In Antwerpen wordt er meer gediscrimineerd op de arbeidsmarkt dan elders. Deze situatie is sociaal en economisch onhoudbaar.
1. Uit cijfers van de VDAB blijkt dat de werkloosheidsgraad in Antwerpen (15,1%) dubbel zo hoog ligt als in Vlaanderen (6,9%). Vooral de positie van etnisch culturele minderheden is heel zwak. Wat zijn hier volgens uw partij de oorzaken van, en wat de juiste oplossingen om de tewerkstellingsgraad bij etnisch culturele minderheden te verhogen?
Met bijna 31.000 werkzoekenden is de werkloosheidsgraad in Antwerpen inderdaad bijna dubbel zo hoog als in Vlaanderen. Antwerpen kent een ‘stedelijke arbeidsmarktparadox’. De hoge werkloosheidsgraad gaat samen met een groot aantal werkenden en vacatures. In Antwerpen werken veel mensen, maar het aantal bewoners dat werkt, is laag.
De hoofdoorzaken zijn discriminatie en een gebrek aan scholing.
In Antwerpen wordt er meer gediscrimineerd op de arbeidsmarkt dan elders. Deze situatie is sociaal en economisch onhoudbaar. Vooral de Antwerpse haven, goed voor 50.000 jobs, is in belangrijke mate een wit bastion gebleven. Samen met de vakbonden willen we hier meer openheid creëren en in alle sectoren een diversiteitsbeleid voeren in dialoog met de werkgevers en de werknemers.
En dan is er het probleem met de scholing. Een prioriteit is het verzekeren van voldoende stageplaatsen voor leerlingen uit het deeltijds onderwijs. De stad kan hier een bemiddelende rol spelen, het bedrijfsleven heeft hier een verantwoordelijkheid én opportuniteit. Bedrijven zullen zelf ook meer moeten investeren in ‘on the job’ opleidingen en in inloopbanen ook voor moeilijk inzetbare doelgroepen.
2. Twee jaar geleden (sept. 2010) toonde het Een programma VOLT aan de hand van praktijktesten aan dat 6 op 8 interim kantoren discrimineren op vraag van de klant (werkgever). Bijna een derde van de uitzendkantoren blijft ingaan op discriminerende vragen van klanten. Dat blijkt uit onderzoek van de sector zelf (juli 2012). Ook het bekende BBB codesysteem dat Adecco gebruikte (en waar ABVV, SOS Racisme en Kif Kif een klacht tegen indienden in 2001) om hun werkzoekend cliënteel te coderen heeft veel stof doen opwaaien. Hoe wil uw partij de discriminatie op de arbeidsmarkt aanpakken? Wat is uw standpunt ten opzichte van praktijktesten?
Anno 2012 is het not done om luidop over discriminatie te praten. Mensen lijken het moe te zijn en zijn er soms van overtuigd dat het niet meer bestaat. Nochtans spreken de statistieken boekdelen: vooroordelen, discriminatie en zelfs regelrecht racisme zijn nog wijdverspreid.
Het Antwerps bestuur moet een actief antidiscriminatiebeleid voeren in de horeca, in de huisvesting, op de arbeidsmarkt, bij de politie,… dat verder gaat dan enkel sensibilisering. Portiers of horeca-uitbaters, verhuurders, vastgoedmakelaars, (onder)aannemers… die inbreuken plegen op de discriminatie- en racismewetgeving willen we effectief beboeten. Eventueel verliezen ze zelfs hun vergunning.
Groen wil dat Antwerpen samen met de hogere overheden concrete praktijktesten uitwerkt en toepast. Met beëdigde ambtenaren. Inspectiediensten moeten meer en betere controles uitvoeren.
Groen is dus voor de inzet van anti-dicriminatie-clausules, bij de stadsdiensten zelf en bij de privé. De tijd van vrijblijvende diversiteitsplannen is voorbij.
3. Het aantal voedselbanken in Antwerpen en daarbuiten stijgt, een teken aan de wand dat armoede een realiteit wordt die steeds meer mensen treft. Wat zijn concrete maatregelen om dit tegen te gaan? Hoe denkt u de zogenaamde ‘gekleurde armoede’ specifiek aan te pakken?
Groen wil een duidelijk engagement voor een sterk armoedebeleid in het bestuursakkoord, met een stedelijk plan om armoede te verminderen, met concrete en meetbare doelstellingen en een jaarlijkse evaluatie op gemeente- en OCMW-raad.
Het Antwerpse OCMW is koploper in het aantal mensen die ze activeert naar sociale tewerkstelling via art. 60. Helaas ligt de nadruk vandaag teveel op kwantiteit, niet op kwaliteit. De uitval is te groot, ondermeer omdat mensen te snel worden geactiveerd, zonder dat alle randvoorwaarden zijn vervuld (huisvesting, gezondheid). Na een sociale tewerkstelling stroomt slechts een heel kleine groep door naar de reguliere arbeidsmarkt, een meerderheid wordt opnieuw werkloos. Groen pleit voor meer maatwerk.
Groen wil het project Kansen voor Kinderen van het OCMW uitbreiden. Alle kinderen moeten toegang hebben tot crèches, kinderopvang en kleuteronderwijs. Juist door kinderen sneller in contact te brengen met andere kinderen en met een omgeving waarin Nederlands wordt gesproken, nemen hun kansen toe.
