We zitten in een systeem waarin het moeilijk is om met rust gelaten te worden. En als je geen succes hebt, val je al snel uit de boot.
Maandagavond 16 november. Er wordt hard gewerkt bij Tutti Fratelli, naar aanloop van de première van De Middelmatige Man. De sociaal-artistieke werkplaats maakt voorstellingen met mensen uit de zogenaamde vierde wereld. Of zoals Tom Dupont, schrijver van de tekst, het verwoordt: ‘Mensen die geen plek vinden…en zo zijn er veel.’
De spelers komen druppelsgewijs de repetitieruimte binnen en vormen een kleurrijke bende. Ancien Walter geeft tekst en uitleg: ‘Bij ons is iedereen welkom. Er is wel een soort auditie, maar die peilt vooral naar motivatie.’ Actrice Peggy pikt in:’Ik was er bij van in het begin, nog voor Tutti Fratelli bestond.[1] Toen waren we maar met zes, nu zijn we al met een dertigtal! Het is heel intensief, vaak repeteren we drie keer per week, maar ik vind het fantastisch! Ik heb hierdoor een leuk doel in mijn leven. Ik kom in contact met heel wat verschillende mensen en dat zorgt voor…ne goeie schwung,’ lacht ze hardop.
Voordat de hechte ploeg erin vliegt, nemen ze even de tijd om het over de aanslagen in Parijs te hebben, tegenwoordig kan je er niet omheen. Iedereen is zwaar onder de indruk, er ontstaat al snel een geanimeerd gesprek. ‘De wereld is naar de klote’, zucht bezielster Reinhilde Decleir, ‘maar we moeten blijven zingen!’ En zo geschiedt. Vanavond staat er een tekstrepetitie en doorloop op de planning. De voorstelling gaat over een man die uitblinkt in… tja, niets. Op een dag wordt hij beloond en krijgt hij promotie, maar daardoor komen er allerlei dingen op hem af en wordt z’n oude leven danig door elkaar geschud.
Tom Dupont vond inspiratie bij het boekIdentiteit van Paul Verhaeghe: ‘Vandaag zie ik nog heel weinig verbeelding, mensen lijken zo op elkaar. Er wordt ook heel veel verwacht van iedereen. We zitten in een systeem waarin het moeilijk is om met rust gelaten te worden. En als je geen succes hebt, val je al snel uit de boot.’
La mamma Decleir regisseert met strenge, maar warme hand. Walter vertelt: ‘Ik heb heel veel respect voor Reinhilde. Ze is inderdaad streng, maar dat is terecht. Het moet niet gemakkelijk zijn om onze bende te regisseren. Wij zijn niet altijd zo simpel,’ voegt hij er met een grijns aan toe. Dat beaamt ook muziekcoach Steve Dugardin. ‘De lat ligt hoog en ik verlaag ze niet voor de Fratelli-spelers. Sociaal-artistiek is zo’n brede verzamelterm geworden, misschien dekt artistiek-sociaal de lading meer voor Tutti Fratelli.’
De Middelmatige Man gaat dit weekend in première in De Roma. Daarna speelt het nog in de Vooruit in Gent (10/12) en in de Bourlaschouwburg (25-26/03).
[1] Tutti Fratelli ontstond in 2007, maar de roots gaan terug tot 2003 toen Decleir voor het eerst met AGPA (Antwerps platform Generatiearmen) een voorstelling maakte.
