aan de macht zijn een status quo willen behouden omdat migranten of zelfs kinderen van migranten dankzij negatieve beeldvorming een goedkopere werkkracht zijn en daardoor rendabeler blijken voor neoliberale kapitalistische bedrijven, dan is het behoud van het stigmata op de migranten zelfs een vereiste.
“We worden gedwongen om te leven alsof we vrij zijn.”
De volledige banale hypothese dat vrouwen onderdrukt zijn door het dragen van een hoofddoek is even belachelijk als te denken dat een vrouw die gegangbangd wordt door 20 opgefokte bodybuilders en daarna haar video op pornosites post om geld te verdienen een sterke geėmancipeerde vrouw is. Laten we dus niet hypocriet zijn door het ene te tolereren en het andere te verbieden.
Als men ervan uit gaat dat er 6 procent moslims zijn in Belgiė waarvan 3 procent vrouwen. Van die 3 procent vrouwen draagt waarschijnlijk nog geen 1/3 een hoofddoek (verplicht of vrije keuze even terzijde).*www.npdata.be/BuG/100/
De "Belgian Association for the Study of Obesity" heeft een verpletterend rapport over zwaarlijvigheid in Belgiė gepubliceerd. De studie bevestigt wat we reeds wisten: 49% van de Belgische mannen en 28% van de Belgische vrouwen lijdt aan overgewicht. Resp. 14 en 13% lijdt aan zwaarlijvigheid (obesitas). Die percentages zijn toegenomen en tegen dit tempo zal binnenkort de helft van de volwassenen te zwaar zijn. Is het dan eigenlijk niet logischer dat de politiek zich bezig houdt met het sensibiliseren rond dit probleem en meer aandacht heeft voor sportfaciliteiten, gezondere voeding, etc.
Neen, de politiek heeft meer aandacht voor het stigmatiseren van een bevolkingsgroep dan aandacht voor de gezondheid van de Belgen, al dan niet hoofddoekdragend.
Door de opzettelijke vermenging van realiteit en fantasie zijn de minderheidsgroepen blijkbaar figuranten in een film en is het toegelaten hen te stigmatiseren. Wat de situatie nog erger maakt is de typische terughoudendheid van de media die de waarheid niet in close-up wil laten zien.
