Een harde aanpak van migranten en asielzoekers, de meesten van onze landgenoten kunnen zich er wel in vinden. Het verbaast dan ook niet dat de Open VLD politica zich op korte tijd opwerkte tot één van Vlaanderens populairste politici.
Bij deze wil ik graag burgemeester Emir Kir feliciteren met de kordate aanpak in zijn gemeente Sint-Joost-Ten-Node. En laten we het natuurlijk ook niet nalaten om het uitmuntende beleid van onze geliefde staatssecretaris voor Asiel en Migratie, de onvolprezen Maggie De Block te bejubelen. Dankzij hun daadkracht slapen de komende dagen 90 kinderen op straat.
Deze maandagochtend bestormden een honderdtal agenten het Gésu-klooster om 200 daklozen en asielzoekers die er resideren uit te zetten. De meesten onder hen zijn gezinnen met jonge kinderen. Sympathisanten werden tijdens de razzia de toegang tot het pand ontzegd en iedereen die tegenwerkte werd hardhandig aangepakt.
Reden van de uitzetting is de aangekondigde bouw van een decadent luxehotel. Volgens de projectontwikkelaars moet op de Gésu-site het meest prestigieuze hotel van Brussel verrijzen.
Burgemeester Kir slaat hier twee vliegen in een klap. Niet alleen is hij eerstdaags verlost van die lastige asielzoekers. Binnenkort is zijn gemeente weer een trekpleister voor de beau monde rijker. Ironisch genoeg draaien de vele luxehotels die Brussel rijk is op de goedkope arbeidskrachten van mensen zonder verblijfspapieren. Voor een hongerloon draaien zij dubbele schiften in de keukens en schoonmaakploegen. Hun uitzichtloze situatie en zwakke positie in de samenleving maakt hen dan ook onmisbaar in de horeca en bouwsector, waar ze massaal uitgebuit worden.
Veel heil valt er niet te verwachten van de federale overheid. Die de afgelopen jaren met de hete adem van het Vlaams Belang en de N-VA in de nek, een rücksichtslos asielbeleid ten uitvoer brengt. Waar in 2012 45.000 nieuwe Belgen werden ingeschreven in het bevolkingsregister, tellen we in 2013 nog slechts 1.175 registraties. Een spectaculaire daling met 96% procent. Op veel mededogen van Maggie De Block moeten de krakers van het Gésu-klooster dus niet rekenen. De staatssecretaris liet zich eerder al onbetuigd bij de deportatie van 6 jonge meisjes naar Afghanistan. Het argument dat kinderen terugsturen naar oorlogsgebied onverantwoord was, deed ze dan ook af als ‘emotionele chantage’. Nochtans wordt deze praktijk als een ernstige schending van de mensenrechten beschouwd volgens het Verdrag van Genève.
Eerder liet ze zich al schamper uit over de veiligheidssituatie in Afghanistan met de woorden ‘Merchtem is ook gevaarlijk’. Ook het nieuws dat een uitgewezen Afghaanse vluchteling onlangs vermoord is teruggevonden in Kaboel raakte haar koude kleren niet. Onder het motto ‘geen beleid is ook beleid’ stortte ze recent 90 miljoen euro terug naar de federale overheid. Ze achtte het niet nodig om dit geld in te zetten voor de meer dan 1,7 miljoen Belgen die onder de armoedegrens leven. Ze ging er wellicht verkeerdelijk van uit dat een staatssecretaris voor armoedebestrijding, armoede creëert in plaats van deze te lijf te gaan.
Het asielbeleid van Maggie De Block wordt dan ook treffend omschreven als hard, onmenselijk en onrechtvaardig door Brussels politiek filosoof Bleri Lleshi. Een harde aanpak van migranten en asielzoekers, de meesten van onze landgenoten kunnen zich er wel in vinden. Het verbaast dan ook niet dat de Open VLD politica zich in korte tijd opwerkte tot één van Vlaanderens populairste politici.
Zou Mevrouw De Block één seconde slaap laten vannacht wanneer ze buiten de harde wind hoort gieren, de regen hoort kletteren tegen de ramen van haar riante villa. Beseffende dat er nu 90 kinderen op straat angstvallig op zoek zijn naar beschutting en een veilig onderkomen? Maar neen, wacht, dat is emotionele chantage.