Stel je voor dat er heuse klikdorpen zouden zijn. Een zelfgemaakte hof van Eden. Waar je tijdens het marcheren niet steeds over je schouder moet kijken omdat een kleine terrorist een sneeuwbal op je hoofd kan gooien.
Beste klikspaan,
Laten we samenscholen. We moeten de samenleving behoeden voor een Chinese of - nog erger - een islamitische lente. Want als de procureur van Antwerpen zoiets zegt in de krant, dan moet het wel kloppen. En als het niet klopt, dan ziet hij ongetwijfeld in zijn glazen bol dat Chinezen en moslims binnenkort wel op de deur zullen kloppen. Want daar dienen procureurs voor. Eerst dacht ik dat procureur Herman Dams een op angst terende randdebiel was. Maar bij nader inzien: baat het niet, dan schaadt het niet.
Wat doe je nu verkeerd met iets te melden? Oké, sommigen zien de dingen veel te groot en hun fantasie zou wel eens op hol kunnen slaan. Je kunt je irritante buurman aangeven of je overspelige ex-vriendin van iets beschuldigen. Maar als ze hun onschuld kunnen bewijzen, wat is het probleem dan?
Er moet maar iemand aanstalten maken om verdachte handelingen te plegen. Er moet maar iemand luisteren naar hiphop. Je weet wel, die modderfokkers met een vreemd loopje, Gucci-petten en laaghangende broeken, die bovendien gedoemd zijn om crimineel te worden omdat ze naar verderfelijke modderfokkermuziek luisteren. We zullen maar zwijgen over hun luidruchtige hanggedrag. Je hebt ze tegenwoordig in alle nationaliteiten. Stuk voor stuk zonder riem. En al wat ze doen is wat sissen en sms'en sturen om fantoombetogingen te organiseren die ons de stuipen op het lijf jagen. Elk probleem biedt ook kansen, daarom moeten we de absolute uitblinkers in rondhangen rekruteren. Laten we klikbuurten creëren en van hen veredelde straathoekverklikkers maken. Met hun gapende blik kunnen zij de drijvende kracht worden. We moeten ook ouderen aannemen, hen gratis koffie aanbieden en bij een goede tip een gratis pannenkoek. Geloof mij, van een pannenkoek met suiker worden die vereenzaamde oudjes helemaal wild.
Bij elke klikstraat moeten we borden plaatsen met daarop: 'U betreedt nu een klikstraat. Geef uw ogen de kost en pas op uw tellen. Big Bart houdt je streng in de gaten.'
Aangezien de burgerbevolking een neiging naar ongehoorzaamheid heeft, moeten we checkpoints plaatsen. Daar houden we ook een taaltest en controleren we of ze hun broek wel tot boven hun navel opgetrokken hebben. Iemand met bemodderde schoenen of iemand met een ongestreken broek, dat is bij ons zoals een kleurling aan de ingang van een discotheek: die komt er niet in. Maar als ze berouw tonen, hun schoenen poetsen en hun broek gladstrijken, dan krijgen ze een nieuwe kans. Slaan en zalven heet dat in Bijbelse termen. Want in een klikstraat draait alles maar om één ding: horen, zien en klikken. Of een draai om de oren.
Stel je voor dat er heuse klikdorpen zouden zijn. Een zelfgemaakte hof van Eden. Waar je tijdens het marcheren niet steeds over je schouder moet kijken omdat een kleine terrorist een sneeuwbal op je hoofd kan gooien. Waar de gordijnen bewegen om te zien wie er voorbij wandelt. Waar iedereen een zender in zijn oor heeft en je kinderen kunt volgen via een gps. Waar vogeltjes Wagner beginnen zingen en spontaan op je schouder landen. Waar oudjes op de muziek van Mary Poppins dansen en er geen hiphop te horen is. Waar iedereen een streepjescode draagt. Ja, klikken. Klikken maakt van de wereld een aards paradijs.
Vriendelijke groet,
Fikry El Azzouzi
