Hoe begin je een gesprek met de voorzitter van een politieke partij? Meer nog, hoe begin je een gesprek met de voorzitter van de PvdA, die met zijn in 2011 verschenen bestseller “Hoe durven ze?” (epo) ook ineens een bekende Vlaming is geworden?
Om het ijs te breken vroegen we de man naar zijn achtergrond. Zo kwamen we te weten dat hij socioloog van opleiding is en dat hij meteen na zijn studies in een fabriek is gaan werken. Dat hij uit een echte arbeidersfamilie komt en dat hij via de studentenvereniging Studenten Tegen Racisme (STER) bij de PvdA terecht is gekomen en uiteindelijk in 2008 verkozen is als voorzitter van de partij.
“Politieke woordvoerder zijn en de partij uitbreiden, de combinatie van de twee is moeilijk. Vooral als je 5000 leden hebt.”
Je zou je kunnen afvragen, voorzitter van een politieke partij zijn, wat houdt dat in? Peter Mertens blijkt één van die weinige mensen te zijn die zijn job met plezier doet en daarenboven nog veel wil bereiken. Ambitieus noemt men dat. “Het is een zware taak, maar ook een heel leuke taak. We waren een kleine partij en de laatste 4 jaar hebben we ons best gedaan om te groeien. Maar dat is niet zo gemakkelijk. Woordvoerder zijn en de partij uitbreiden, de combinatie van de twee is moeilijk. Vooral als je 5000 leden hebt.”
Vele politieke partijen hebben steeds een speciale boodschap naar de allochtonen toe, om stemmen te halen uiteraard. Hoe pakt de PvdA dit dan aan? Mertens vindt niet dat er een andere taal moet gesproken worden naar buitenlanders toe. Hij weigert een onderscheid te maken tussen allochtonen en autochtonen. In zijn ogen is slechts één opdeling van de samenleving relevant – die tussen werkenden en niet-werkenden. “Andere partijen richten zich vooral tot de middenklasse en dat is heel erg fout. De rug toekeren naar de arbeidersklasse is heel verkeerd. Je duwt ze dan recht de armen in van extreem rechts.”
Dit gezegd zijnde, wat zijn dan de noden van de (grote) allochtone gemeenschap in Antwerpen, vragen we ons af? “In de eerste plaats hebben ze recht op degelijk onderwijs, daarnaast op een goede en vaste job. De basisbehoeften gelden voor iedereen, niet enkel voor allochtonen. Het verschil echter is dat allochtonen te kampen hebben met discriminatie. Ik sta er dan ook 100% achter om dit te bestrijden.”
“Ik ben het beu dat men mij een dromer noemt!”
Mertens aanvaardt niet dat andere politiekers hem ‘een dromer’ noemen. “Als men vandaag een deel van de discriminatie bestreden heeft maar morgen de mogelijkheid heeft om overal discriminatie te verbannen, dan moet men het risico nemen om te geloven in de dag van morgen!”
De samenleving heeft ook mensen nodig die op lange termijn denken, die nog durven dromen, vindt Mertens. “Als er geen dromers waren, dan zouden er veel dingen niet bestaan vandaag de dag.”
De vraag blijft natuurlijk of Peter Mertens ooit een manier zal vinden om deze mooie dromen te realiseren door het nemen van concrete maatregelen.
De partijvoorzitter geeft toe dat de partij nog niet sterk genoeg is om een machtspartij te worden, “Maar ook vanuit de oppositie kan je wegen op zaken.”
“Goede arbeidsvoorwaarden voor iedereen!”
