Toen ik naar Amerika verhuisde stonden de mensen ook niet echt open voor buitenlanders
Wie ben je en waar liggen jouw roots?
Mijn naam is Hugh Buchanan. Mijn geboorteland is Zuid-Afrika maar ik heb vanaf het middelbaar in Amerika gestudeerd en geleefd. Ik ben in augustus vorig jaar naar België verhuisd om hier voor het bedrijf Esko te werken. Esko is een grafisch bedrijf dat allerhande oplossingen voor verpakking en etiketten ontwikkelt. Het bedrijf heeft filialen over heel de wereld, maar de hoofdzetel is gevestigd in Gent.
Waarom heb je gekozen naar België te komen?
Ik ben naar België gekomen om er voor Esko te werken. In de VS werkte ik bij een concurrent van dat bedrijf. Het was beter en gemakkelijker voor mij om naar België te verhuizen dan vanuit Amerika te werken. Nu woon ik hier mijn Amerikaanse vrouw en dochtertje van een jaar. De verhuiskosten en huur die ik hier in België moet betalen worden vergoed door het bedrijf.
Hoe zag jouw leven eruit in Zuid-Afrika?
Aan mijn leven in Zuid-Afrika heb ik weinig herinneringen. Ik herinner me echter wel dat het heel zwaar was om afscheid te nemen van Zuid-Afrika. In Amerika heb ik Informatica gestudeerd.
Heb je nog familie daar?
Ja, er wonen nog wat tantes en ooms. Mijn broer is teruggekeerd naar Zuid-Afrika. Maar mijn ouders wonen nog steeds in Amerika. Ze kwamen ons al bezoeken hier in België en ik ben ook zeker van plan om terug bij hen op bezoek te gaan in Amerika. Ik heb ook regelmatig contact met mijn familie via Skype en de sociale media.
Had je aanpassingsproblemen toen je van Zuid-Afrika naar Amerika verhuisde?
Die overgang was voor mij veel moeilijker dan deze naar België. In beide landen spreken ze wel dezelfde taal, namelijk Engels, maar dat maakte het juist verwarrend. Men had voor veel zaken andere benamingen zoals voor fruit en andere producten. Het was voor mij echt aanpassen.
Toen ik naar Amerika verhuisde stonden de mensen ook niet echt open voor buitenlanders. De gemeenschappen daar zijn erg hechte groepen en ze houden er niet van als er nieuwe mensen bijkomen. Dat maakten ze ons vaak ook duidelijk. Zo waren mijn broer en ik eens met onze fiets aan het rijden. Toen we langs een Italiaans-Amerikaanse bar kwamen begonnen oude mannen stenen naar ons te gooien en te zeggen dat we hier niet thuishoorden. Men is daar toch vijandiger tegen buitenlanders dan hier in België.
Vind je de Belgische maatschappij verwelkomend voor buitenlanders?
Ik vind dat eigenlijk niet. Toen we hier net woonden wilden we kennismaken met onze nieuwe buren en hen begroeten. Dit is echt een gewoonte in Amerika. Daar hadden we altijd goede relaties met onze buren. Mijn nieuwe Esko-collega’s zeiden me al dat dit hier in België niet gebruikelijk was. Mijn vrouw en ik hebben toch alles geprobeerd om goede contacten met buren te leggen en we hebben op deze manier wel al wat vrienden gemaakt. Maar sommigen kijken de andere kant op als je passeert.
Ik vind dat je hier meer moeite moet doen om vriendschappen aan te knopen. Op deze manier zijn veel mensen dus niet zo verwelkomend.
Persoonlijk vind ik dat er over België nog een soort handboek zou moeten bestaan. Op het vlak van bijvoorbeeld registratie, administratie en politiek zit dit kleine land heel ingewikkeld in elkaar en is het voor ons moeilijk te begrijpen. Vooral een goede uitleg in het Engels vinden is niet gemakkelijk. Het zou voor ons veel gemakkelijker geweest zijn als we op voorhand voldoende informatie hadden gekregen. Dan hadden we ons beter kunnen voorbereiden. We hebben in het begin heel veel dingen fout aangepakt.
Zijn er dingen die je mist uit je geboorteland?
Ik mis vooral het weer uit Zuid-Afrika, de zon, de warme temperaturen. De dagen kunnen hier donker en somber zijn. Maar ik mis het eten ook. Dat is er heel anders dan hier. Zelfs als je hier naar een buitenlandsrestaurant gaat bijvoorbeeld Indisch, dan zal je steeds de Belgische kruiden en smaken terugvinden. Dit is iets wat me niet zo bevalt en wat ik soms echt beu kan worden.
Hoe ziet je leven in België er nu uit?
In de week ben ik overdag natuurlijk aan het werk. Als ik dan thuiskom, houden mijn vrouw en ik het meestal rustig. We eten, stoppen onze dochter in bed en kijken daarna misschien nog wat televisie of lezen wat.
Tijdens het weekend gaan we op zaterdag steeds samen boodschappen doen. Mijn vrouw kan nog niet goed schakelen tijdens het autorijden. In de VS hadden we een automatische schakeling. Daarom doen we samen boodschappen en rijd ik.
Op zondag gaan we wel eens de stad, dat is voor ons dan Gent, in en gaan we er naar de markt. In Gent is er altijd wel iets te doen of te bezoeken. Het is een leuke stad met heel veel mogelijkheden.
Wat wil je in de toekomst nog bereiken?
Ik vind de situatie zoals ze nu is best aangenaam en ik geniet van ons leven hier. Ik zou wel graag goed Nederlands willen leren.
