Merhaba, die ondertussen al 15 jaar bestaat, lanceerde een korte reeks video’s om een ernstige problematiek aan te kaarten: de “holebinegativiteit” die het voor sommige mensen moeilijk maakt om op te komen voor hun geaardheid en de bestaande beeldvorming over de kwestie.
De reeks korte video’s moet vooral een realistisch beeld schetsen van de situatie. Daar waar men de dialoog over homoseksualiteit als een eenmalige gebeurtenis met een binaire uitkomst voorstelt, gaat het deze keer over “een langdurig proces waarbij de eigen verlangens en gevoelens én die van de omgeving in de weegschaal worden gelegd”, zoals Merhaba voorzitter Adel Kassem het verwoordt.
Een jonge vrouw die trots is op wie ze is maar in sommige contexten, uit respect voor haar ouders haar geaardheid verzwijgt, is even reëel als een persoon die volledig moet breken met de eigen familie omwille van zijn/haar geaardheid, maar dat tweede beeld domineert de mainstream gedachtegoed en maakt de dialoog zelfs moeilijker.
Stilte staat centraal in deze kwestie en de negatieve beeldvorming errond maakt de situatie nog minder bespreekbaar. Zo hoopt Merhaba met deze campagne bij te dragen tot een sfeer waarin de dialoog over geaardheid mogelijk wordt. “Om zichzelf en hun omgeving tegen negatieve reacties te beschermen, gaan mensen niet snel in publiek te kennen geven hoe ze denken,” zegt project-coördinatrice Klaartje Van Kerckem. “Doordat de positieve signalen onderdrukt worden, en de negatieve uitvergroot worden, lijkt het taboe totaal en hullen zowel holebi-jongeren als hun ouders zich vaak in stilzwijgen. Wij willen dat voorzichtig openbreken en vooral ook ouders van holebi’s het signaal geven dat ze niet alleen zijn en ze op ons kunnen rekenen.”
Zo schetst ook de getuigenis van een liefdevolle vader die zelf ook worstelt met de geaardheid van zijn dochter een eerlijk beeld van de situatie bij ouders die ook gesteund moeten worden. En dat beeld ontbreekt er vandaag. “Aanvaarding bestaat er in vele tinten grijs” legt Van Kerckem uit. “Het is niet zomaar zwart/wit. In vele gevallen hebben ouders het heel erg moeilijk met de geaardheid van hun kind op zich, maar heel vaak domineert de liefde voor hun zoon of dochter, en blijft de gezinsband intact.”
De reeks sluit af met het verhaal van Jamal, een man die kanker overwon en daaruit de kracht putte om voor zichzelf te kiezen: “Kanker doet je beseffen wat een prachtwezen je bent, en dat je trots mag zijn op wie je bent. Ik wil mijzelf niet meer wegcijferen.” Toch botste hij met een breuk met zijn familie. Merhaba beperkt zich dus niet tot een positieve beeldvorming en wil bijdragen tot een eerlijk beeld van de realiteit, waarin zowel aanvaarding als wrijving en onderhandeling en ook een taboe bestaan. Om bij te dragen aan een genuanceerde realiteit.
Merhaba stelt vast dat de omgang met deze kwestie te vaak negatief en polariserend wordt voorgesteld, waardoor de indruk ontstaat dat er een totale negativiteit bestaat onder mensen met migratieachtergrond en dat holebi-jongeren moeten kiezen tussen zichzelf en hun familie.“In het publieke debat lijkt het alsof homoseksualiteit en een migratieachtergrond onverzoenbaar zijn,” stelt Kassem, “maar in onze dagdagelijkse praktijk zien wij vooral hoopvolle signalen.”
