Het is me opgevallen dat nieuwsberichten waarin ‘geïntegreerde allochtonen’ (schijnbaar) kritiek geven of (schijnbaar) niet dankbaar zijn voor de kansen die ze hier krijgen tot brandhout worden herleid.
Adnan Januzaj, een 18-jarige rijzende voetbalster heeft onlangs een heel sterke wedstrijd gespeeld voor Manchester United. Adnan is de zoveelste Belg die furore maakt in het buitenland.
Een groot talent met een mooie toekomst in het vooruitzicht. Dit is ook Marc Wilmots, de bondscoach van België, niet ontgaan. Na de mediastorm rond Zakaria Bakkali over het land dat hij wil vertegenwoordigen, komt nu ‘Hurricane Januzaj’. Adnan werd opgeroepen om de Rode Duivels te vervoegen, maar heeft voorlopig vriendelijk bedankt voor de eer. Dit is begrijpelijk, 18 jaar is nog steeds jong en meer uitzondering dan norm in de hoogste regionen van de voetbalwereld. Zijn beslissing werd echter op luid virtueel boegeroep ontvangen. Wat volgt is een greep uit de reacties.
“Als het om in de belgische sociale hangmatten te komen liggen is zijn ze er als de kippen bij. Maar als er bijgedragen kan worden aan het land zijn ze nergens te bekennen”
“Hij heeft gelijk. Als je nu eens goed kijkt naar wat er in de Belgische "nationale ploeg" allemaal speelt, gaat hij zich daar niet thuis voelen. Hij kiest beter voor een balkanland want daar zijn de ploegen nog echt een nationale ploeg en geen samenraapsel van allerlei nationaliteiten die toevallig ook de nationaliteit hebben van die nationale ploeg. Daarom pleit ik ook al langer om een Vlaamse nationale ploeg op (voetbal)poten te zetten. De fifa zou ook beter strengere regels hanteren.”
“Een selectie weigeren voor het land dat hem alle kansen geboden heeft ... tegenwoordig zijn ze echt voor niks meer verlegen. Hadden ze destijds zijn ouders niet opgevangen in België dan was hij waarschijnlijk ergens in de goot opgegroeid. Stank voor dank noem ik zoiets.”
“Ze moeten maar zo dom niet zijn om te kruipen voor diene gast...het zegt natuurlijk veel hoe die allochtonen over België denken. De onnozele Belgen die nog geloven in integratie zijn zo achterlijk als het achterste van een koe.(sorry aan de koeien ;-))”
Zo kunnen we nog even doorgaan. Het is me opgevallen dat nieuwsberichten waarin ‘geïntegreerde allochtonen’ (schijnbaar) kritiek geven of (schijnbaar) niet dankbaar zijn voor de kansen die ze hier krijgen tot brandhout worden herleid. Hun succes is inherent aan het belg zijn.
De weg die werd afgelegd wordt genegeerd. Je moet dankbaar zijn dat je als ‘allochtoon’ wordt toegestaan om hier te wonen en werken, recht hebt op sociale zekerheid en gebruik mag maken van de infrastructuur. Er wordt verwacht dat je lijfeigene wordt van een nationaliteit in plaats van goed functionerende inwoner van een land. Diversiteit wordt daarbij de kop ingedrukt.
In het geval van Adnan en Zakaria worden ze verplicht om een keuze te maken tussen de verschillende werelden die ze belichamen. Ze zijn een voorbeeld voor heel veel jonge mensen.
De boodschap die de verplichte keuze brengt is dat je als ‘nieuwe’ belg al de rest moet laten vallen. Het is jij of je afkomst die in de marge wordt gezet. Er is geen plaats voor couscous onder de kerktoren.
* De reacties hier geciteerd zijn afkomstig van het online reactie forum van Het Laatste Nieuws, meer specifiek onder dit artikel.
