Een land dat vaak vanuit een Europees ‘verlichtende’ gedachtegoed met de vinger wijst naar de ander en zichzelf vergeet.
Gelijkheid begint wanneer er toegevingen worden gedaan. Alles begint met inzicht. Men zit nog volop in de ontkenningsfase. De zondebokken van vandaag kan je gemakkelijk herkennen. Je ziet ze overal op straat, je woont naast ze, misschien studeer je er zelfs mee. Op de werkvloer is er geen plaats voor hen, noch op scholen. De term ‘Untermenschen’ komt hier goed aan te pas. De bureaucratie zwijgt alles dood. Want wie wil nu opkomen voor mensen die zichzelf ‘onderdrukken?’
In wat voor wereld leven we, als mensen zich moeten camoufleren om aanvaard te kunnen worden. Het land van de kameleon. Een land dat de indruk geeft iedereen zijn gelijke rechten te geven, zich maskeert achter het liberalisme om zo toch te kunnen onderdrukken. Een land dat vaak vanuit een Europees ‘verlichtende’ gedachtegoed met de vinger wijst naar de ander en zichzelf vergeet. Ik zal jullie er wel aan herinneren. Daar dient immers het verleden voor.
De term verdraagzaamheid oftewel tolerantie laat bij mij een vreemde nasmaak achter. Het feit dat je iemand kan verdragen komt niet overeen met diens acceptatie. Aanvaarden betekent dat je de ander als je gelijke ziet en hem dusdanig zo behandelt. Op die manier verdwijnt de term ‘de ander’ en worden de kloven gedicht. Zo kunnen mensen beoordeelt worden naar gelang hun denk- en werkvermogen.
Iemand tolereren geeft aan dat je iemand kan verdragen mits enkele voorwaarden. Uit financiële noodzaak of uit angst voor sociale uitsluiting stemt men vaak toe . De gevolgen zijn echter grandioos. Assimilatie zal nooit leiden tot acceptatie, wel tot een identiteitscrisis. Het assimilatieproces vertrekt vanuit de veronderstelling dat iemand ongelijk is. Om die persoon gelijk te maken aan zijn medemens en de maatschappij moet hij/zij bepaalde zaken opofferen. Men eist dat normen en waarden ingeruild worden; voor werk of educatieve doeleinden.
Men vergeet er echter bij te vermelden dat de prijs die men ervoor betaalt vaak te hoog is. Waar we naar streven is acceptatie, niet tolerantie. Over bepaalde zaken kan men nu eenmaal geen compromis sluiten. Het is ronduit walgelijk en onmenselijk hoe men mensen uitsluit vanwege hun religieuze kenmerken; hen degradeert tot onwaardig om eender welke job te beoefenen. Diversiteit is een feit, het heeft recht op zijn representatie op zowel de werkvloer als in het onderwijs.
In het land van de kameleon geef ik mijn kleuren prijs, de kleuren die mijn vrijheid waarborgen. De vrijheid om trouw te blijven aan mezelf zonder mij ervoor te moeten verantwoorden. Ik ben snel identificeerbaar, dus meteen ook een prooi voor de roofdieren. Vrees treft mij niet, noch twijfel. Want de waarheid is mijn metgezel, tot in de eeuwigheid.
