La Marche toont aan dat racisme nog springlevend is.
La Marche, de nieuwe film van Molenbekenaar Nabil Ben Yadir, vertelt het waargebeurde verhaal van een groep jongeren die deelnamen aan een gelijkheidsmars in Frankrijk, georganiseerd in 1983. In die periode waren er geregeld racistische misdaden en was het Front National (FN) bezig aan een opmars. Tussen 15 oktober en 3 december 1983 begon de mars met zeventien deelnemers van Marseille naar Parijs. Bedoeling was om de Fransen te sensibiliseren over gelijkheid en racisme. Toen de “Mars voor gelijkheid en tegen racisme” aankwam in Parijs, hadden 100.000 mensen zich er al bij aangesloten. Het was het begin van de eerste antiracistische beweging op nationaal en internationaal niveau.
Maar wat is er eigenlijk veranderd sinds 1983. Anno 2013 wordt in Frankrijk een minister vergeleken met een aap omwille van haar huidskleur. Dergelijke racistische incidenten beperken zich niet enkel tot Frankrijk. Ook Cecile Kyenge, de eerste zwarte Italiaanse minister wordt gediscrimineerd en verbaal aangevallen door mede-politici. Leden van de xenofobe Lega Nord maakten de in Congo geboren Kyenge onder andere uit voor 'aap'. Hier in België is racisme ook nog lang niet verdwenen. Recente cijfers van de Vlaamse migratie- en integratiemonitor geven aan dat 40% van de Vlaamse bevolking moslims ziet als een bedreiging voor de Vlaamse cultuur. 47% gelooft dat migranten komen profiteren van de sociale zekerheid en nog eens 45% wil alleen maar mensen van Belgische herkomst in de wijk. Lekker eentonig. Minister van defensie Pieter De Crem bereidt het leger alvast voor op een Islamitische invasie. Ook op de Belgische arbeidsmarkt worden mensen met buitenlandse roots systematisch gediscrimineerd. Bij onze noorderburen is gelijkheid nog even ver te zoeken. Eerder deze week werd pijnlijk duidelijk hoe sollicitanten met een donkere huidskleur behandeld worden in Nederland. Toen Jeffrey Koorndijk sollicteerde bij een ICT-bedrijf in Arnhem, werd hem duidelijk gemaakt dat hij niet de juiste “kwaliteiten” had voor de job.
Dat zijn maar enkele voorbeelden van de trieste, dagelijkse realiteit. Een rechts beleid is anno 2013 de norm geworden in de meeste Europese landen. De mars voor gelijkheid en tegen racisme van 1983 zou in 2013 niet misstaan. La Marche toont aan dat er in 30 jaar weinig tot niets verbeterd is op het vlak van gelijkheid. Integendeel, racisme is springlevend.
