Niet omdat hij zelf ruzie zocht, niet omdat hij een dure telefoon in de hand had en ook niet omdat hij zich op late uren in onveilige buurten bevond. Bart is aangevallen in het centrum van Brussel omdat hij homo is.
In het licht van de recente nieuwe ‘kleine’ opstoot in Molenbeek en burgemeester stuur ik u onderstaande door.
Ik erger me aan de focus die nu naar burgemeester Moureaux gaat en waarbij alles geminimaliseerd wordt tot een paar opstootjes van kleinere groepen in een deeltje van de grootstad.
Het probleem beperkt zich niet tot Molenbeek, het beperkt zich niet tot Brussel. Maar we zitten op een tijdbom en in de smeltkroes Brussel wordt dit nu langzamerhand voor sommigen pijnlijk duidelijk.
Een ‘mooi’ voorbeeld is wat mijn vriend Bart overkwam en dat ik met u wou delen.
Vorige week, van zondag 12 op maandag 13 juni, is Bart (mijn partner) slachtoffer geworden van zware agressie. Niet omdat hij zelf ruzie zocht, niet omdat hij een dure telefoon in de hand had en ook niet omdat hij zich op late uren in onveilige buurten bevond. Bart is aangevallen in het centrum van Brussel omdat hij homo is. En omdat hij met een vriend over straat liep aan wie je – in tegenstelling tot bart – duidelijker kan zien dat hij homo is.
De groep die Bart tegenkwam vond dat dit niet kon. Zij vonden dat zij hier niet op moesten kijken en dit niet konden tolereren.
Bart liep vorig weekend over de Anspachlaan, na een feestje, ter hoogte van de Beurs met een goeie vriend van hem die uit Barcelona op bezoek was. En die jongen ziet er nogal ‘vrouwelijk’ uit.
Ze liepen voorbij een pittabar en er werd van in het café iets naar hen geroepen en gelachen. Bart en Rolando liepen door, maar twee mannen van Noord-Afrikaanse origine, die vanop het terras recht gesprongen waren, hielden hen tegen.
Bart is na een aantal beledigingen dadelijk in het gezicht geslagen en dan heeft een van de twee mannen hem trachten te wurgen. Bart is toen weggelopen, instinctief naar de plaats waar er zich mensen bevonden (de pittabar), in plaats van er van weg. Daar heeft hem iemand een voetje gelicht en is hij tussen de stoelen terechtgekomen.
Half in het restaurant liggend, half op de stoep is een groep op hem beginnen intrappen en is er met een zware houten stoel op zijn hoofd geslagen. Bart lag op de grond, in een plas bloed, aangezien hij hevig bloedde uit zijn hoofd. Niemand heeft de aanvallers tegengehouden.
Wel had de man achter de toog aan het begin van de aanval blijkbaar de politie gebeld en een patrouille combi was binnen een paar minuten ter plaatse, een ambulance is snel gevolgd. Volgens de politie heeft Bart ontzettend veel geluk gehad dat ze er snel waren en heeft hij het daardoor overleefd.
Fysiek heeft Bart inderdaad heel veel geluk gehad en gaat het nu goed met hem. Naast een paar builen en schrammen die al bijna verdwenen zijn heeft hij twee hechtingen in zijn hoofd en verder nog veel rugpijn (geen letsel) en pijn aan zijn arm.
We zijn vandaag voor de tweede maal naar de dokter gegaan om te kijken of er een bijkomende scan van zijn arm nodig is.
De mentale impact is een stuk groter maar een week veilig thuis zitten en veel steun van zijn vrienden en familie heeft al heel veel deugd gedaan.
Grote groepen, teveel drukte (en het centrum van Brussel tout court) blijven momenteel nog moeilijk maar hopelijk komt dit snel goed. Bart heeft al iemand gezien van de hulp van de politie en binnenkort ook nog een afspraak met slachtofferhulp, we zien dan of er nog meer nodig is.
De vriend van Bart is intussen weer veilig in Barcelona, hij heeft geen enkele verwonding opgelopen.
Intussen hebben we veel bijkomende informatie gekregen van een politieagent die zelf aangedaan was door de feiten en al iets meer heeft verteld dan hij mocht. Een aantal van de punten die we ‘weten’:
- Er zijn camerabeelden. Daarop is te zien hoe iemand uit de bar naar buiten stormt (en dus deelneemt aan de feiten). De aanval zelf staat niet op de beelden.
- De man op de camera is gearresteerd maar pleit onschuldig. Het is niet duidelijk of hij de persoon is die met de stoel heeft geslagen. Hij is van Guatemalteekse origine en heeft al 6 feiten op zijn strafblad.
