Label: politiegeweld

In deze open brief beschrijven antiracistische, anti-imperialistische, antifascistische en Palestijnse (solidariteits)collectieven de escalatie van politiegeweld tegen pro-Palestijnse activisten in Brussel, waarbij gewelddadige arrestaties, intimidatie en racistische en seksistische uitlatingen worden gerapporteerd. De auteurs roepen op tot een gecombineerde strijd tegen zowel repressie door politie als kolonialisme, en veroordelen oppervlakkige vormen van solidariteit.

Op de internationale dag tegen racisme presenteren we ons verkiezingsmemorandum. Waarom? Racisme speelt een grote rol in de samenleving. Steeds opnieuw dient het als ideologisch smeermiddel voor uitsluiting en geweld, oorlogen, uitbuiting en dodelijk migratiebeleid. Maar ook op kleinere schaal slaat racisme diepe wonden: in gemeenschappen, gezinnen en individuen, en tussen mensen onderling. Lees het volledige memorandum hieronder, of download de pdf hier.

Kif Kif, Apache en Jade Yorks presenteren een nieuwe podcastreeks: 'Minder politie?' Daarin onderzoeken we waarom politiegeweld zo vaak voorkomt en hoe we daar iets aan kunnen veranderen. Waarvoor dient de politie? En is een wereld met minder politie niet beter? De podcast, het achterliggende onderzoek en onze 9 beleidsaanbevelingen zijn te vinden op de campagnewebsite: www.minderpolitie.be

Gisteravond laat las ik de eerste euforische berichten van bekenden en vrienden op sociale media: de agent die George Floyd vorig jaar verstikte met een knieklem is schuldig bevonden aan doodslag. Over acht weken wordt zijn vonnis uitgesproken - mogelijk tot veertig jaar gevangenisstraf. Ondertussen lijkt er in België een soort officieuze onschendbaarheid te gelden die de strafrechtelijke vervolging van de politieagenten verhindert.

Dit artikel werd een jaar geleden geschreven. Omdat het nu twee jaar geleden is dat Adil overleed, publiceren we het opnieuw:

Vandaag is het een jaar geleden dat Adil werd weggerukt van zijn naasten, na een voor hem fatale politieachtervolging. Zijn tragische dood bracht heel wat teweeg, zowel in het publiek debat, als aan de keukentafels. Of hoe een druppel de emmer doet overlopen.

Luk Vervaet volgt al decennialang de evoluties in (extreemrechts) staatsgeweld op in België en daarbuiten. Met I can’t breathe: de nieuwe adem van het verzet schreef hij een boek waar veel activisten en andere geïnteresseerden op wachtten na de samenloop van de Black Lives Matter-golf en de verschillende doden door politie.

Bij de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen van vandaag is er, na een lange periode van verrechtsing van het hele politieke spectrum, eindelijk een sociale, dekoloniale, anti-imperialistische en intersectionele optie. De onverbiddelijke systeemkritiek van de nieuwe partij BIJ1 - opgericht door activist Sylvana Simons - laat zien dat een gelijke en inclusieve samenleving geen utopie is. Er is slechts een ontmanteling van de bestaande machtsstructuren nodig. 
 

Lamine Bangoura is een naam die velen inmiddels kennen. Niet vanwege zijn bekendheid als voetballer - hij speelde als prof voor verschillende Belgische clubs - maar omdat hij stierf in handen van de politie. Lamine Bangoura kwam op 7 mei 2018 om het leven bij een politie-interventie tijdens zijn uithuiszetting. Twee jaar later, op 26 juni 2020, besliste de Raadkamer om de betrokken agenten niet te vervolgen. De nabestaanden van Lamine gingen in beroep tegen deze beslissing.