SCRIBO ERGO SUM: Ik schrijf dus ik ben. Met schrijven wordt er naar je geluisterd! Ik wil schrijven terug ‘normaal’ maken in tijden waar afkortingen de meest gebruikte taal is.
Wat is taal? Een manier om ons uit te drukken? Om ons verstaanbaar te maken, onze stempel te drukken op de maatschappij.
Eeuwen geleden ontstaan door het uiten van een klank tot het vormen van een woord. Een klank wordt een letter, en letter een woord, een woord wordt een zin en met een zin maken we een conversatie. Klinkt logisch, toch?
In de praktijk ligt het toch nog anders. In deze tijd van de technologische revolutie kent de communicatiestroom van tegenwoordig verschillende vormen zoals MSN, facebook, blackberry, blueberry, strawberry. Het is gemakkelijker om een woord af te korten om snel een bericht te sturen.
Niemand lijkt nog hele woorden te formuleren. De integriteit van de Nederlandse taal lijkt verloren te gaan. Toch zijn er nog enkele jongeren die ons inspireren. Die van schrijven hun dagelijkse bezigheid maken. ‘Ik schrijf, dus ik blijf’ is hun motto.
Het is allemaal begonnen met een gedicht die ze schreef toen ze nog maar tien jaar was! Oliedomme oorlog Een oorlog tegen terroristen?
Zijn zij niet de echte extremisten?
Bush en co vertellen zoveel op TV...
Maar daar doen wij niet aan mee!
Zo veel mensen moeten sterven,
Hun huis kapot, alleen nog maar scherven!
Zoveel bommen en granaten,
Dit kunnen we zomaar toch niet toelaten!
Sommigen kijken maar,
Maar dan zeg ik:
HEY HEY USA, HOW MANY KIDS DID YOU KILL TODAY! ‘Toen ik tien jaar was schreef ik mijn eerste gedicht ‘Oliedomme oorlog’. Toen begon de oorlog in Irak en ik was heel boos. Hoe kon ik me beter uitdrukken dan door te schrijven?’
Souhaila Akarkach KifKif sprak met de getalenteerde Antwerpse schrijfster Souhaila Akarkach.
Souhaila is een Belgische, Antwerpse jongedame met een Marokkaanse achtergrond. Een Marokkaanse Belg of is ze een Belgische Marokkaan? Ze is laatstejaars studente wetenschappen wiskunde en doet mee aan Troef. Wat is Troef en hoe is zij bij hun terecht gekomen? Dat wilden wij bij KifKif ook weten dus stelden we haar enkele vragen.
KifKif: Vertel eens iets over Troef...
Souhaila: Troef is een project dat hoort bij AEJH (Antwerpen Europese Jongeren Hoofdstad 2011). Het is een project dat Antwerpse jongeren de kans geeft, hun droom waar te maken. De kandidaten moeten door bepaalde rondes gaan en uiteindelijk kiest de Jury samen met de stemmers 3 winnaars. Zij mogen hun project dan uitvoeren in naam van Troef en met de steun van Troef. Troef is niet zo gekend bij het grote publiek. Hoe Souhaila in aanraking is gekomen met deze organisatie is een lang verhaal. De manier waarop is zelfs groot nieuws geweest. Souhaila vertelt hoe ze Troef heeft leren kennen, of beter gezegd hoe Troef haar heeft leren kennen.
Souhaila: Tijdens ‘Music For Life’ ben ik een actie begonnen. Ik ben met een 50tal Antwerpse ‘Allochtone’ jongeren naar ‘Het Glazen Huis’ gegaan met een som geld in ruil voor ons verzoeknummertje: een liedje van Laila Chakir. Het werd toen subtiel afgewezen.