Zoals alle grote Europese steden zal Antwerpen in de eenentwintigste eeuw meer dan ooit een migratiestad zijn. Daarom moeten we investeren in een sterk onthaalbeleid, dat mensen dankzij een inburgeringstraject ondersteunt om zo snel mogelijk op eigen benen te staan.
Groen wil ook aandacht voor de realiteit van mensen zonder wettig verblijf. We willen een aantal basisrechten garanderen, zoals het recht op dringende medische hulpverlening, op onderwijs en op nachtopvang.
Het laatste kwartaal van 2011 dreigden ruim 600 gezinnen in Antwerpen uit hun woning te worden gezet. Bij bijna 100 gezinnen gebeurde dit effectief. Iedereen verliest hierbij: verhuurders krijgen zelden hun achterstallige huur, huurders lopen het risico dakloos te worden of slepen schulden met zich mee. Mede op vraag van Groen startte een proefproject met Woonhaven om uithuiszettingen in de sociale huisvesting te voorkomen. Net zoals bij energieschulden, moet op iedere melding van een dreigende uithuiszetting voor de vrederechter een huisbezoek volgen met aanbod tot schuldbemiddeling. Meer crisiswoningen/noodwoningen voor slachtoffers van overbevolking, huisjesmelkerij en onbewoonbare woningen. Dat is de enige manier om de strijd tegen de huisjesmelkers te voeren zonder kwetsbare huurders in nog grotere problemen te brengen.
4. Huisvesting is een groot probleem in Antwerpen en andere gemeenten in Vlaanderen, het is te kostelijk en vooral sociaaleconomisch zwakkere groepen kunnen geen woning aanwerven en huren vaak slecht onderhouden woningen die teveel kosten voor wat ze waard zijn. Hoe wil uw partij concreet de huisjesmelkerij waar laatstgenoemde groep vaker de dupe van is bestrijden? Hoe wilt u een systeem ontwikkelen waarbij uitsluiting en discriminatie onmogelijk worden maar waarbij mensen hulp op maat, binnen een specifiek behoeftekader, blijven ontvangen?
De band tussen de huurprijs en de kwaliteit van de woning is vandaag totaal zoek. Appartementen en huizen van ondermaatse kwaliteit worden verhuurd voor 500 euro en meer. Groen wil richthuurprijzen instellen. Eigenaars kunnen dan financiële steun krijgen als ze hun woning verhuren aan een richthuurprijs. Voor de huurders voorzien we huursubsidies die we dan wel koppelen aan die richthuurprijzen. Zo zorgen we dat er een soort maximum factuur komt voor de huur.
Groen wil de huisjesmelkerij drastisch bestrijden door intensieve woningcontroles rond veiligheid, gezondheid en minimaal comfort.
Wie tijdelijk geen woning heeft, moet kunnen worden opgevangen in een transitwoning. Het aantal transitwoningen in Antwerpen is nu veel te beperkt en moet systematisch worden uitgebreid.
Tevens willen we dat Antwerpen de problematiek van discriminatie op de private huurmarkt (alleenstaanden, allochtonen, daklozen) nauwgezet opvolgt, de knelpunten aan de betrokken hogere overheden signaleert en waar mogelijk zelf initiatieven ontwikkelt om de discriminatie op de private huurmarkt tegen te gaan.
5. Wat is het standpunt van uw partij inzake het hoofddoekenverbod in het Gemeenschapsonderwijs?
Door het loketverbod voor dragers van religieuze tekenen zonder sociaal overleg in te voeren heeft de stad zichzelf de voorbije jaren gepresenteerd als weinig attractieve werkgever, die de spelregels van de ene dag op de andere verandert. Onder het mom van neutraliteit werden de ‘gezichten’ van de stad kleurloos gemaakt, terwijl loketfunctionarissen geen enkele beslissing hoeven te nemen, enkel doorverwijzen. Het verbod deinde bovendien verder uit naar elke stadsfunctionaris die in contact komt met klanten, dus ook in crèches, in vrijwilligersgroepen, enzovoort. Gepresenteerd als een algemeen verbod op religieuze tekenen treft het in de feiten hoofdzakelijk één groep: de vrouwen met een hoofddoek.
Groen wil dan ook het loketverbod voor dragers van religieuze tekenen terugdraaien en de idee van actief pluralisme als leidraad voor het stadsbestuur herstellen.
Maar daar stopt het niet. We vragen concrete streefcijfers voor diversiteit in de ambtenarij om zo een voorbeeldfunctie te kunnen vervullen en beter aan te sluiten bij de maatschappelijke realiteit. Specifieke aandacht is vereist op gebied van gender, handicap en afkomst. Irrelevante diplomavereisten worden vervangen door erkenning van werkervaring en buitenlandse diploma’s. De taalkennis wordt getest via functiespecifieke proeven.
Het personeel van de stad, de autonome stadsbedrijven en OCMW worden opgeleid om in hun werk vlot om te gaan met diversiteit. Leidinggevenden worden getraind in intercultureel communiceren. Er komt een specifieke procedure voor klachten van racisme en discriminatie op de eigen werkvloer zodat een onafhankelijke en onpartijdige verwerking van de klacht garandeerd is.
We zijn ook tegen een algemeen hoofddoekverbod voor leerlingen in het (gemeenschaps)onderwijs. We hebben daar rond een voorstel ingediend in het Vlaams Parlement. Hoofddoeken moeten in principe kunnen. Als er problemen zijn (sociale druk in één of andere richting, bekeringsijver) kunnen scholen tijdelijk aangepaste maatregelen nemen.
---
Het volledig dossier 'De Verslaggevers 2012' vindt u hier
