Waarom geen recht op onderwijs voor iedereen?

Waarom verdedigen sp.a, CD&V en N-VA het recht op onderwijs voor iedereen NIET? Of toch WEL?

De sp.a vierde vorig jaar haar 125-jarig bestaan. De partij kan terugblikken op een rijke geschiedenis van sociale strijd om basisrechten voor iedereen te bekomen: van de oorspronkelijke arbeiders tot alle mogelijke minderheidsgroepen in de huidige samenleving.

De partij strijd nog altijd voor gelijke kansen en rechten en tegen uitsluiting. Ze slaagt er niet echt in om haar politieke boodschap over te brengen en verkocht te krijgen bij een grote groep kiezers. Met de nodige kritiek tot gevolg. De politici van sp.a hebben het niet eenvoudig.

Pascal Smet deed recent alvast een opmerkelijke poging om zijn boodschap over te brengen en de kritiek van antwoord te dienen met een heel duidelijk ‘Het volstaat’ als titel. Zo schreef hij: “Ik ben het beu.

Te moeten horen dat we niet meer weten waarvoor we staan. ... Te moeten horen dat de Vlaamse regering eigenlijk niet zo goed bezig is. Te moeten horen dat links voorbij is.” Smet geeft toe dat er fouten zijn gemaakt. Hij wil dat iedereen gelijke kansen krijgt.

Hij droomt nog van een betere wereld en hij zoekt andere ondernemers die net als hij de strijd niet staken. Tot zover de woorden van de minister van onderwijs en gelijke kansen.

Maar wat zijn de daden van de sp.a-minister?

Smet ontsnapt niet aan de opdracht om te moeten besparen. Met soms pijnlijke gevolgen, maar dat kun je nog uitleggen vanwege de crisis en er is de hoop dat er over enkele jaren meer ruimte zal zijn om weer zaken op te starten. Smet neemt ook initiatieven.

Hij voorziet extra plaatsen in het Brusselse basisonderwijs. Hij gaat het secundair onderwijs en DKO hervormen. Hij heeft uitgeverijen een checklist bezorgd om te stereotype beeldvorming bij onze kinderen te vermijden. Hij sluit Cao’s af. Hoe kritisch je ook kijkt, je kan niet zeggen dat het allemaal slecht is.

Maar nu stelt de Vlaamse regering - met drie sp.a-ministers - voor om mensen zonder de juiste papieren uit te sluiten van deelname aan alle opleidingen van de centra voor basiseducatie en de centra voor volwassenenonderwijs. Dit is niet zomaar het ontzeggen van een dienst, maar het aantasten van het recht op onderwijs.

Een basisrecht dat ingeschreven staat in onze grondwet en ook staat ingeschreven in het EVRM. De Vlaamse regering vraagt nu aan de Vlaamse parlementsleden van sp.a om hiermee akkoord te gaan en het ontwerp van onderwijsdecreet OD XXI goed te keuren.

Als sp.a-politicus is het moeilijk om uit te leggen dat je bepaalde zaken zoals OETC terugschroeft omdat je andere keuzes maakt en beperkte middelen hebt. Het doet mensen fronsen maar is mogelijk nog te slikken als die mensen het afwegen tegen de positieve beleidsmaatregelen.

Maar als sp.a-politicus gaan uitleggen dat je uitsluiting gaat organiseren, dat je gelijke kansen gaat ontzeggen, dat je op een basisrecht gaat beknibbelen waar de voorvaderen van ruim 125 jaar socialistische partij in ons land en elders zo voor gevochten hebben, dat is alle geloofwaardigheid verliezen. Schrik dan niet als mensen zeggen: “Jullie weten niet meer waarvoor jullie staan! De Vlaamse regering is echt niet goed bezig! Als dat links is, dan is links voorbij!”

Wat zullen de Vlaamse parlementsleden van sp.a doen?

Zullen ze uitsluiting gaan organiseren of zullen ze de sociale strijd durven vertalen in een krachtdadig: “Nee, dit gaat te ver, onderwijs is een basisrecht!”

Wat zullen de Vlaamse parlementsleden van CD&V doen?

Ook CD&V heeft een probleem om zich geloofwaardig te houden bij de kiezer nu ‘het goed bestuur’-etiket niet meer volstaat en de inhoud van beslissingen belangrijker wordt. Een aanzienlijk deel van de parlementsleden komt uit ACV- en ACW-hoek. Het ACV bestaat dit jaar 125 jaar en heeft ook een rijke sociale geschiedenis.

Het ACV komt eveneens op voor basisrechten. Die CD&V-politici zitten dus eigenlijk met hetzelfde probleem als hun sp.a-collega’s. Maar zelfs bij de andere strekkingen binnen CD&V roept het afnemen van grondwettelijke rechten vragen op. Dit valt duidelijk niet te rijmen met de 4 waarden die CD&V nu vooropstelt: vooruitzien, verbinden, versterken en verzorgen.

Wat is de positie van de N-VA?

Als CD&V en sp.a het zo moeilijk hebben en zoveel dreigen te verliezen, moet een mens zich afvragen hoe het komt dat de Vlaamse regering hier achter staat. Dan kom je nergens anders terecht dan bij de derde meerderheidspartij. Als jonge partij wil de N-VA durven veranderen en heeft ze niet de ideologische wortels die sp.a of CD&V heeft.

Als democratische Vlaams-nationale partij komt ze op voor de rechten van het Vlaamse volk. Onderschrijft ze dan de individuele basisrechten van elk mens niet? De partij profileert zich sterk op het inburgerings-, asiel- en migratiethema. De N-VA maakt in haar eigen brochure hierover duidelijk dat mensen zonder papieren het land toch niet verlaten.

De nuchtere Vlaming weet dat mensen de toegang ontzeggen tot onderwijs daar niets aan zal veranderen. Ze zullen niet plots gaan vertrekken als ze te horen krijgen dat ze geen les meer kunnen volgen.

Wat denken de Vlamingen ervan?

Sociaalvoelende Vlamingen zijn het niet eens met de maatregel omwille van het schenden van het basisrecht op onderwijs. Maar zelfs Vlamingen die niet gevoelig zijn voor dat argument zullen er niet lang over doen om volgende redenering te maken: “Zolang die mensen naar school gaan, kunnen we gerust zijn dat ze leren wat onze waarden en normen zijn, dat ze Nederlands leren of een opleiding volgen.

Als ze zelfs niet meer naar school mogen, wat gaan ze dan de hele dag doen? Op straat rondhangen of erger? Die mensen van school houden creëert alleen meer problemen voor onze Vlaamse samenleving. Daar hebben ze in Brussel weer niet aan gedacht.”

Conclusie

Zowel N-VA, sp.a als CD&V zullen heel wat problemen hebben om dit aan hun electorale achterban uit te leggen. Zijn de Vlaamse parlementsleden warm en wijs genoeg om het voorstel van tafel te vegen?

Bron: http://warmenwijs.webnode.com/