Er is veel te weinig diversiteit in de media. We zijn nu in een fase beland waarin we elke stap kunnen percipiëren als positieve discriminatie.
Wat is het belang van de media en hoe zit het met hun beeldvorming rond diversiteit? Fatma Taspinar (radionieuws, StuBru), Khalid Sellam (100’’-nieuws, Canvas) en Riadh Bahri (Het Journaal, Eén) zitten alle drie in het vak en geven als VRT-medewerkers hun kijk op de zaak.
Het huis van vertrouwen
Fatma: “Voor mij is het VRT of niets in de media. VRT staat nog altijd voor het huis van vertrouwen dankzij integere werknemers die nieuws brengen door rekening te houden met de context.”
Khalid: “Na mijn studies ben ik als freelance journalist aan de slag te gaan. Ik heb niet gewacht tot iemand mij een job aanbood. Ondertussen heb ik bij een drietal kranten gewerkt en was VRT de logische stap. De top van de journalistiek in Vlaanderen, daar draag ik graag een klein beetje aan bij.”
Riadh: “Oorspronkelijk wilde ik niet echt iets in de media doen, maar ik ben er in gerold via een diversiteitsstage bij VRT. Als journalist binnen de Vlaamse audiovisuele sector zit ik in dit huis het beste, waar de waarden en de maatschappelijke taak me aanspreken.”
Rol van de media
Fatma: “In de journalistiek gaat het er heel zwart-wit aan toe, het nieuws gaat snel en is soms ongenuanceerd. Ik ben zelf iets te genuanceerd. Ik ga niet uit van mijn eigen grote gelijk maar van de kick om mensen te informeren. De openbare omroep heeft een educatieve rol en die probeer ik zelf zo goed mogelijk uit te voeren.”
Khalid: “De journalistieke media zijn belangrijk voor de samenleving omdat het de enige manier is om je politieke leiders aansprakelijk te houden en om echt te weten wat er op straat leeft. Ze zijn eigenlijk zowel op politiek als op sociaal vlak een getuige voor de burger.”
Riadh: “De media zijn op het vlak van journalistiek de bewaker van de democratie. Ze moeten onderzoeken of er iets fout loopt en dat aan de kaak stellen door de verantwoordelijken ermee te confronteren. Anders krijgt de politieke klasse vrij spel.”
To quota or not to quota
Minister van Media Ingrid Lieten riep in de diversiteitscharter van mei 2011 op tot meer diversiteit in de media. Om meer diversiteit te garanderen, hanteert VRT geen quota maar streefcijfers.
Fatma: “Ik ben geen voorstander van streefcijfers omdat ik denk dat de minderheidsgroepen hun tijd nodig hebben om hun weg te vinden naar de media. Hoewel ik van de tweede generatie ben, kom ik niet uit een kansarm gezin. Dat heeft voor mij veel bepaald. Ook het feit dat mijn ouders progressief waren en me gestimuleerd hebben. Er zijn nieuwe generaties op komst die hun weg wel gemakkelijker zullen vinden, mits er vroeger aan dat proces gewerkt wordt. Door meer in het onderwijs te investeren, bijvoorbeeld.”
Khalid: “Als streefcijfers de enige manier zijn om de media gediversifieerder te maken dan ben ik daar volledig voorstander van. Ik zou liever hebben dat het een natuurlijk proces zou zijn. Het aantal allochtonen dat in de media werkt is op één hand te tellen. Het is niet de best betaalde job, heeft geen speciaal sociaal statuut en je komt er niet makkelijk in terecht. Het is een beroep waar je inrolt omdat je er een passie voor hebt. Hen voorstellen aan mensen in de sector lijkt me een goede eerste stap. Zo kunnen we laten zien dat de media geen deel uitmaken van een geïsoleerde wereld.”
Riadh: “Ik zou het afschuwelijk vinden, mochten er quota zijn omdat die een verplichting inhouden die een negatieve perceptie creëert op de werkvloer. Ik ben wel voorstander van streefcijfers maar had stiekem gehoopt dat het instromingsproces organischer zou verlopen. Meer diversiteit in de media kunnen we ook pas bereiken als onze beeldvorming correct en toegankelijk is. De maatschappij ziet er totaal niet meer uit zoals we die vaak in beeld brengen. Er worden causale verbanden gelegd tussen verhaal en beeld en dat kan gevaarlijk zijn. Daarom is het belangrijk dat er op een redactie mensen werken van alle mogelijke achtergronden. Op die manier ontstaan er pas goede discussies omtrent beeldvorming.”
Als allochtoon in de media
Fatma: “De diversiteitsstage bij VRT vind ik een goed initiatief maar je wordt al snel een ‘excuusallochtoon’. Ik sta er niet achter dat bepaalde mediafiguren worden uitgespeeld omdat ze tot een bepaalde minderheidsgroep behoren. Ik krijg dan het gevoel dat die persoon de spreekbuis wordt van die gemeenschap en die verenging stoort me enorm.”
Khalid: “VRT is geen versterkte burcht. Ik denk dat onze aanwezigheid hier bewijst dat er wel ruimte is voor nieuwe mensen. Sinds ik in de media werk is dit de eerste keer dat mijn achtergrond ter sprake komt. Het is nooit een doorslaggevende factor geweest. Er wordt gewoon van mij verwacht dat ik mijn baan doe.”
Riadh: “Er is veel te weinig diversiteit in de media. We zijn nu in een fase beland waarin we elke stap kunnen percipiëren als positieve discriminatie. Toen ik onlangs een rubriek in een verkiezingsshow mocht doen, werd ik als een ‘excuusallochtoon’ bekeken. Dat zal altijd zo zijn. Ik moet maar bewijzen dat ik dingen mag doen omdat ik er bekwaam voor ben.”
