Tussen afro’s en zelfliefde

Op verschillende plekken in de wereld worden natuurlijke afro haarstijlen beschouwd als ongewenst, niet professioneel en onverzorgd. Zo werden in 2016 meisjesstudenten in Zuid-Afrika van school gestuurd omdat ze een “onvrouwelijke en niet nette” haarstijl hadden.
Tussen afro’s en zelfliefde

Dat dit voor jong tot oud het zelfvertrouwen een boost geeft door het natuurlijke haar te omarmen, is wellicht een van de voornaamste redenen waarom zo’n festival belangrijk is.

 

Met Kroeshaar is Antwerpen een festival rijker, en wat voor één. In een wereld waar sluik en golvend haar mainstream zijn, organiseerde Kilalo in het cultureel centrum van Berchem voor de derde keer een walhalla voor mensen met kroeshaar. Mensen met een Afro-cultuur groeien vaak op tussen de ontkroezers of hair relaxers. Het idee dat ‘good hair’ enkel sluik en zacht haar kan zijn, wordt historisch en cultureel gevoed door mechanismen waarin Westerse haarsoorten als go-to stijl naar voren wordt geschoven. Als je tussen de rekken van de drogisterijen wandelt, wordt dit snel duidelijk. Het wordt erg moeilijk om naast tig bussen “stijl, frizzvrij & glad haar” uit een even ruim assortiment verzorgingsproducten te kiezen voor krullend en kroeshaar.

Op verschillende plekken in de wereld worden natuurlijke afro haarstijlen beschouwd als ongewenst, niet professioneel en onverzorgd. Zo werden in 2016 meisjesstudenten in Pretoria, Zuid-Afrika, van school gestuurd omdat ze een “onvrouwelijke en niet nette” haarstijl hadden. Ze mochten de school opnieuw betreden nadat ze hun afro-haar chemisch behandelden tot stijl haar. De dertienjarige Zulaikha Patel werd het gezicht van de strijd tegen de racistische ban.

Anderzijds is er de laatste jaren meer aandacht voor donkere modellen op de catwalk en covers. Deze hoopgevende tendens tot normalisering van andere schoonheidsidealen gaat echter niet zonder slag of stoot. Met de zin don’t touch my hair uitten bekende vrouwen als Solange Knowles en Lupita Nyong’o onlangs kritiek op de magazines Evening Standard en Grazia UK omdat die stukken van het haar weg photoshoppen en er zachter doen uitzien om te voldoen aan een meer Eurocentrisch ideaalbeeld. Het doet ook denken aan de whitewashing van vrouwen als Beyoncé Knowles, Kerry Washington en Rihanna wiens huidskleur een aantal tinten lichter wordt gemaakt vooraleer ze in grote magazines en publicaties verschijnen.

Kroeshaar 3

Er is dus meer dan ooit nood aan plekken waar natuurlijke haarsoorten gevierd kunnen worden. De derde editie van Kroeshaar met als titel ‘His and Hers’ bestond uit workshops, een markt en een variëteit aan Afrikaans eten. Van DIY kroeshaarverzorging tot een workshop ‘Eet jezelf mooi’ en een workshop over haarverzorging voor mannen. Uiteraard kon een workshop turban wrapping ook niet ontbreken. Het haar in doeken wikkelen werd hier als cultureel erfgoed gevierd. Mensen kwamen er bijeen en wisselden ideeën uit over zelfliefde en een groter zelfbewustzijn. Dat dit voor jong tot oud het zelfvertrouwen een boost geeft door het natuurlijke haar te omarmen, is wellicht een van de voornaamste redenen waarom zo’n festival belangrijk is. Maar nog veel belangrijker is de internalisering van een (ander) schoonheidsideaal en de verrijking van alle identiteiten tussen wit en donkerbruin. Dit was Kroeshaar 2017: self-love all the way.

 

 

 

 

 

Foto's: © Assia Missaoui