Een doorsnee levensloop van iemand uit onze maatschappij ziet er heel routinematig uit. We worden geboren en als we twee en half jaar oud zijn, begint een schoolloopbaan die op zijn minst zal duren tot we 18 jaar zijn. Het is immers best mogelijk dat we nadien nog hoger onderwijs volgen. Na nog eens vier tot vijf jaar behalen we dan uiteindelijk ons diploma en worden we losgelaten in de wijde wereld. Vanaf dat moment zullen we alles op alles moeten zetten om werk te vinden, die baan te behouden, mogelijks promotie te maken en veel geld te verdienen. Nogal triviaal misschien, maar wil je een deftig, comfortabel leven leiden, dan moet je zorgen dat je werk hebt. En dit blijkt verre van eenvoudig te zijn. Het aantal werklozen kan maar niet worden teruggedrongen in ons land. Werkzekerheid, dat is iets waar we allen naar streven.
Zo is het bijna absurd dat er in het buitenland arbeiders worden geronseld die dan hier, in België, goedkoop willen komen werken. “Dat ligt aan het feit dat de werk-en woonvoorwaarden niet voldoende goed zijn voor onze arbeiders. Een oplossing daarvoor is om deze voorwaarden weer attractief te maken voor iedereen.” Er wordt niet genoeg omgekeken naar de arbeidersklasse van onze maatschappij, vindt Mertens. Ze worden verwaarloosd. Dit zijn de mensen die fysiek vaak het zwaarste werk verrichten en dat is niet aan hun lonen te zien. Verder pleit PvdA ook voor het afschaffen van interimcontracten. “We willen vaste contracten voor iedereen!”, zo luidt het.
“Polytechnisch onderwijs, daar ben ik wel voor te vinden.”
Er zijn enkele heel concrete problemen wat betreft het onderwijssysteem. “Het onderwijssysteem van nu heeft in de eerste plaats geen vangnet voor al diegenen die door het watervalsysteem verloren lopen in de maatschappij. Wat nu ook gebeurt, is dat klasgroepen zo groot zijn geworden dat dit enorme stress met zich meebrengt voor de leraar. De individuele aandacht voor elke leerling is aanzienlijk verminderd. Het gevolg hiervan is dat veel (allochtone) kinderen heel snel en onterecht doorverwezen worden naar het Bijzonder Onderwijs.”
Hoe dan ook, er zal veel geïnvesteerd moeten worden in onderwijs, vindt Mertens. “Een eerste voor de hand liggende oplossing zou zijn om meer leerkrachten aan te werven zodat de klasgroepen opnieuw kleiner worden. Hierdoor kunnen leerlingen meer individuele begeleiding krijgen en de leerkracht kan meer rekening houden met de persoonlijke achtergrond van de leerlingen. Betere huistaakbegeleiding en betere opvang na schooltijd zijn ook zaken die moeten aangepakt worden.”
Persoonlijk denkt Peter Mertens aan een heel ander onderwijssysteem, namelijk het polytechnisch onderwijssysteem. In Finland heeft dit specifieke onderwijssysteem al zeer positieve resultaten opgeleverd. Mertens vindt immers dat iedereen een algemeen basisonderwijs moet doorlopen, tot 16 jaar. “Want zeg nu zelf, het huidige systeem is in feite een regelrechte productie van vakidioten. Een intellectueel die niet weet hoe de binnenkant van zijn auto werkt of niet eens een band kan vervangen. En een technieker die van niets anders kennis heeft dan van zijn specialisatie. En wat gebeurt er als de technieker zijn job verliest en in een andere sector moet gaan werken? Dat lukt meestal niet omdat hij geen brede opleiding hebben gehad.”
“Er zal een heuse mentaliteitsverandering moeten plaatsvinden en de vraag blijft of onze samenleving sterk genoeg is om zo’n structurele verandering te kunnen dragen.”
Algemene boodschap van de PvdA: “Mensen, word mondiger!”
Opvallend is de bekommernis om ‘het volk’. Met projecten als ‘Geneeskunde voor het Volk’ en de tussenkomst van de partij om de ijspiste van Deurne en tal van postkantoren open te houden, maakt de partij met niet al teveel woorden duidelijk dat het hen om het welzijn van het volk te doen is.
En een laatste boodschap aan de mensen luidt : “Word mondiger. Laat horen waarover jullie ontevreden zijn!”.
---
Het volledige dossier 'De Verslaggevers 2012' vindt u hier
