Ik rende voor mijn leven. Ik was die persoon die over een parkeerplaats rende, op de vlucht voor een mishandelaar. Ik herinner me hoe ik de kogels langs mijn hoofd hoorde suizen en vroeg me op dat moment af: “Hoe geraak ik uit dit soort leven?”
Ik was niet verzekerd. Ik was die onverzekerde persoon, die hoopte dat een zorgverlener me niet in verlegenheid zou brengen door me te vragen of ik een verzekering had. Ik vroeg me af: “Hoe lang kan ik het nog dragen?”
Ik was een alleenstaande ouder. Ik was die alleenstaande ouder die van loonbrief tot loonbrief ploeterde, en die aan het bureau van de kredietbemiddelaar zat terwijl ik me afvroeg: “hoeveel offers moet ik nog brengen?”
Ik had covid. Ik was die covid-patiënt die naar adem hapte en zich afvroeg: “Hoe lang zal het nog duren voordat ik weer vrij kan ademen?”
Ik ben nog steeds diezelfde persoon. Ik ben er trots op dat ik vandaag voor u sta, wetende dat het deze persoon was met deze ervaringen, die de kiezers van St. Louis ertoe bracht iets historisch te doen. St. Louis: mijn stad, mijn thuis, mijn gemeenschap. We hebben zo lang overleefd, geploeterd. Dit is ons moment om eindelijk te gaan leven, te groeien en te floreren.
Als de eerste zwarte vrouw, verpleegster en alleenstaande moeder die de eer heeft om Missouri te vertegenwoordigen in het Amerikaans Congres, wil ik het volgende zeggen. Aan alle zwarte vrouwen, zwarte meisjes, verpleegsters, alleenstaande moeders en essentiële werkers: Dit is óns moment!
Zes jaar geleden leerde de hele wereld St. Louis kennen door de opstand in Ferguson. We konden het onrecht niet langer verdragen, dus in de traditie van al onze voorouders die vochten voor een betere wereld organiseerden we ons voor Michael Brown jr. We organiseerden ons 400 dagen lang, zij aan zij, arm in arm. St. Louis-sterk!
En nu we geconfronteerd worden met een wereldwijde pandemie en meedogenloze aanvallen op ons stemrecht, organiseerden we ons helemaal tot aan de stembus. We stuurden onze stembiljetten op, we spoorden onze families, vrienden, buren en leeftijdsgenoten aan en we kwamen opdagen. St. Louis-sterk!
Jarenlang hadden we te maken met beleid dat ons buitensloot uit onze eigen overheid. Jarenlang hebben we in de kou gestaan: protesteren op straat, slapen in onze auto's of in tenten, drie deeltijdse jobs hebben om de rekeningen te kunnen betalen… Maar vandaag gaan wij, allemaal, naar het Congres. St Louis-sterk!
Mijn boodschap vandaag is voor alle zwarte mensen, mensen van kleur, immigranten, queer personen en trans personen. Ze is voor iedereen die zijn of haar kansen ontnomen zag door systemen van onderdrukking: ik ben hier om jou te dienen. Aan iedereen die weet wat het is om tegen een dierbare te moeten zeggen: “zorg alsjeblieft dat je veilig thuis geraakt”: ik hou van je.
Aan elke ouder die moet kiezen tussen eten op tafel zetten of een dak boven het hoofd houden: ik ben hier om jou te dienen. Aan elk dierbaar kind in ons falende pleegzorgsysteem: ik hou van je.
Elke leraar die door deze pandemie het onmogelijke doet om les te geven: ik ben hier om je te dienen. Elke student die naar de finish worstelt: ik hou van je.
Elke persoon met een handicap die gelijke toegang wordt geweigerd: ik hou van je.
Iedereen die zonder thuis op straat leeft: ik hou van je.
Elk gezin dat iemand heeft verloren door wapengeweld: ik hou van je.
Aan elke persoon die een baan, een huis, gezondheidszorg of hoop is kwijtgeraakt: ik hou van je.
Het is de grootste eer van mijn leven om de verantwoordelijkheid te aanvaarden om iedereen in het eerste congresdistrict van Missouri te dienen als jouw allereerste zwarte congreslid. Dit is ons moment.
Vanavond winnen wij, het volk. Wij, het volk, gaan naar het Congres. Omdat wij, het volk, een visie voor ogen houden van een Amerika dat voor ons allemaal werkt. Een Amerika dat elke persoon met respect behandelt. Dat gezondheidszorg als een mensenrecht erkent. Dat gelooft dat elke mens het verdient om eten, een huis en een waardig leven te hebben.
Ons Amerika zal niet geleid worden door de enggeestigheid van enkele machtigen, maar door de verbeelding van een massabeweging waarin we allemaal vertegenwoordigd zijn. Dat is het Amerika waar we voor strijden.
Alles wat ik doe, begint bij degenen die het minste hebben, het ergste hebben geleden en het meest te bieden hebben. Waarom? Omdat ik zelf van loonbrief naar loonbrief heb geleefd. Ik worstelde jarenlang onder de last van studieschuld. Ik ben op straat gezet door huisbazen. Ik maakte me zorgen over hoe ik eten op tafel zou zetten voor mijn twee kinderen. En voor elk verhaal dat ik je over mijn leven kan vertellen, weet ik dat er duizenden meer zijn in onze gemeenschap. En dat zijn de verhalen die ik met me meedraag en die ik als uw congreslid in het Congres op tafel zal leggen.
Het is nu mijn taak om jou te dienen - niet alleen te leiden, niet alleen te eisen, maar je ook te dienen.
We zorgden samen voor dit moment – door onze beweging voor sociale, raciale en economische rechtvaardigheid. Nu gaat onze beweging naar het Congres. En we zullen de uitdagingen van dit moment als een beweging tegemoet gaan: zij aan zij, arm in arm en met onze vuisten in de lucht – klaar om elkaar te dienen tot ieder van ons vrij is.
Dit was de oorspronkelijke tekst van Cori Bush’ overwinningsspeech. De speech die ze op het moment zelf gaf, week er woordelijk wat van af maar droeg dezelfde boodschappen in zich. De oorspronkelijke Engelstalige speech, kan je o.a. op de site van de Guardian lezen.
