Populisme verlaagt politiek van het "ernstige denkwerk" bovenaan tot het onderbuik-gevoel onderaan
Na regen komt zonneschijn, een teken aan de wand, een beetje hoop?
Zou na de vlagen van populisme het tij eindelijk keren?
Populisme is het Blitz-parcours naar succes. Het past zich razendsnel aan en tracht overal een graantje mee te pikken. Bedenk je maar eens hoeveel succes je zou kunnen oogsten, mocht je simpelweg opstaan en inhakken op al wat anders is? Beeld je maar eens in welke deuren er plots open gaan als je je als moslim "en public" afzet tegen je religie en genadeloos de belijders ervan afschiet. In een wereld waar het populisme welig tiert, succes verzekerd!
Indien Parweis bijvoorbeeld in het populismus discours was gestapt dan had hij allicht een Green Card aangeboden gekregen wanneer zijn aanvraag tot legalisering toch afgesprongen zou zijn. Misschien kon hij ook onmiddellijk lid worden van een denktank die voornamelijk het onderbuikgevoel gestalte geeft.
Van een consequent discours trekken we ons al helemaal niets meer aan. Een beetje pseudo-intelligentie overgoten met wat populisme. Populisme meent de gedachten van het volk te kunnen lezen en daar een stem aan te koppelen. Het verlaagt politiek van het "ernstige denkwerk" bovenaan tot het onderbuik-gevoel onderaan.
Over buik gesproken, Bart De Wever heeft blijkbaar toch mededogen met een uitzonderlijke groep! De dikkerdjes onder ons! Die hebben helemaal niets aan het "eigen schuld, dikke bult" verhaal maar hebben juist nood aan steun, begrip én solidariteit. Zou er dan écht een einde komen aan het populistisch verhaal? Mogen we dan ook dezelfde steun, begrip én solidariteit verwachten voor de zwakkeren in onze samenleving? Of moeten die zwakkeren vooralsnog aan overgewicht lijden om in aanmerking te komen voor een greintje steun, begrip en solidariteit? Of is het net dààrom dat NVA zo uitdrukkelijk afstand nemen wil van het persoonlijk project De Wever.
