de media verpest het al helemaal voor ons. Ik merk dat ik me vaak tijdens interviews moet verantwoorden voor daden van een gek die op de tv is geweest.
De zoektocht naar een job ligt bezaaid met obstakels. Voor de ene al wat meer dan voor de andere. Of je bent te dun of te dik. Te oud of te jong. Je R rolt te veel, wat mogelijk aanstotelijk is voor de klanten. Spijtig genoeg spelen huidskleur en afkomst in vele gevallen een grote rol bij aanwerving. Zelfs leeftijd vormt een struikelblok dezer dagen. Iedereen weet dat het gebeurt, weinigen doen er iets aan.
De maatschappij schetst soms een stereotyp beeld van deze mensen, ze zijn misschien lui en willen niet werken? Is dit wel het juiste beeld? Of zit er een heel ander verhaal achter?
Kif Kif zit samen met Samira die momenteel dagelijks te maken heeft met discriminatie tijdens het solliciteren. Samira is een moslima zoals we ze dagelijks zien in het straatbeeld, met een sluier op haar hoofd. Wat we niet weten van haar is dat deze moslima, niet onderdrukt en zowaar met een hoger diploma op zak, naarstig op zoek is naar een baan.
Kif Kif: De maatschappij, en daarmee bedoel ik een groot deel van de ‘autochtone’ bevolking, volgt vaak het stereotype beeld van ‘allochtonen’ als profiteurs. Hoe frustrerend is het om hier keer op keer mee geconfronteerd te worden?
Samira: Heel frustrerend. Zeker omdat je eigenlijk van solliciteren noodgedwongen een dagbetrekking hebt moeten maken. De frustraties van afwijzingen worden hoe langer hoe groter. Je wordt afgewezen om een reden dat zo banaal is. Niet om je bekwaamheden of beter gezegd, onbekwaamheden, maar omwilel van de bekrompenheid van bepaalde mensen.
Kif Kif: Hoelang ben je al op zoek naar werk?
Samira: Al 2 lange tergende jaren vol afwijzingen.
Kif Kif: Kan je enkele concrete voorbeelden van discriminatie geven?
Samira: Ik word gediscrimineerd vanwege mijn hoofddoek. Ik werd eens opgebeld voor een tweede gesprek. Het ging tussen mij en een 6 maanden zwangere vrouw die Cindy heette. Cindy heeft de baan gekregen.
Kif Kif: Met welk excuus wordt je kandidatuur weerhouden?
Samira: ‘Ik heb persoonlijk niets tegen uw hoofddoek, maar het is bedrijfsbeleid.’ ‘Sorry, het bedrijfsbeleid zegt dat we geen religieuze statussymbolen mogen tentoonstellen.’ ‘Wij hanteren een neutraal beleidslijn.’ ‘Wij hebben al iemand gevonden om de positie in te vullen’ om dan een maand later te ontdekken dat diezelfde vacature nog open staat.
Kif Kif: Het komt altijd weer terug op ‘het beleid’. Denk je dat de huidige economie ook een factor speelt?
Samira: Ik geloof dat de crisis ons geen handje helpt. De crisis verergert de situatie alleen maar.
Kif Kif: Waarom denk je dat?
Samira: Als een bedrijf Chris kan aannemen of Samira (met dezelfde kwaliteiten), is de keuze rap gemaakt.
Kif Kif: Is dit geen excuus waarachter sommigen zich verschuilen?
Samira: Ik denk dat velen zich inderdaad achter dit excuus verschuilen, maar bij mij is dat zeker niet het geval. Ik ben een harde werker en ik heb niet al die jaren achter de schoolbanken gezeten om nu werkloos thuis te niksen. Het zijn vooral vooroordelen.
Kif Kif: Helpen de media die vooroordelen ook voor een stuk in de hand volgens jou?
Samira: Ja, de media verpest het al helemaal voor ons. Ik merk dat ik me vaak tijdens interviews moet verantwoorden voor daden van een gek die op de tv is geweest.
Kif Kif: Dat is een categorie om tijdens je zwakke punten of hobby’s te bespreken neem ik aan. Hoe reageren interviewers wanneer ze je zien?
Samira: Sommigen weten zich in te houden. Anderen krijgen een verbaasde blik in hun ogen. Ik heb zelfs meegemaakt dat één interviewer zijn mond letterlijk openviel toen ik binnenliep.
Kif Kif: Misschien was hij aangenaam verrast door jouw frisse uitstraling?
Samira: (lacht) wie zal het zeggen?
Kif Kif: Merk je een verschil tussen telefonisch en fysiek contact?
Samira: Zeker! Als je iemand aan de telefoon kon aannemen dan had ik honderd maal een job. Maar zodra ze mij zien merk ik dat ze iets terughoudender zijn.
Kif Kif: Is het moeilijk om gemotiveerd te blijven?
Samira: In het begin niet. Ik ben geen opgever. Ik blijf ervoor gaan, maar na twee jaar vruchteloos proberen begint de moed toch wel in mijn schoenen te zakken. Het is moeilijk om elke keer met die afwijzingen om te gaan.
Kif Kif: Waar put je kracht uit om toch verder te blijven gaan?
Samira: Ik kijk naar mijn ouders en voel hun steun. Dat is wat mij doet blijven gaan. Wanneer ik toch een dipje voel neem ik een tijdje afstand van wat ik probeer te bereiken om later uitgerust en sterker terug te komen.
Kif Kif: Tot slot: wat is het vreemdste dat je ooit hebt meegemaakt?
Samira: Ik ging een keer solliciteren in de diamantsector in Antwerpen. Ik liep naar de liften. Onderweg hield een man mij tegen. Hij vroeg mij wat ik daar deed. Ik zei hem dat ik een afspraak had. Hij vroeg mij met wie en waar. Ik vroeg hem of hij van de beveiliging was. Hij vertelde mij dat hij geen beveiligingsagent was, maar een klant. Dan zei ik hem dat hij zich met zijn eigen zaken moest bezighouden. Blijkbaar hoort een gesluierde dame niet in de diamantsector.
Spijtig genoeg is Samira haar verhaal geen opzichzelfstaand geval. Vele mensen worden dagelijks gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Iets om over na te denken? …
Een kleine noot van de schrijver aan toekomstige interviewers: de uitvoering van werk ligt in de creativiteit van wat er IN iemands hoofd is en niet OP iemands hoofd.
Dit interview maakt deel uit van de campagne van Hand in Hand tegen Racisme. Discriminatie bij het aanwerven is een onrecht, draag de pin! Klik hier voor meer info.
Het persbericht ter aankondiging van de campagne lees je hier.
Er volgen nog meer interviews die in het nieuwe Kif Kif dossier 'Jobdiscriminatie' te lezen zullen zijn.
