Jaren zijn voorbij gegaan sinds het einde van de Tweede Intifadah, tijdens dewelke Israël de kolonisering, het apartheidsbeleid en etnische zuivering van Palestina gestaag maar zeker verderzette.
Jaren tijdens dewelke de veiligheid van Israël nauwelijks in het gedrang kwam en de veiligheidscoördinatie met de Palestijnse Autoriteit (PA) in de Westbank nooit intenser was.
Jaren slaagde Israël er in alle vredesonderhandelingen te saboteren en zich te verschuilen achter het valse argument van onveiligheid en de verdeeldheid tussen de Gazastrook en de Westbank.
Nauwelijks 10 dagen na de eedaflegging van een eenheidsregering, die nogmaals het principe van geweldloosheid en veiligheidssamenwerking met Israël bevestigde, greep Israël de verdwijning van 3 kolonisten aan om de grootste militaire operatie van de Westbank sinds de Tweede Intifadah in te zetten.
Momenteel wordt de hele Palestijnse bevolking collectief bestraft met massale arrestaties, gewelddadige nachtelijke huiszoekingen, het compleet afsluiten van de hele Hebron-regio, wegblokkades en nieuwe checkpoints over de hele Westbank.
Na de Tweede Intifadah...valse stilte.
De Tweede Intifadah, de Palestijnse opstand tegen de militaire onderdrukking en kolonisering van Palestina werd gekenmerkt door bloedige militaire operaties, legerinvallen in de huizen, uitgangsverboden, luchtaanvallen, wegblokkades, en arrestaties door het Israëlische leger. Aan Palestijnse kant vochten militante groeperingen gewapenderhand terug.
Vanaf 2005, met de komst van Abbas en in 2007 en de divisie tussen de Gazastrook (onder Hamas-controle) en de Westbank (onder de controle van Fatah-Abbas), werd de politieke status-quo bezegeld. Door middel van intense samenwerking op het vlak van veiligheid en informatie-uitwisseling zorgden de PA (gedomineerd door Fatah) en Israël ervoor dat het overgebleven gewapend verzet in de Westbank verdween. Op diplomatiek vlak volgde de PA de dictaten van de V.S. en had Netanyahu vrij spel in de zogenaamde vredesonderhandelingen, met als gevolg dat er geen enkele vooruitgang werd geboekt. In april jongstleden, toen Natanyahu de beloofde vrijlating van gevangenen niet uitvoerde, en nadat Hamas en Fatah een technocratische eenheidsregering vormden, blies Netanyahu de zoveelste onderhandelingsronde op.
Ondertussen kon Israël haar apartheidsbeleid echter onverminderd verderzetten: een raciale, structurele en alomvattende discriminatie tussen joods-Israëli's en Palestijnen, zowel in Israël als in de Bezette Palestijnse Gebieden. Meer en meer land werd geconfisqueerd, meer en meer kolonies werden uitgebreid en voortdurend werden Palestijnen uit hun huizen gezet. De judaïsering van Jeruzalem, de vernietiging van bedoeïenen-dorpen in de Negev-woestijn en de exploitatie van water, vruchtbare grond en andere grondstoffen in de Westbank werden constant verdergezet.
Een Palestijnse eenheidsregering...
In een poging om steun van de steeds meer ontgoochelde en morrende bevolking terug te winnen, besloten Hamas en Fatah, elk om hun eigen redenen, eind april een eenheidsregering te vormen. Dit luidde een terugkeer naar het in 2006 verkozen parlement in, dat uit een meerderheid van Hamas-parlementsleden bestaat. De eenheidsregering van voornamelijk technocraten en voormalige Fatah-ministers, zou voor het eerst sinds 8 jaar verkiezingen organiseren én de bestaande akkoorden met Israël respecteren.
Dit zinde de extreemrechtse regering van Netanyahu niet. Op het diplomatieke front begon de steun voor Israël langzaam af te brokkelen en werd er voorzichtig meer druk op de regering-Netanyahu uitgeoefend. Een Palestijnse eenheidsregering als gesprekspartner, samen met een langzaam veranderende houding van de internationale gemeenschap, zou de toegeeflijkheid van Palestijnse zijde immers in gevaar kunnen brengen. De ontvoering van 3 liftende kolonisten nabij het nederzettingsblok Gush Etzion donderdagavond 12 juni, was dan ook het gedroomde excuus om een grote operatie tegen Hamas op te zetten én daarbij de gehele Palestijnse bevolking te straffen met willekeurige maar systematische repressie.
