"Beste Gerolf, als kind dacht ik dat je een Turk was"

Van de weinige voorzitters die het Vlaams Belang heeft gekend, vind ik je wel een van de gezelligste. Niet dat je veel moeite moet doen. Bij je voorgangers had ik het gevoel dat ik naar zombies keek. In azijn doordrenkte zombies met uitpuilende ogen die er op elk moment uit konden floepen. Jij bent in ieder geval anders. Soit, het kan ook aan mij liggen. Als kind dacht ik dat je een Turk was. Ik zweer het, je lijkt als twee druppels water op de Yilmaz van pita Yilmaz. Ik kan mij niet voorstellen dat er nog niemand je in het Turks heeft aangesproken. Zonder maatpak heb je dan weer iets van een zatte nonkel waar op familiefeesten niemand naast wil zitten. Ben je op familiefeesten soms de zatte nonkel van dienst?

Ik vraag me af wat er met je gebeurd is. Vroeger zag je het leven toch veel rooskleuriger? Je was fier om een paria te mogen zijn, trots om bruin te mogen zijn. Maar toen ik je laatste interview las, vond ik je beklagenswaardig. Al je bravoure is weg. Je zei dat je geen racist bent. Niet in je pink, niet in je kleine teen en niet in de duizenden bladzijden die je geschreven hebt (toch nog even willen pronken hé, jij snoodaard).

Ik was verbaasd dat je zoiets vertelde. Maar toen kwam het. Eerst zachtjes en dan met steeds luider tromgeroffel. Het magisch woord dat iedereen het zwijgen oplegt. Het woord: 'maar'.

Al van kindsaf aan vraag ik me af wat er zo fout is aan de zin: ik ben geen racist, maar... .

Je zou het toch glashelder kunnen zeggen: 'Natuurlijk ben ik een racist, maar ik ga af en toe eens graag naar de Thai.' Of: 'Natuurlijk ben ik een racist, maar als Lukaku scoort, dan juich ik wel mee.' 'Natuurlijk ben ik een racist, maar zolang ze hard werken, hun mond houden, regelmatig dankjewel zeggen en pinten achterover kunnen kappen is het voor mij al lang goed.'

Maar nee, als een zatte nonkel die graag nichtjes in de billen knijpt, begin je te jammeren over al het onrecht dat je aangedaan werd. Dat de media je negeren, dat sommige politici je geen hand willen geven. Ik dacht echt dat je ging beginnen huilen.

Je bent toch een slimme kerel? Besef je niet dat je het zonder de media het nooit zo ver had geschopt? Waarom wil je zo graag een hand? Mag iemand zijn afkeer niet tonen voor de decennialange ontmenselijking van bevolkingsgroepen waar jij en je partij nog steeds voor verantwoordelijk zijn? Of voor de manier waarop je vreemdelingenhaat minimaliseert? Dat is alsof een aanrander nog een kusje voor bewezen diensten vraagt.

Niet dat ik je nooit een hand zou geven. Maar dat ligt aan mij, ik kan het mij niet permitteren om er een geweten op na te houden.

Vroeger was je duidelijkheid tenminste duidelijk. Komt het door de kleine broer die je grote broer is geworden en met al je kiezers is gaan lopen? Ben je jaloers op alle aandacht die hij krijgt? Of is het omdat hij een eigen huiskrant heeft? Geen paniek, binnenkort krijg je daar ook een column.

Ik geef het toe: jullie gaven de voorzetten en de kleine broer die je grote broer is geworden, was slim genoeg om ze binnen te koppen. Zo gaat dat. Eigenlijk moet jij je niet excuseren. Je gedachtegoed was al wijdverspreid. Het is gewoon je ploeg die in verval is. Daar ligt je frustratie.

Groetjes,

Fikry El Azzouzi