Tegenwoordig houdt men meer van zijn kat dan van zijn medemens. Laat staan een sans-papier met een besmettelijke ziekte.
Beste Liesbeth Homans,
Wist je dat als je een kat chocolade laat eten, hij ernstige maagproblemen krijgt? Het kan zelfs zijn dood betekenen. Ik weet niet of je een kat hebt. Maar ik denk wel dat je er alles aan zou doen om je kat te redden bij een overdosis chocolade. Een kat verschilt natuurlijk van een mens. Katten kun je aaien, je kunt ermee gooien en als je er meer dan twee hebt, dan ben je officieel gestoord.
Bij sans-papiers - pardon my French - ligt het iets anders. Ook al leiden ze dan het leven van een kat en mag je ze misschien ook aaien. Je kunt er gesprekken mee voeren en als je er een vriendschapsband mee opbouwt, dan durft men je voor gek verklaren. Misschien moet je contact zoeken met sans-papiers - pardon my French. Je zult merken dat het net mensen zijn.
Ik begrijp je volkomen. Er is misbruik, de rekeningen moeten betaald. Ik begrijp dat er een vluchtelingenbeleid moet zijn en dat empathie meer iets is voor filosofen, linkse hippies en Annemie Struyf.
Het koppelen van medicatie voor sans-papiers - pardon my French - aan hiv, ons belastinggeld en een vrijwillig terugkeerbriefje vond ik niet zo netjes. Alsof je na een toiletbezoek al het humane in je had doorgespoeld. Of heb je toevallig drie katten?
Gezond of niet, een sans-papier - pardon my French - zal altijd schuchter reageren als hij zijn documenten moet tonen. Bovendien moet je kort op de bal spelen voor hiv in aids overgaat en eindigt bij een hardwerkende belastingbetaler.
Toch vind ik het sympathiek dat je een kat een kat durft te noemen en ze niet zoals je voorgangers in het donker knijpt.
Oké, toen er wat tegenwind kwam, kroop je gepikeerd in een hoekje. Je was als een kind dat je ziet huilen, maar van wie je niet weet of het een tactische zet is, of het echte tranen zijn.
Tegenwoordig houdt men meer van zijn kat dan van zijn medemens. Laat staan een sans-papier - pardon my French - met een besmettelijke ziekte.
Nooit aan gedacht om van sans-papiers - pardon my French -huisdieren te maken? Voor hen is het zelfs een immense promotie. Ik zie alleen maar voordelen. Een regularisatie op basis van economisch profijt. Minder asielcentra, minder sociale diensten. Een sans-papier - pardon my French - als huisdier zal de hardwerkende belastingbetaler geen administratieve rompslomp bezorgen. Je kunt misschien pleiten voor een belastingvoordeel? Een sans-papier - pardon my French - kan je gezelschap houden. Je hoeft er niet mee te gaan wandelen. Je hebt geen kattenbak nodig. Omdat een sans-papier - pardon my French - meer afschrikt dan drie rottweilers, zorgt hij voor veiligheid in je huis.
Er zijn wel regels: het is verboden om je sans-papier - pardon my French - te verwaarlozen. Hij moet gesteriliseerd worden. Je sans-papier - pardon my French - moet op tijd voedsel en medicatie krijgen. Hij dient niet voor vleselijke lusten. Geen fysiek geweld. In nood naar dokter of dierenarts gaan. Bij zijn dood mag je hem niet in de tuin begraven. Kortom, je moet ervoor zorgen als was hij je eigen huisdier. De huisillegaal zal begeerd worden, dat staat als een paal boven water. Maar je mag er niet meer dan twee hebben. Dat zou pas gestoord zijn.
Vriendelijke groet,
Fikry El Azzouzi
---
Fikry El Azzouzi is auteur van onder meer 'Het Schapenfeest'. Zijn column verschijnt elke week op dinsdag in DeMorgen.