Verdwijning 3 kolonisten...
De verdwijning van de 3 kolonisten (16 tot 19 jaar) is zeker en vast een tragedie voor hun families en men mag hopen dat deze snel gezond terug naar huis terugkeren.
Echter, zonder de nodige context is het onmogelijk de oorzaken van deze ontvoering en weerslag in de Palestijnse en Israëlische samenleving in te schatten.
De vermoedelijke ontvoering vond plaats nabij een illegale kolonie op de Bezette Westbank. De 3 verdwenen Israëli’s volgden school in de kolonie Kfar Etzion en 1 ervan woonde in de kolonie Talmon. Het bouwen van kolonies en verplaatsen van kolonisten in bezet gebied is illegaal volgens het internationaal recht, zoals reeds in vele VN-resoluties bevestigd werd. Desondanks heeft sinds 1967 geen enkele Israëlische regering de bouw of de uitbreiding van kolonies gestopt.
Bovendien, in tegenstelling tot wat Netanyahu beweert, is de PA niet verantwoordelijk voor de veiligheid in “area C”. In die kolonies en de grote gebieden errond (62% van de Westbank!) is het de PA zelfs verboden één stap te zetten. Het is deel van de retorische mist die Netanyahu probeert op te trekken. Een bijzonder cynisch spel, zeker als men weet dat het Israëlisch leger nooit de Palestijnse burgerbevolking beschermt tegen het dramatisch toenemende kolonistengeweld tegen Palestijnse landbouwers en dorpelingen.
...en verdwijning Palestijnen
De media-aandacht voor de verdwijning gaat vaak voorbij aan de bijna 200 Palestijnse “administratieve gevangenen”, die vastgehouden worden zonder aanklacht of proces, op basis van geheime “bewijzen”. De facto komt dit ook neer op een ontvoering en bovendien ook illegaal volgens het internationaal recht. Het betreft veel gewone activisten, jeugdwerkers, journalisten, zelfs een voetballer. Dus: 200 Palestijnen die ontvoerd werden en 3 illegale kolonisten.
Sinds 24 april houden dan ook al 125 gevangenen een hongerstaking (56 dagen!). Velen werden reeds overgebracht in andere gevangenissen om het contact tussen hen te breken. Om hen te straffen worden vaak raids en invallen in hun cel uitgevoerd, mogen ze niet meer uit hun cel komen en wordt hen langdurig verse kledij ontzegd. Reeds 80 ervan werden gehospitaliseerd.
Het Israëlisch leger startte dadelijk een internetcampagne onder de titel “BringBackOurBoys”. Hierbij werden de bijna 200 Palestijnse kinderen die gevangen zitten in Israël niet vermeld. Nochtans worden hun elementaire mensenrechten vaak geschonden gedurende het hele proces van arrestatie tot veroordeling. Vaak wordt hen de aanwezigheid van familie en advocaat ontzegd tijdens ondervragingen, worden ze 's nachts opgepakt, daarbij geblinddoekt en geboeid, soms op de grond van de jeep gegooid tijdens het vervoer naar de kazerne. Bekentenissen worden vaak afgedwongen met fysiek geweld en door bedreigingen en leugens te gebruiken. De beschuldiging luidt bijna altijd "stenen gooien" en door het systeem van oneindige “administratieve aanhoudingen” is het kind vaak beter af met een maandenlange straf dan zijn onschuld vol te houden.
Sinds 2000 heeft Israël minstens 8000 kinderen opgesloten en 1400 gedood in militaire operaties, zonder dat ooit enige veroordeling werd uitgesproken tegen de verantwoordelijke soldaten, commandanten en legerbevelhebbers.
