Wie de thugs en ho’s overstijgt, ontdekt een veel ernstigere problematiek. Die van tolerantie.
De Wever zijn uitspraken over de mogelijk kwalijke gevolgen van hiphop (DS 15/01/13) klinken duidelijk weer. In de pers en op de sociale media Facebook en Twitter waren ze zo goed voor een heftige pennenstrijd. Echter, niet geheel onterecht want wie de thugs en ho’s overstijgt, ontdekt een veel ernstigere problematiek. Die van tolerantie.
“Globalicitis”
De wereld globalisereerd, en zo waar ook België, Vlaanderen en Antwerpen. Doch, er lijkt een probleem met ’s lands transitie. Of anders gezegd; er lijkt ruis op de transmitie van de ‘globaliserende’ boodschap, want meer dan ooit kleurt Vlaanderen nationalistisch “zwart-geel”. Althans, op de anders-koele Flip Dewinter na. Zo deelde die, na de zware sneeuwval van maandagnacht, overgelukkig volgende boodschap mee. “Antwerpen”, zo stelde hij op Twitter; “kleurt uitzonderlijk nog eens ‘wit’ vandaag!”.
Wel Flip, geniet ervan! Sneeuwpret duurt immers nooit lang. Maar, het koude weer bracht meer mee dan de platvloerse uitlatingen van onze geliefkoosde dorpsg*k. Ook voor Bart De Wever was het klimaat gunstig om in de schaduw van een wetenschappelijke studie, de hiphopcultuur te voorzien van ‘conservatieve cultuurkritiek’. Geheel onterecht bleek niet veel later want zijn uitspraken leken erg op een samenraapsel van wetenschappelijke feiten, geleerde fait divers en fictieve uitspraken over loot, criminaliteit en ja… hiphop muziek. Tegelijk behoeft dit wapenfeit niet te worden uitvergroot. Om die reden sluit ik de discussie van mijn kant af met De Wever’s eigen interpretatie van Witgenstein’s bekende citaat: ‘Waarover men niet spreken kan, daarover doet men er beter het zwijgen toe’ (DS 25/09/12). Uiteraard is hiermee niet ontkent dat haatzaaiende muziek –mogelijk- kwalijke gevolgen kan hebben.Integendeel, verdere studie is broodnodig. En waarom niet eens over de potentiele gevaren die schuilen in het toehoren van de toch wel “gewelddadig” patriottische Vlaamse Leeuw?
Van A tot Z, iedereen inclus!
Het is echter niet de eerste keer dat De Wever opvallende uitspraken instuurt. Zo bleek hij in september -zacht uitgedrukt- eerder ‘behoudsgezind’ (lees ook Het A-Woord, DS 25/09/2012) toen de commotie over de weinigzeggende, maar vooral stigmatiserende term 'allochtoon' uitbrak. Een term die mogelijk een rasecht Nederlands-Vlaams product. Zo ver mijn kennis reikt is ze dan ook onvertaalbaar. Neem nu zijn Engelstalige variant; de beste poging tot vertalen brengt ons mogelijk tot het begrip ‘catchall concept’ of in het Algemeen Belgisch-Nederlands simpelweg ‘containerbegrip’. Of, misschien ook niet want de term allochtoon vangt uiteindelijk rien du tout, niets. Waarom het woord nog gebruiken?
Of anders, is de erkenning van iedere Belg als uw gelijke niet de eerste echte stap naar een (h)echte integratie? Maar, eveneens het fundament van de democratie? Waarom die heisa? Geeft u mij een constructief antwoord? Tot zover dit intermezzo. Maar, ook zijn uitingen omtrent o.m. ‘de mogelijke komst van Marokaanse en Turkse magistraten’ in Borgerhout en Gent; de ‘Wallonisatie’ van België en de Antwerpse slogan (’t Stad is –niet- van iedereen) duiden op het a-constructieve karakter van BDWs discours. Dat net de burgemeester van een kleurrijke stad als Antwerpen zich laat verleiden door dergelijke, schijnbaar intolerante uitspraken roept bij mij dan ook ernstige vragen op. Wordt het bovendien niet tijd dat we met z’n allen kleur bekennen? Dat we, onze dorpse kijk op de wereld aan de kant schuiven, en in onze hoofden plaats maken voor A, de Allochtoon van vandaag, en Belg van morgen? Of toch op zen minst iets doen aan de storende ruis op dat aloude Vlaamse ploatje? De wereld is immers in beweging, sneller dan ooit, en wij in Vlaanderenland zijn daar geen uitzondering op.
Het mag tenslotte gezegd worden, De Wever en zijn NVA-bastion verwezenlijkten evenzeer goede zaken. De laatste jaren, hertekende niemand minder dan Bart De Wever zelve het politiek landschap grondig en dit werd deze herfst nogmaals bewezen.Na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober kelderden de aandelen van de traditionele partijen in talrijke schepencolleges, maar ook voor vele groene blaadjes bleef de gehoopte vooruitgang uit. Het resultaat? Vlaanderen kleurt vandaag excessief geel. Of beter gezegd, de NVA wist te bekoren, de rest niet.
En laat ons eerlijk zijn, het is een politieke opleving die -ondanks zijn bijeffecten- nodig is. U en ik waren het immers grondig beu. De chaos en desoriëntatie die bij andere partijen vandaag leeft is dan ook gerechtvaardigd. De electorale afstraffing vormt immers het fundament van de democratie. Maar, laten wij het hier niet bij laten. Integendeel, laten we net van dit momentum gebruik maken om aan te knopen met nieuwe verhelderende ideeën, constructieve discussies, en verlichte debatten die met oog op toekomst, reëel beterschap generen. Niet alleen voor Bart of mij, maar ook voor A, waarde Vlaming.
