'Oral History' als meest beklijvende manier om geschiedenis van de kleine man te verzamelen en te ontsluiten [Expo This is it! My Story | Beringen Barak 15]

De expo 'This is it! My Story' waar digitale migratieverhalen doorheen Vlaanderen reizen hield halt in het museum Barak 15 in Beringen, waar men de migratiegeschiedenis van Beringen wil vertellen aan de bezoekers. Een gesprek met diversiteitsmedewerker Guy Vanderlinden.
'Oral History' als meest beklijvende manier om geschied

Onze ouders zijn naar hier gekomen om België verder te helpen. Nu worden hun kinderen en kleinkinderen daarvoor gestraft. Het is heel belangrijk dat de geschiedenis verteld wordt!

 

Kan je jezelf kort voorstellen?

Ik ben Guy Vanderlinden. Ik maak deel uit van de dienst Diversiteit en Educatie van de stad Beringen in Limburg. Zelf ben ik vooral bezig met het luik diversiteit-integratie.

Wat vind je zelf van de tentoonstelling? Wat vind je van het concept ‘digital storytelling’?

Zelf heb ik een zwak voor het werken met ‘oral history’ en getuigenissen. Dit blijft voor mij de meest beklijvende manier om de geschiedenis van de kleine man te verzamelen en te ontsluiten. Daarom vind ik ‘This is it! My Story’ een goed en origineel idee van Kif Kif.

Hoe reageerden de bezoekers op de tentoonstelling? nieuwsgierig, ontroerd, meelevend, …?

De mensen die er kwamen, waren vooral nieuwsgierig. De tv-kast stond ook zo opgesteld dat de bezoekers zich erdoor aangetrokken voelden. [Foto's onderaan]

De tv-kast stond in Barak 15, het migratiemuseum van Beringen. Zou u wat meer over het museum kunnen vertellen?

Barak 15 heeft als ambitie om het migratieverhaal van Beringen te ontsluiten. Momenteel loopt het verhaal tot 1956, als de officiële Italiaanse migratie stopt.

Conceptueel wordt sterk samengewerkt met de betrokken gemeenschappen, zodat zij hun migratieverhaal kunnen vertellen. In de barak vind je dan ook, naast de feiten, vele verhalen, getuigenissen en privéfoto’s die de migratie van Polen en Italianen naar Beringen in de jaren ‘40 en ‘50 levendig maken. In de toekomst zal er ook gewerkt worden met vertegenwoordigers van de migratiegolven die daarop volgen (Grieken, Spanjaarden, nog later Turken en Marokkanen).

Limburg heeft een rijk migratieverleden. Met het museum Barak 15 willen jullie de talrijke migratieverhalen verfijnen en aanvullen. Waarom is dit belangrijk voor jullie?

Als dienst die werkt rond diversiteit, hebben we hier 3 grote doelstellingen:

- Het migratieverhaal vertellen aan de autochtonen, die hun stad hebben zien veranderen maar hierin niet betrokken geweest zijn. Dit ‘weten’ en ‘kennen’ van de migratiegeschiedenis is de basis voor het begrijpen en aanvaarden ervan;

- Werken rond migratiegeschiedenis is het resultaat van een zoektocht met de verschillende nationaliteitsgemeenschappen in onze stad naar een gemeenschappelijk thema, een gemeenschappelijk werkveld. De zoektocht naar wat gemeenschappelijk is, eerder dan de zoektocht naar de verschillen;

- De tweede, derde en ondertussen vierde generatie krijgt in familiaal verband (in het beste geval) flarden mee van de migratie en wat ze betekend heeft voor de mensen die er deel van uitmaakten. Met de barak willen we ook aan hen het globale migratieverhaal en zijn context uitleggen.

Denkt u dat de migratieverhalen in ‘This is it! My story’ kunnen bijdragen tot verdraagzaamheid?

Het geloof dat de migratieverhalen zoals deze van ‘This is it! My Story’, en ruimer de kennis van de migratie, bijdragen tot verdraagzaamheid, vormt mee de basis van Barak 15. Recent zei een Marokkaan van de tweede generatie mij: ‘Onze ouders zijn naar hier gekomen om België verder te helpen. Nu worden hun kinderen en kleinkinderen daarvoor gestraft. Het is heel belangrijk dat de geschiedenis verteld wordt!’

Migratie is van alle tijden. Vind je dat er daar aandacht aan besteed moet worden?

Absoluut!! Uiteraard is migratie door de jaren heen van gezicht veranderd. Het vertrekpunt van migratie is vaak de economische situatie. Eerst (jaren ‘4O – ’60) lag er een economische nood in België en organiseerden de overheden een migratie om deze noden in te vullen. Later lag de economische oorzaak in het buitenland en gingen de bewoners op eigen initiatief op zoek naar een betere toekomst. Beringen zit ondertussen al aan zijn derde ‘golf’ Poolse migratie (1920 – 1940 – 2010). Dit is slechts bij weinigen gekend.

Zou je anderen deze tentoonstelling aanraden?

Zeker! Ik denk dat het ook positief is dat de tentoonstelling terug te vinden is op plekken waar veel volk komt, zoals een bibliotheek, een museum en een cultureel centrum.

Dit zijn ook plekken waar volk komt dat op zoek is naar ‘informatie’ in de ruime zin van het woord. De presentatie is te beperkt om op zichzelf te staan, maar de verhalen zijn zeker krachtig genoeg om de mensen een tijdlang te boeien en vast te houden.