Nestor Medina woont al acht jaar in België en hij heeft aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het kan zijn om als hoogopgeleide de juiste job te vinden hier in België. Daarom zijn we hem enkele vragen gaan stellen.
Kif Kif: Kunt u uzelf misschien even kort voorstellen?
Nestor Medina: Ik ben Nestor Medina. Ik ben oorspronkelijk van Mexico en ik ben acht jaar geleden naar België gekomen. In Mexico was ik leerkracht gitaar en antropologie. Voor een project muziek en dans reisden naar verschillende Europese landen en tijdens deze reizen, leerde ik mijn vrouw kennen hier in Antwerpen en dus besloot ik hier te blijven in 2005.
Kif Kif: U vertelde dat u les gaf als leerkracht muziek en antropologie. Welke studies heeft u gedaan daarvoor?
Nestor Medina: Ik heb klassieke gitaar aan het conservatorium van Mexico gestudeerd en ook sociale antropologie. Ik heb twee licentiaten, maar hier in België worden mijn diploma’s niet erkend en moet ik dus iets anders doen. In het begin begreep ik niet waarom er zo een groot verschil was bij de erkenning van de diploma’s, maar zo is het nu eenmaal in België.
Kif Kif: Kunt u wat meer vertellen over uw jobparcours hier in België?
Nestor Medina: In Mexico was ik leerkracht, dus ik probeerde hier ook een job te zoeken als leerkracht. In het begin was het moeilijk. Eerst en vooral was er de taal, het Nederlands natuurlijk en ten tweede, moest ik een lerarenopleiding hebben om te mogen lesgeven. Twee jaar geleden heb ik dat behaald en sindsdien probeer ik een plaats te vinden als leerkracht. Vorig jaar was ik leerkracht Spaans, als vrijwilliger, maar sinds september geef ik in een CVO Spaans, maar voorlopig slechts aan één groep. Dus stap voor stap lukt het, maar het is moeilijk en het gaat langzaam.
Kif Kif: Heeft u bij het zoeken naar werk of op de werkvloer te maken gehad met discriminatie, vormen van racisme?
Nestor Medina: Ja, het is moeilijk. Racisme komt in veel verschillende situaties voor. Ik wist dat mijn Nederlands altijd beter zou moeten worden, al wilde ik een job vinden. Dat is de basis en daarna komen andere dingen. Ik weet dat ik een beetje de Belgische gewoonten moet aannemen, omdat ik anders de job niet zal krijgen. Ik kan niet gaan solliciteren met los haar, oorbellen of een poncho, maar wel in pak of met een das, dus ik kan niet mezelf zijn.
De eerste keer dat ik ergens solliciteerde, merkte ik dat de werkgever niet tevreden was over mijn uiterlijk en een beetje verrast was dat ik zo op gesprek kwam. En toen begreep ik dus dat ik andere dingen moest doen qua uiterlijk. Natuurlijk gaat het niet alleen om discriminatie op vlak van uiterlijk, ook de leeftijd speelt mee. Ik ben nu 45 jaar, dus een job vinden wordt er ook al niet gemakkelijker op door mijn leeftijd.
Kif Kif: Hoogopgeleide allochtonen hebben vaak moeilijkheden om snel werk te vinden. Denkt u dat u de kansen krijgt die u verdient of denkt u dat u niet dezelfde kansen krijgt als de autochtonen?
Nestor Medina: De kansen zijn niet dezelfde. Ik solliciteerde ooit eens voor een job en pas nadat ik mee had gedaan aan het examen, kreeg ik tijdens het gesprek te horen dat het enkel voor mensen met de Belgische nationaliteit was. Misschien was het inderdaad waar dat het enkel voor mensen met de Belgische nationaliteit was, maar op dat moment, na dat examen, voelde het meer alsof ze gewoon niets met mij te maken wilden hebben en dat niet zozeer de Belgische nationaliteit het probleem was.
Kif Kif: Waar denkt u dat het probleem precies zit? Is het de schrik voor andere culturen? Waarmee denkt u dat het te maken heeft?
Nestor Medina: Ik denk dat er verschillende factoren zijn die een rol spelen. Racisme komt in grote percentages voor. Racisme is, denk ik, een algemeen probleem van onze maatschappij. Ja, meestal is dat angst en zijn mensen bang van de anderen omdat ze niets weten over de anderen.
Kif Kif: Hoe kunnen we discriminatie en racisme aanpakken volgens u?
Nestor Medina: Vooral door te praten en te discussiëren en door open te zijn naar elkaar toe. Het is niet veel, maar het is een begin. De maatschappij moet een beetje meer open worden en meer praten, het is een begin en daarna kan er een consensus komen. Het zal langzaam gaan, maar je moet altijd wel ergens beginnen.
Kif Kif: Bent u op de hoogte van de plaatsen waar u discriminatie kunt aangeven? En zou u daar ook ooit gebruik van maken?
Nestor Medina: Soms is het duidelijk en soms dan weer niet, er zijn verschillende organisaties die racisme aanpakken. Maar meestal gaan de mensen die racisme meemaken nooit zelf naar een organisatie. Ik vind het ook moeilijk en tot nu toe heb ik het nooit gedaan, maar ik heb nog niet zo’n erge situatie meegemaakt dat ik dat zou doen. En dat is ook het probleem, de mensen gaan meestal pas naar een organisatie als ze een extreme vorm van racisme hebben meegemaakt. En ik denk ook dat die mentaliteit moet veranderen.
Kif Kif: Hoe reageert u zelf wanneer u geconfronteerd wordt met racisme?
Nestor Medina: Het is moeilijk om te kiezen om wel of niet te reageren, maar ik heb geleerd om met humor te reageren. Niet met agressie, maar door een beetje te lachen, want mijn leven is mooi, dus ik hoef er geen problemen bij te hebben. En de mensen verwachten ook niet dat iemand met humor zal reageren, ze verwachten agressie en confrontatie.
Kif Kif: Denkt u dat er bij bepaalde functies meer moeilijkheden bestaan om als allochtoon aan werk te geraken?
Nestor Medina: Ja, nu op dit moment zie je bij verschillende soorten beroepen dat daar bijna alleen allochtonen werken, zoals bijvoorbeeld taxichauffeurs. Dus sommige jobs die autochtonen niet meer doen, zijn typisch voor anderstaligen en de autochtonen zitten dan in hogere posities van de beroepspiramide. Toen ik hier pas kwam, had ik geen ervaring in de bouwsector en de VDAB zei dat ik misschien een opleiding als bekister moest beginnen, maar dat wilde ik niet, ik wilde toch op mijn opleidingsniveau werken.
Kif Kif: En bent u momenteel tevreden met uw job? Bent u op professioneel vlak al daar waar u zou willen zijn?
Nestor Medina: Ik ben op de goeie weg, het is nog niet het einddoel, ik zou ook graag nog iets doen met mijn studies als antropoloog. Maar ik ben op de goeie weg. Er zijn kansen en die grijp ik ook, maar je moet wachten en stap voor stap kan je je doel bereiken. Ik ben een gelukkig persoon. Ik probeer altijd langzaamaan verder te geraken.
Dit interview maakt deel uit van de campagne van Hand in Hand tegen Racisme. Discriminatie bij het aanwerven is een onrecht, draag de pin! Klik hier voor meer info.
Persbericht ter aankondiging van de campagne lees je hier.
Er volgen nog meer interviews die in het nieuwe Kif Kif dossier 'Jobdiscriminatie' te lezen zullen zijn.
