Doornaert plooit de universele standaard van de mensenrechten om Sharon wit te wassen.
13 januari om 22.30 was Reyers Laat op tv. Die dag werd Sharon in Israël begraven en in de talkshow kwam Dyab Abou Jahjah spreken over dit wereldnieuws. Aan tafel zaten ook Mia Doornaert en Frederik Anseel. De toon werd direct gezet met uitspraken van Abou Jahjah over Sharon's dood. ‘Burn in hell’ tweette hij via sociale media. Maar is deze uitspraak even hard als de dood van 30 000 mensen die Sharon op zijn geweten heeft? Abou Jahjah vergelijkt Sharon met Hitler en Stalin. Zo’n vergelijking hebben we al eens gehoord (knipoog knipoog). Wanneer Abou Jahjah aan het woord is, zie je Doornaert's gezicht helemaal opblazen.
Bart De Wever vs. Ariel Sharon
Doornaert komt aan het woord en de defense-modus staat aan. De zionistische agenda van de barones wordt meteen duidelijk. De hele uitzending lang verdedigt ze het onverdedigbare en dat vertaalt zich in een opeenstapeling van kromme redeneringen. Zo vergelijkt ze de commentaar van Abou Jahjah op de dood van Sharon met hypothetische commentaar van een Waals nationalist op een mogelijke dood van Bart De Wever. Waarom? Om de legitimiteit van Abou Jahjah te ondergraven. Haar kromme vergelijkingen eindigen niet. Ze haalt er de Arabische dictators bij die eveneens veel moorden op hun geweten hebben staan. Moest dat er dan voor zorgen dat de misdaden van Sharon gelegitimeerd werden? Volledig irrelevant en naast de kwestie, want het gaat hier over Sharon en niet over andere misdadigers. ‘Ik ben ook tegen de Arabische dictators.’, dat maakt Abou Jahjah haar alleszins duidelijk.
‘Veel meer bij Arabische leiders, veel meer!’
Volgens haar ging het om haat naar Sharon toe. Maar wie kan er nu zacht zijn tegenover misdaden tegen de mensheid? Abou Jahjah confronteert haar met feiten en misdaden die Sharon op zijn naam heeft staan. De redactie van Reyers Laat toonde daarbij ook enkele beelden van de slachtoffers in Shabra en Shatilla. Ongezien bij de meeste nieuwszenders. Barones Doornaert blijft voet bij stuk houden: Sabra en Chatila zijn niet meer dan een smet op zijn blazoen. Doornaert krijgt het echter niet over haar lippen dat Sharon een misdadiger is. Want, en hier komt de zoveelste kromredenering, de anderen zijn erger. Het veroordelen van misdaden, zo stelt Doornaert, geldt dan ‘veel meer bij Arabische leiders, veel meer!’. Het beeld dat Doornaert overeind wil houden is dat Sharon’s daden niet alleen normaal waren in zijn context, maar vooral dat de anderen nog erger waren. Doornaert plooit de universele standaard van de mensenrechten om Sharon wit te wassen.