- Het is op dit moment niet duidelijk of nog mensen gearresteerd zijn, wel bleek dat de gearresteerde de andere daders kende, oa de twee mannen die Bart en Rolando eerst hebben tegengehouden en Bart trachtten te wurgen. Deze zijn weggelopen.
- De zaak is reeds voor de onderzoeksrechter verschenen, na de arrestatie, de zaak kan dus niet meer geseponeerd worden.
- Er zijn op dit moment twee getuigen waar we zeker van zijn: Ronaldo (de vriend van Bart) en de eigenaar/zaakvoerder van de pittabar die de politie heeft gebeld en ook een verklaring heeft afgelegd.
We hebben intussen ook een advocaat, Sven Mary, die met zijn team gespecialiseerd is in strafpleiten en blijkbaar een van de topadvocaten van ons land. Volgens hen hebben we een sterke zaak, die verzwaard wordt door het strafblad van de verdachte plus de homofobie die meespeelt.
Hiernaast gaan we nog klacht neerleggen bij het steunpunt voor gelijke kansen en hoorde ik zonet dat ons verhaal blijkbaar ook al via via terechtgekomen is bij Bruno De Lille, staatssecretaris Gelijke Kansen.
Persoonlijk ben ik heel sterk tegen racisme gekant maar ik heb een hekel aan die reusachtige mantel der liefde en hypocrisie waaronder heel veel verdwijnt in België, omdat de oplossing te complex is. Hier is mijn vriend nu persoonlijk het slachtoffer van.
Vragen aan migranten om zich aan te passen aan normen en wetten van onze samenleving is niét racistisch, het is de basis. Zoals een goede vriend zei: “we moeten ons niet schamen omdat we respect vragen en wetteloosheid verwerpen”.
Een andere goeie vriend wees op het verschil tussen een gewone ‘ruzie’ en ‘gaybashing’, zoals we dit kunnen noemen. Een gewoon ‘gevecht’ is meestal tussen twee mannen of een paar mensen en is eerlijker, ‘menselijker’. Maar dit is iets helemaal anders dan met een grote groep laf inslaan op 1 jongen, bij sommigen duidelijk met de bedoeling om hem te doden, omdat je vindt dat hij geen recht heeft om te bestààn.
Ik ben altijd in discussies heel fel ingegaan tegen elke vorm van racisme en was er soms zelfs heel extreem in. Ja, er is misbruik van ons systeem, ja, er is intolerantie, ja er is agressie, maar ze zijn niet allemaal zo. En dat klopt. Migranten hebben het moeilijk in ons land vond en vind ik. En minderheidsgroepen moeten beschermd worden en gesteund worden door onze overheid.
Maar Bart en ik maken ook deel uit van een minderheidsgroep, wij zijn homo. En aangezien wij deel uitmaken van een minderheidsgroep, moeten ook wij beschermd worden door de overheid. We komen beiden uit hele warme gezinnen die ons – niet zonder slag of stoot – uiteindelijk heel sterk steunen, in alles dat we ondernemen. Maar mijn vader zei en zegt altijd: ‘profileer je niet te veel als homo’. Wel, dit heb ik dankzij (of ondanks?) die raad ook nooit gedaan, en Bart, mijn vriend ook niet.
Wij zijn 2 heel gewone jongens met twee gewone jobs. Bart werkt voor de overheid, ik werk als online marketing manager voor een groot internationaal bedrijf.
Ooit wou ik hier ‘nog iets mee doen’. Tonen aan de wereld en vooral ook aan homojongeren dat zoiets ook bestaat. Dat de clichés niet altijd kloppen. Wij zijn niet ‘verwijfd’, wij zijn niet promiscue, wij zijn geen watjes, hebben een ‘heterogene’ vriendenkring, wij hebben een ‘carrière’, iedereen weet dat we homo zijn (en dat doet er niet toe) en wij zijn vooral ontzettend gelukkig met elkaar.
Los van hoe wij zijn, hoe wij het doen, wil ik altijd die jongens en meisjes die worstelen met hun identiteit die boodschap meegeven, uit mijn ervaring: dat je jezelf moet durven zijn, dat je trots mag zijn op wie je bent en wat je doet. Altijd. En niemand heeft het recht dit aan te vechten. Of wij vechten terug.
Ik hou van Brussel, van die enorme diversiteit, van de mooie en lelijker kantjes. Geen enkele (groot)stad is perfect.
Maar dit willen we en moeten we niet tolereren. En dan heb ik het niet enkel over strengere straffen en ja, ook nog ‘meer blauw op straat’ waar nodig, maar vooral juist voorlichting voor migranten, betere integratie, vechten tegen kansarmoede, subsidies voor Brussel,… En dit bovendien niet enkel in Brussel, maar in élke Belgische stad waar dergelijke zaken quasi ongestraft gebeuren.
