Als deze krant racisme niet kan onderscheiden van humor zoals in de Obama-prentjes, als deze krant racisme niet kan onderscheiden van sportjournalistieke stoere praat zoals in het geval Vandeweghe, als jullie een noodkreet citeren, zolang de beschuldigingen in jullie richting genegeerd worden, als jullie een burgerinitiatief kunnen afdoen als dekmantel van de vakbonden, dan vormen jullie jammer genoeg geen onbelangrijk deel van het probleem.
Beste Yves Desmet,
Op 22 mei 2014 heeft een foto die ik genomen heb - een selfie met een korte boodschap - ongevraagd jullie opiniepagina's geïllustreerd. Meer specifiek een artikel van Tom Schamp over de betekenis van een BLANCO-stem. Ik schrok ervan, maar heel erg vond ik het niet. Uiteindelijk ging het over de boodschap en de boodschap was er. Ik vond het wel spijtig dat er geen vermelding was van de context, een awareness-campagne, een initiatief van een burgerbeweging om (vooral) mensen met een migratieachtergrond te stimuleren om, ondanks herhaaldelijke teleurstellingen en regelrecht bedrog, toch te vertrouwen in de zin van een verkiezingsproces. Volgens mij verdiende dat vermeld te worden, maar ja, ik kan begrijpen dat er niet altijd plaats is om alles uit te leggen. Vandaag denk ik dat het misschien geen kwestie van ruimte was: misschien had deze krant het gewoon niet door. Kan gebeuren.
Waarom denk ik dat pas maanden later? Omdat ik op 8 december 2014 nog eens de dubieuze eer had om jullie pagina's te versieren. Doodgewone persfotografie, geen selfie. Een boodschap was er wel, deze keer verwerkt in een pancarte. Ik schrok er nog harder van, maar uiteindelijk ging het over de boodschap, en de boodschap stond er wel. Ik vond het wel zéér onprettig dat er geen vermelding was van de context, dat het een betoging was die door Hart Boven Hard bijeen werd geroepen. Ja, er stond een sticker op mijn pancarte, maar laat me erbij zeggen dat dat niet als excuus zal werken: de foto werd gebruikt om een artikel over het vakbond-verzet te illustreren. Ik heb begrip voor de acties van de vakbonden, maar verder heb ik niks met vakbonden te maken. Toch was er, omwille van mijn knalrode jas, enige (on)bewuste connotatie, zo werkt nu eenmaal onze visuele cultuur. Ik kan begrijpen dat er geen ruimte was om te vermelden dat die betoging georganiseerd werd door een heel breed burgerinitiatief dat onafhankelijk is van syndicale organisaties, maar vandaag ben ik ervan overtuigd dat het geen kwestie van ruimte was: de redactie van deze krant had het gewoon niet door.
En dat is erg, want dat maakt het mogelijk dat deze krant wel de ruimte maakt voor een (misleidende) blunder van formaat, met name, het idee dat Hart Boven Hard (door deze krant Hart Tegen Hard genoemd, ook niet slecht, maar alleszins niet correct) een ‘mantelorganisatie’ is voor de vakbonden (DM 18/12).
Dhr. Desmet, I hoop dat u dit ernstig neemt, want dit is helaas symptomatisch voor deze krant. Niet alleen verspreiden jullie onvolledige informatie, jullie bezondigen zich ook aan oneerlijke beschuldigingen en opportunistische selectiviteit. Jullie website verspreidde onlangs Dalilla Hermans’ noodkreet over het schrijnende racisme dat in ons land leeft. Jullie deden tegelijkertijd de moeite om haar duidelijke referentie naar de racistische blunders in jullie eigen krant te vermijden. Hadden jullie het niet door? Was dat bewust? Die blunders maken deel uit van het nonchalant gedrag dat zulke ‘fouten’ mogelijk maakt. Als deze krant racisme niet kan onderscheiden van humor zoals in de Obama-prentjes, als deze krant racisme niet kan onderscheiden van sportjournalistieke stoere praat zoals in het geval Vandeweghe, als jullie een noodkreet citeren, zolang de beschuldigingen in jullie richting genegeerd worden, als jullie een burgerinitiatief kunnen afdoen als dekmantel van de vakbonden, dan vormen jullie jammer genoeg geen onbelangrijk deel van het probleem.
Ik maak geen actief deel uit van Hart Boven Hard. Ik ben een burger zonder enige politieke affiliatie en die vrijheid koester ik. Ik betoogde die zaterdag (!) mee, precies omdat het over een boodschap ging waarmee ik akkoord ging, en niet over kampen noch loopgraven. Het waren burgereisen, dat is nu eenmaal onze verantwoordelijkheid. Ik ken oprichter Wouter Hillaert persoonlijk en als ik een ding bewonder aan hem is het dat hij niet aan de kant van de goeien noch de slechteriken staat, maar aan de kant van de mens. Hart Boven Hard is een platform om de mens centraal te stellen, los van welke achtergrond ook, om de stem van de burger te versterken. Zulke initiatieven, Dhr. Desmet, zou u moeten beschermen. Maar dat deed u niet. Integendeel.
Betekent mijn getuigenis dat Hillaert geen dekmantel op poten kan zetten? Natuurlijk niet, net zoals de getuigenis van een kleine zus niet betekent dat een Staatssecretaris niet in staat is om racistische uitspraken te formuleren. Mijn getuigenis betekent wel dat u uw job niet gedaan hebt. En twee minuten op google waren voldoende geweest om te weten waar een organisatie voor staat. En tenzij u over bewijsmateriaal beschikt dat het tegenovergestelde beweert, zou u moeten geloven in wat de mens te zeggen heeft. Dat geldt voor justitie even goed als voor de pers.
Dhr. Desmet, ik herhaal, ik hoop dat u dit ernstig neemt. Er is een probleem met deze krant. Het begint met een selfie, maar het eindigt met ernstige beschuldigingen tegen mensen die niet eens tijdens werkdagen gaan betogen, om het land niet lastig te vallen. Stilaan wordt voor deze krant de werkelijkheid een kanttekening, een lastig gegeven dat jullie mogen negeren of vermelden of zelfs vervalsen afhankelijk van de eigen overtuigingen, van wat er in de gangen van jullie gebouw gezegd wordt. En dat is niet alleen zorgwekkend: het is schadelijk.
En het wordt stilaan te laat. Voor jullie en voor ons allemaal.
Bezorgde groeten,
Orlando Verde