Daarnaast zijn er momenteel 5000 Palestijnse volwassen gevangenen. Ze zijn veroordeeld door een militaire legerrechtbank en worden via militaire procedures onthouden van de rechten die Israëli's genieten. Vaak worden ze opgesloten in gevangenissen ver weg in Israël, terwijl het internationaal recht voorschrijft dat politieke gevangenen niet buiten de bezette gebieden mogen opgesloten worden.
Collectieve bestraffing burgerbevolking
Zonder enig bewijs, en hoewel Hamas elke betrokkenheid ontkent, besliste Netanyahu dat Hamas achter de ontvoering zit en kondigde een grootscheepse campagne ter bevrijding van de 3 kolonisten aan.
Hetgeen de afgelopen dagen echter gebeurd is, heeft weinig daarmee te maken, en lijkt een collectieve bestraffing die de hele Westbank onder staat van beleg plaatst. Proportionaliteit en onderscheid tussen daders en burgers, 2 internationaal erkende basisprincipes van het recht, worden hierbij flagrant genegeerd.
Sinds vrijdagnacht werden reeds 1150 huizen binnengevallen en doorzocht. Bewoners, inclusief kinderen, worden opgesloten in 1 kamer gedurende enkele uren, terwijl systematisch de inboedel onderzocht, vernietigd of overhoop gegooid wordt. Dit over de hele Westbank, in Hebron, Ramallah, Nablus, Jenin, Bethlehem, Qalqilya, Oost-Jeruzalem en Salfit. Willekeur en rechteloosheid overheersen de invallen, waarbij vaak de voordeur zonder waarschuwing opgeblazen. In Hebron werden 2 kinderen van 7 en 10 jaar zodanig ernstig verwond door bomscherven. In “area A”, volgens de Oslo-akkoorden onder Palestijnse veiligheidscontrole, worden evenveel huizen binnengevallen als “area B” of “area C”. Israëlische bronnen vermelden tevredenheid over de uitstekende veiligheidssamenwerking met de Palestijnse politiediensten. Helaas betreft dit niet de veiligheid van de Palestijnse bevolking zelf.
Reeds 330 Palestijnen, waarvan 240 Hamas-leden, werden opgepakt. Hoe deze allemaal te maken hebben met de verdwijning van 3 kolonisten, is maar de vraag. De internationale gemeenschap blijft in ieder geval voorlopig heel stil. Van de arrestanten werden reeds 77 onder illegale “administratieve detentie” geplaatst. Minstens 51 van hen werden in 2011 bij de grote gevangenenruil met Gilad Shalit vrijgelaten en desondanks opnieuw gearresteerd. Overigens werden al minstens 7 Hamas-leden van het Palestijnse parlement opgepakt, waaronder de parlementsvoorzitter. Het lijkt er dan ook meer en meer op dat Israël in essentie hun moeilijkste politieke tegenstander Hamas wil uitschakelen, en bij uitbreiding elke vorm van Palestijns verzet tegen de 47-jaar oude bezetting. Het is de afgelopen jaren immers heel makkelijk geweest de Bezette Palestijnse Gebieden verder te koloniseren en plunderen, met de medewerking van een passieve Fatah-PA.
Willekeur, disproportionaliteit en intimidatie
Maar de militaire campagne gaat veel verder.
Zondagnacht werd de 20-jarige Ahmad Sabarin doodgeschoten in Jalazone vluchtelingenkamp tijdens een nachtelijke invasie van het kamp, en bij relletjes aan Qalandia checkpoint werd iemand levensgevaarlijk verwond door metalen kogels. Vrijdagochtend werd de 14-jarige Mahmoud Jihad Muhammad Dudeen doodgeschoten met metalen kogels, toen jongeren protesteerden tegen de zoveelste ronde van nachtelijke huiszoekingen en van het leger. Dezelfde dag nog werd de 22-jarige Mustafa Hosni Aslan gedood met een kogel in zijn hoofd, tijdens relletjes in Qalandia vluchtelingenkamp.
