Auteur: Stef Arends

De nood aan een sterke, verenigde en antiracistische linkse beweging is groter dan ooit. Maar paternalistische kritiek op ‘identiteitspolitiek’, debatverziekende algoritmes op sociale media en een specifieke interpretatie van het begrip (wit) privilege hebben solidariteit tussen onderdrukte groepen verdacht gemaakt. Dat concludeert professor Miriyam Aouragh op basis van haar ervaringen als activist en onderzoeker binnen het antiracisme in Nederland en het VK. Ze pleit voor ‘radicaal verwantschap’ als strategie voor gezamenlijk verzet.

Vandaag, op de Internationale Dag tegen Politiegeweld, namen ongeveer 1.000 mensen deel aan een protestmars in Brussel. De demonstranten eisen onder meer effectievere tuchtprocedures bij zaken van dodelijk politieoptreden, een vermindering van het aantal gewapende agenten op straat, en een monument voor de slachtoffers van politiegeweld.

Een reconstructie van de haatstorm tegen schrijver Dalilla Hermans die in april dit jaar begon, laat zien hoe Vlaams Belang, Schild & Vrienden, N-VA, De Standaard, VRT en Meta samen een ecosysteem van haat creëerden.

Gisteren won de PVV van Geert Wilders met ruime voorsprong de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen. Wilders, die door de rechtbank werd veroordeeld om zijn ‘Minder Marokkanen’-uitspraak, mensen op de vlucht vergeleek met een sprinkhanenplaag, Surinaamse Nederlanders ‘beesten’ noemde en journalisten ‘tuig van de richel’, haalde 37 zetels, bijna anderhalf keer zoveel als de nummer twee, GroenLinks-PvdA. De enige manier waarop nog kan worden voorkomen dat Wilders premier wordt, is een cordon sanitaire, maar dat lijkt steeds onwaarschijnlijker.

Sophie Dewulf (40) werd op 7 juni 2020 door twee agenten hardhandig tegen de muur gedrukt en in een houdgreep gehouden terwijl ze haar hond uitliet. De reden: de hond liep niet aan de lijn, en Dewulf was haar identiteitskaart thuis vergeten. Een reconstructie op basis van haar eigen getuigenis, een interview met haar advocaat en publieke statements van de politie, wijst erop dat ze het slachtoffer was van etnisch geprofileerd politiegeweld.

Zo’n 50 mensen op de vlucht uit onder meer Syrië, Palestina en Irak kwamen vorige week woensdag bijeen in de Montoyerstraat in Brussel, recht tegenover de Turkse ambassade. Ze demonstreerden er tegen de onmenselijke behandeling van voornamelijk Syrische vluchtelingen in Turkije. “De discriminatie die we nu in Turkije zien, is exact wat er in Tunesië staat te gebeuren als de EU-Tunesiëdeal doorgaat.”

Gisteren verzamelden zo’n 50 asielzoekers, activisten en hun advocaten zich in de rechtszaal van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Ze pleitten er voor een tijdelijk bezettingscontract, waarmee de bezetting van een gebouw in de Wetstraat voorlopig geformaliseerd zou kunnen worden. Advocaten van de Belgische regering en Fedasil probeerden met procedurele bezwaren een stokje voor dat plan te steken. De beslissing wordt over twee weken verwacht.

De door vrouwen geleide protestbeweging in Iran blijft groeien, in het land zelf en wereldwijd. Het regime reageert met steeds bloediger geweld en massale arrestaties. Wie kunnen bondgenoten zijn in de strijd voor ‘vrouw, leven, vrijheid’, en wie zeker niet? Is er een leider nodig voor een succesvolle revolutie? En hoe kunnen mensen vanop afstand bijdragen aan de strijd? Het Belgische Zan Zendegi Azadi-collectief organiseerde vorige week vrijdag met zo’n 70 activisten en andere geïnteresseerden een gespreksavond in Brussel om te reflecteren op de strijd tot nu toe, en hoe nu verder.

Al een jaar lang kunnen asielzoekers in België niet meer rekenen op een plek in een opvangcentrum, ondanks het feit dat ze daar wettelijk recht op hebben. Op dit moment slapen daardoor naar schatting ruim 2.000 mensen op straat. Toch weigert de federale regering extra opvang te voorzien. Meer dan honderd advocaten betoogden gisteren bij het kabinet van staatssecretaris Nicole De Moor (CD&V) voor een oplossing voor dit beleidsmatig instandgehouden opvangschandaal.

Geen van de onderwijskoepels in Vlaanderen heeft een expliciet antiracismebeleid. Dat blijkt uit een rondvraag bij de verschillende koepelorganisaties en een analyse van het beleid. Alles wijst er nochtans op dat de enorme en nauwelijks krimpende prestatiekloof tussen leerlingen met en zonder migratieachtergrond gelinkt is aan racisme. Het blijven negeren van deze olifant in de kamer kan niet anders gezien worden dan als een vorm van schuldig verzuim.