KifKif: Dit verhaal doet een belletje rinkelen…
Souhaila: Kranten namen toen contact op met mij voor het verhaal. Jef Van Poppel las dat artikel en ging op zoek naar die ene ‘straffe madam’. Hij heeft PAJ (Platform Allochtone Jongeren) gevraagd om me 'op te zoeken'. Zij hadden me toen gevonden en zo heeft Jef Van Poppel met mij contact opgenomen. Tijdens een gesprek met hem vertelde hij mij dat wat ik gedaan moedig was en dat Antwerpen jongeren zoals ik nodig heeft. Daarom stelde hij mij voor aan Troef, wat mij een heel interessant initiatief leek.
KifKif: Welk project heb je ingediend?
Souhaila: Mijn project is een schrijversproject voor Antwerpse jongeren over migratie in Antwerpen. Ik wil jongeren motiveren en begeleiden (samen met gepubliceerde schrijvers) tot schrijven. Ik wil hun ondertussen ook aanleren waarom er zoveel migranten in Antwerpen wonen.
KifKif: Welke leeftijdsgroep probeer je te bereiken?
Souhaila: Vanaf 14 tot 25 jaar. Ook jongeren die niet zo sterk zijn in taal. Ik wil een project opzetten dat de juiste weerspiegeling geeft van onze stad! Allochtonen, Autochtonen, jongeren die goed zijn in taal, niet zo goed in taal… iedereen is welkom! Jongeren die moeilijkheden hebben met taal zullen extra begeleid worden.
KifKif: Hoe komt je erop om iets te doen rond migratie? Waarom juist dat onderwerp?
Souhaila: Ik ben zelf graag bezig met migratie en diversiteit. Mijn allergrootste hobby is om s’avonds dicht bij mijn ouders of grootouders te zitten en te luisteren naar hun verhalen over hun migratie naar Europa.
KifKif: Waarom schrijven?
Souhaila: Ik schrijf heel graag. Ik denk dat ik door jongeren te ondersteunen met schrijven, ik ze zal helpen om elkaar beter te begrijpen. Door de verhalen bekend te maken zullen mensen meer begrip voor elkaar hebben. De uitdrukking zegt het zelf ‘Wie schrijft die blijft’. Een andere reden waarom ik schrijf is omdat het me is opgevallen dat mensen die het zich kunnen permitteren om iets uit te geven of te publiceren vaak door dezelfde bril kijken. Ik wil de andere kant zien en vooral laten zien wat de Antwerpse jongeren (die het zich normaal gezien niet kunnen permitteren om een boek te schrijven) denken en wat hun visie is.
KifKif: Maar denk je dat de groep die je gaat willen bereiken te bereiken is? Laten we eerlijk zijn, de meeste jongeren en lezen gaan niet samen.
Souhaila: Daar heb je gelijk in. Maar moeten we ons er dan bij neerleggen? Moeten we die leerrijke en interessante verhalen dan opgeven en gewoon maar zeggen: ‘ach, ze doen het toch niet?’ Het zal moeilijk zijn, dat weet ik, daarom zal ik beginnen met scholen. De meeste scholen hebben projectdagen, dan wil ik met meerdere schrijvers een workshop geven over schrijven en migratie in Antwerpen.
KifKif: En hoe zit het met jongeren die niet meer op school zitten of waar scholen zo'n dagen niet organiseren? Hoe ga je hen proberen te bereiken?
Souhaila: Voor die scholen ga ik een goed gesprek voorbereiden om hun duidelijk te maken dat schrijven over de eigenheid van Antwerpen (want migratie en diversiteit zijn gewoon eigen aan Antwerpen) van maatschappelijk belang is! Het zou leerlingen ook in hun schoolloopbaan verder helpen. Ik heb ook gedacht aan de jongeren die ik niet kan bereiken via scholen. Ik wil mijn project zo weinig mogelijk op ‘school’ doen lijken.
Ik wil zo veel mogelijk interactieve uitstappen organiseren rond dit thema. Ik zou ze willen laten schrijven over thema’s zoals ‘Hoe voelt het om als Antwerpse jongeren op te groeien twee werelden?’ en een equivalent voor ‘autochtone’ jongeren ‘Hoe zou het voelen als ik opgegroeid was tussen twee werelden?’
