Ik ben een extremist

Twee maten en twee gewichten dragen al jaren bij tot het aanvaardbaar maken van waanzin. In het middelpunt van heel die propagandascene, valt de Islam. Als moslim vandaag moet je je elke dag verantwoorden voor elke stap die je zet. Het eerste waar je je al voor moet verantwoorden, is je geloof. Wanneer iemand mij vertelt niet te geloven in Allah, moet ik hem beschouwen als zijnde een vrije denker, intelligent en open minded. Vertel ik die persoon niet te geloven in de Democratie, ben ik plots een extremist die misleid en verdwaald is. Twee Maten en twee gewichten!

Ik moet mij verantwoorden voor de haren op mijn gezicht. De haren die elke man heeft. Want een baard dragen is heel mannelijk. Bovendien ben je een echte rebel. Laat je je niet onderdrukken door het systeem. Neen, een echte revolutionair ben je dan. Een baard is echt Rock 'n Roll. Draag je natuurlijk een baard en ben je tegelijk een moslim, vallen al deze zaken weg. Een moslim die een baard draagt is uiteraard een extremist.

De Islam kijkt niet naar je achtergrond, wie je was, wat je huidskleur is en waar je vandaan komt. Iedereen kan moslim zijn. De Islam is niet enkel een geloof, maar vooral een manier van leven. Zeer belangrijk in deze manier van leven is liefde. Waar het huwelijk deze liefde beschermt. Zo heb je als moslim geen relaties voor het huwelijk. Een moslim begroet iemand van het ander geslacht niet met een kus of met het schudden van het hand. Maar met de groet van de Islam: Salaam ou alaykoum! Wanneer ik vertel liever geen hand te schudden of mijn gezicht wegtrek bij een kus, ga ik te ver. Dan ben ik een extremist. Wat ze niet begrijpen, is dat ik mijzelf onderdruk, niet de vrouw. Ik zou elke vrouw maar al te graag kussen. Daarom ben ik ook blij dat ik het niet mag. Zo zal ik niet willen dat elke man mijn vrouw zal kussen. Zelfs mijn respect voor de vrouwen moet ik dagelijks verantwoorden.

Ik wil het zelfs niet hebben over de hoofddoek. Hoeveel zusters moeten zich dagelijks verantwoorden omdat ze voldoen aan hun verplichting jegens Allah. Geen werk, geen school, geen kansen. Steeds meer heb ik de indruk dat een vrouw enkel het recht heeft zich uit te kleden. De mannen die deze wetten voor elkaar hebben gekregen, en sterker nog, de vrouwen achter deze wetten, hebben een sterkere Minister van Propaganda dan Goebbels. Genoeg over de hoofddoek, straks ben ik nog een extremist!

Twee maten en twee gewichten. Ook in de vrijheid van meningsuiting. De trots van het westen. Waar je alles mag zeggen wat er in je opkomt. Vooral als je daarmee de moslims weet te beledigen, dan ben je helemaal een favoriet. Wil ik - als moslim - mijn mening uiten, moet ik zelfs nu, bij het schrijven van deze tekst, letten op elke letter. Een letter te veel of te weinig, en ik ben een extremist. Als ik mij uitspreek over de misdaden van het westen, de holocaust door de zionisten of de constante aanvallen om de oh zo superieure democratie te verspreiden, ben ik een extremist.

Het superioriteitsgevoel dat leeft in de harten van het westen leefde al in de tijden van de kolonisaties. Waar ze vroeger mensen barbaars vonden omdat ze naakt rondliepen, worden ze vandaag barbaars gevonden omdat ze zich aankleden. Het westen koloniseert op dezelfde manier als een paar 100 jaar geleden. Hetzelfde superioriteitsgevoel, dezelfde tactieken, andere slachtoffers. In Afrika was er niet meer veel te zoeken, en olie is het nieuwe diamant. Over extremisme gesproken.

Ik ben altijd al tegen onderdrukking geweest. Door wie het ook werd gepleegd. Ik sta altijd aan de kant van de waarheid. Hoewel dit steeds moeilijker wordt en niet altijd even makkelijk is geweest. Wanneer ik vandaag kijk naar de onderdrukkers, zie ik dat zij de meest gerespecteerde wereldleiders zijn. Is de wereld blind, of ben ik paranoïde? Moet ik mijn ogen sluiten? Of blijven schrijven in de hoop ook maar een paar ogen te openen?

Wat ik deze week heb geleerd, maar wat ik al langer wist: de mens verandert constant. Ik ben niet wie ik een jaar geleden was. Een jaar geleden was ik niet wie ik vijf jaar geleden was. Zo verandert elke mens, veranderen ideeën. Als we in de toekomst terugkijken naar vandaag, zullen we met schaamte onze kleinkinderen vertellen dat we blindelings hebben toegekeken. Ik ben een vrije denker, dat gaat gekenmerkt met mijn immense wil naar vrijheid. Ik ben het beu om te denken wat de politici denken. Ik ben het beu om eruit te zien als de door de media naar voor geduwde helden. Ik ben het beu om mijn visie te laten bepalen door de televisie. Ik ben op zoek naar de waarheid, altijd al geweest. Wanneer ik zeg deze te hebben gevonden in de Islam, ben ik een extremist.

Extremisme is relatief. Niet volgens mij. Ik ben een extreem vrije denker, die het beu is zijn denken te laten bepalen door deze kapitalistische maatschappij.

Moge Allah mij leiden en de mensheid leiden. Onze ogen openen en het pad naar de waarheid en het paradijs voor ons vergemakkelijken.