Dit is dus de manier waarop we mensen behandelen die wanhopig zijn. We vragen ze eerst of ze hun pillen wel geslikt hebben en dan voeren we ze weg naar een crisiscentrum.
Zaterdagochtend op weg naar het werk zag ik hoe een jonge vrouw achter de reling van een brug kroop en naar de rivier staarde die onder de brug stroomde. Ik stond aan de andere kant van de weg en riep of alles OK was. Ze antwoordde niet. Ik liep naar haar toe en vroeg wat er aan de hand was, en wat ze van plan was. Ze zei nog steeds niets. Ik pakte haar arm vast en vroeg haar wat ik kon doen. Haast onverstaanbaar vertelde ze dat ze wilde springen. Ik pakte haar steviger vast en vroeg haar om mee naar de kant te gaan. Ze wilde niet en heel haar lijf protesteerde mee. Ondertussen stonden er mensen rondom ons en vroeg iemand of ik de hulpdiensten al gebeld had. Ik stamelde van niet. Waarop de man in kwestie begon te bellen.
Met de hulp van een andere persoon kregen we haar veilig aan de kant van de weg. Ze voelde koud aan en we legden een jas en trui over haar. Ik hield haar hand stevig vast en het leek haar rustiger te maken. Ik vroeg haar of we iemand konden bellen. Of ze wilde dat ik haar ouders zou bellen. Ze wilde niemand bellen. Ze wilde springen. Hierna begon de man die de hulpdiensten had gebeld haar tactloos te vragen of ze wel haar pillen had geslikt en of ze een patiënt was van de instelling in de buurt. Het leek de vrouw alleen maar meer overstuur te maken. De ondervrager leek niet te beseffen wat voor stress hij veroorzaakte want hij bleef dezelfde vragen maar herhalen totdat er een politiecombi arriveerde.
Een vrouwelijke en mannelijke agent stapten kordaat op ons af, vroegen kort wat er aan de hand was en pakten de vrouw op om haar snel in de auto te stoppen. Ze schreeuwde het uit dat ze niet mee wilde, maar ze kreeg geen gehoor. De agenten waren sterker. Kort hiervoor hield ze nog stevig mijn hand vast en nu was ze weg. Beduusd vroeg ik aan de personen die met me achterbleven of we niet beter een ziekenwagen hadden gebeld. Volgens mij waren verplegers misschien beter in staat om de persoon op te vangen. Ik kreeg het antwoord dat de politieagenten haar naar het crisiscentrum zouden brengen en haar probleem daar zouden oplossen. Dat was het dan, dacht ik toen ik mijn weg naar het werk hervatte, dit is dus de manier waarop we mensen behandelen die wanhopig zijn. We vragen ze eerst of ze hun pillen wel geslikt hebben en dan voeren we ze weg naar een crisiscentrum. De “efficiëntie” waarmee we met onze meest kwetsbaren omgaan kan soms schrijnend zijn. Ik heb
nog lang moeten denken aan de jonge vrouw die ik zaterdagochtend naar de kant heb geholpen. Ik hoop dat ze nu in goede handen is.
Mensen met vragen over zelfmoord kunnen bellen naar 1813, ze zijn 24/7 bereikbaar. Meer
info op www.zelfmoord1813.be.