Souhaila wilt niet alleen proberen om de kloof te dichten, die tegenwoordig alsmaar groter en groter wordt tussen ‘allochtonen’ en ‘autochtonen’, maar ook de eerste generatie migranten aan het woord laten. De verhalen van die mensen worden niet vaak aangehoord, terwijl zij een zee aan wijsheid hebben die ons alleen maar kunnen verrijken. Hoe zag Antwerpen eruit toen ze net aankwamen?
Hoe is Antwerpen geëvolueerd in hun ogen? Wat zijn de veranderingen? Niet alleen de oorspronkelijke Antwerpenaars kunnen ons vele rijke verhalen hierover vertellen, ook de eerste generatie migranten hebben boeiende verhalen. Wat is hun visie? Door meer over migratie en de veranderingen over de stad Antwerpen te weten, hoe beter we onze stad gaan begrijpen en hoe meer we van Antwerpen gaan houden. Samen één voor Antwerpen.
KifKif: Denk je dat de kloof te dichten valt met schrijven?
Souhaila: Natuurlijk zal de kloof niet helemaal gedicht kunnen worden, ik maak me ook geen illusies daarover. Maar ik wil me inzetten om te helpen met het dichten of in elk geval het verkleinen van de kloof. Ik wil met mijn project Antwerpen helpen. Een jongere is misschien beter geplaatst om dit te doen dan een ander.
KifKif: Wanneer kreeg je de smaak van het schrijven te pakken?
Souhaila: Toen ik tien jaar was! Toen schreef ik mijn eerste gedicht ‘Oliedomme oorlog’. De oorlog in Irak was net begonnen en ik was boos door de beelden die ik zag. Twee jaar later was er een wedstrijd in een krant die de leukste gedichtjes publiceerden en mijn gedicht was er bij!
KifKif: Wat voor zaken schrijf je het liefst?
Souhaila: Tegenwoordig schrijf ik graag kortverhalen, die nog niet gepubliceerd zijn.
KifKif: Krijg je veel steun van uw omgeving? Souhaila: Jaaaa! Elk verhaal lees ik voor aan mijn moeder, ook al begrijpt ze het niet. Ze blijft me steeds aanmoedigen om verder te schrijven. Soms hoor ik haar pronken over mijn verhaaltjes bij andere mensen ‘Souhaila schrijft goed, haar verhaal heeft gewonnen!’
KifKif: Waarom moeten wij op u stemmen?
Souhaila: Omdat dit een project is dat Antwerpse jongeren bij elkaar zal brengen. We zullen actief zijn in verschillende buurten. Dit om Antwerpen te helpen deze buurten weer leefbaar te maken.
Je moet op mij stemmen omdat ik de kloof tussen allochtoon/autochtoon perfect Nederlandstalig/ niet perfect Nederlandstalig en eerste generatie/laatste generatie wil helpen dichten. De stad Antwerpen is een metropool. Onze stad is sinds de 12de eeuw een havenstad met veel werkmogelijkheden. Dit trok niet alleen autochtone arbeiders aan, maar ook arbeiders van heinde en verre. Vele arbeidsmigranten settelden zich voorgoed in Antwerpen.
Tegenwoordig telt onze stad maar liefst 164 verschillende nationaliteiten en is ze hiermee de 2de meest internationale stad in de wereld. Hiermee scoort Antwerpen hoger dan steden als New York en Tokio. Deze diversiteit is iets om heel trots op te zijn als Sinjoor.
HET IS GEWOON EEN PROJECT VAN MAATSCHAPPELIJK BELANG! ‘SCRIBO ERGO SUM.
Ik schrijf dus ik ben. Met schrijven wordt er naar je geluisterd! Ik wil schrijven terug ‘normaal’ maken in tijden waar afkortingen de meest gebruikte taal is.’
Souhaila Akarkach
Vind Souhaila terug op de facebook pagina ‘Stem op Souhaila’ en vergeet woensdag 11 mei niet op haar te stemmen! Souhaila Akarkach, dé troef voor Antwerpen en haar droomproject! www.antwerpen.be/troef