De regio van Hebron, waar het laatste gsm-signaal van de kolonisten werd geregistreerd, wordt sinds zaterdagnacht onder een “closure” geplaatst: de 600,000 inwoners kunnen zich binnen de regio niet meer verplaatsten zonder talrijke nieuwe checkpoints door te gaan, vele wegen zijn afgesloten, de toegangswegen tot de regio-Hebron werden afgesloten voor prive-auto's, en het is de arbeiders (die een speciale arbeidstoelating hebben) voor onbepaalde tijd verboden in Israël naar hun werk te gaan en de Allenby Bridge grensovergang naar Jordanië te gebruiken. Het straatbeeld is dan ook stil en verlaten en inwoners gaan alleen voor het hoogstnodige nog hun huizen uit.
Ook werd ondertussen de Birzeit University, de grootste universiteit van de Westbank, en de Arab American University in Jenin binnengevallen, net als de kantoren van het Palestinian National Initiative, een kleine Palestijnse politieke partij die zich als een alternatief voor Hamas en Fatah aanbiedt. Ook werden ondertussen journalisten, 50+ers, -18jarigen en jeugdwerkers aangehouden. 24 gewone middenveld, sociale organisaties werden ook al binnengevallen. Het verkeer tussen de andere grote steden wordt ook erg bemoeilijkt, vooral 's morgens door talrijke controles aan de checkpoints in de buurt van Ramallah en Nablus. Checkpoint Erez aan de Gazastrook werd ook gesloten en als reactie op een paar raketten die onbekende groepen afschoten, zijn meerdere luchtaanvallen uitgevoerd door het Israëlisch leger, waarbij verschillende omstaanders verwond geraakten.
Daarnaast zijn familiebezoeken aan Palestijnse gevangenen in Israël voorlopig opgeschort, net als het uitgeven van 5000 toelatingen waarmee Palestijnen in Israël kunnen werken, hetgeen door bevoegd minister Uri Ariel expliciet als een bestraffing voor de 3 ontvoerde kolonisten werd omschreven. Ook werden in verschillende gevangenissen de tv, toegang tot kranten, toegang tot de kantine ontzegt, op bevel van bevoegd minister Yitzhak Aharonovich, opnieuw als strafmaatregel voor de verdwijning van de kolonisten.
Tegelijk wordt de bespreking van een wetsvoorstel, dat zou toelaten om hongerstakers gedwongen voedsel toe te dienen, in versneld tempo besproken in het Israëlisch parlement. Opnieuw een flagrante schending van het internationaal recht.
De ophitsing van meerdere Israëlische parlementsleden en ministers blijft ook kolonisten over de hele Westbank inspireren tot toenemende agressie tegenover de Palestijnse bevolking. Sinds augustus vorig jaar vonden er minimum 660 aanvallen plaats. Dit gaat van het bekogelen van voorbijrijdende auto's op grote wegen, Palestijnse dorpen gemaskerd binnenvallen, tot brand stichten in boomgaarden, of soms zelfs beschietingen.
Internationale reacties laten op zich wachten
Als bezettende macht heeft Israël de plicht om het internationaal humanitair recht en de mensenrechten te respecteren, te waken over de veiligheid en het welzijn van de bezette bevolking en de bezetting te beëindigen.
In Palestina daarentegen werd het tegendeel uitgevoerd: jarenlang werd Palestina gekoloniseerd (600.000 kolonisten), werden racisme en discriminatie in vele wetten en militaire orders geofficialiseerd, werd een alomvattend apartheidssysteem ontwikkeld in de Westbank en werd de Palestijnse bevolking elke mogelijkheid tot menswaardige ontwikkeling en socio-economische-politieke rechten ontzegd. Na vele doden en gewonden, gevangenen, getraumatiseerde kinderen en vernietigde huizen, ondernemen de Europese regeringen nog steeds geen concrete stappen die Israël moeten ontmoedigen dit beleid verder te zetten.
Wanneer moorden, executies en oneigenlijke huisuitzettingen op video vastgelegd worden en regeringen nog steeds niet tot actie nopen of als voldoende belangrijk worden ervaren door de media, is het tijd voor de civiele samenleving om zich te roeren en de échte stem en geweten van de wereldgemeenschap te laten horen, via de BDS-beweging: Boycot Divestment Sancties. Opdat iedere burger zijn mening op een directe, vreedzame én effectieve manier kan uiten, óók vanuit Europa.
http://www.palestinasolidariteit.be/acties/bds-campagne
http://www.bdsmovement.net/bdsintro
