Allemaal op kindermaat gemaakte "Reassuring lies" die door veel volwassenen gebruikt worden om te ontsnappen aan hun "Inconvenient truths"
De krant is een van de meest interessante vormen van momentopname, dat weet elke verbouwende Vlaming die een laag krantenpapier vindt achter een aantal gebricoleerde isolatieplanken. Koevoet in een hand, veiligheidsbril in de andere, lees je gefascineerd wat de score van Beerschot was 40 jaar geleden, of vind je een foto van de uitdagende nieuwe Bond-girl in een outfit die toen schandalig was en vandaag niet eens gedurfd zou worden genoemd. Net zoals een oude krant een tijdmachine is, kan een kijk in de recente kranten veel zeggen over de huidige staat van onze samenleving.
De laatste tijd voerden we bijvoorbeeld een belachelijk “debat” over de al dan niet racistische aard van de figuur van Zwarte Piet. In een terugblik op het racisme anno 2012, die ook een deconstructie is van de heisa rond de knechten van de Sint, maakt MO* journaliste Olivia Rutazibwa onder andere duidelijk dat de excuses die uitgevonden worden om uitleg te geven aan magische, en dus onmogelijke, tradities goed zijn voor de kinderen, maar uiterst gevaarlijk kunnen worden als volwassenen ze beginnen te geloven.
Ook recentelijk zijn we nog eens getuigen geweest van de wet van twee maten en twee gewichten die door het Belgisch Justitiestelsel wordt gehanteerd, met de veroordeling van MO* omwille van een cartoon over Georges Forrest, “De koper-koning van Congo”. Want ofwel is een beledigende cartoon strafbaar ofwel is hij het niet, maar niet “af en toe”. Je kan niet tegelijkertijd het bestaan van de Mohammed-cartoon’s verdedigen en dat van de Forrest-cartoon bestraffen. Of misschien hier wel?
Ook in Antwerpen kregen we goed nieuws. Een schepen van allochtone origine wordt eindelijk aangeduid vanaf het begin van een ambt. Een schepen zonder enige kennis van zaken, dat wel (een trend, blijkbaar, na de benoeming van onervaren toppers als Maggie De Block, met nefaste gevolgen voor wie zich zorgen maakte over een menselijk asielbeleid). Een schepen die duidelijk moet maken dat het verhaal van de “allochtonen” er een is van kansen die “gegeven” worden (als je een partijkaart hebt en zolang het enig politieke nut heeft) en moeten worden genomen. Dat dit demagogisch paternalisme goed nieuws is hebben we te danken aan Patrick - de allochtonen in de partijfracties zijn nog niet rijp om mee te besturen - Janssens, die zo dezelfde kans ontnomen heeft van mensen die daar wel het CV voor hadden. Zo slecht gaat het, hier.
Verder, een Facebook-pagina waarin meisjes beledigd worden of slachtoffer worden gemaakt van vulgaire taal leidt ons tot een discussie over online-veiligheid en cyber-pesterij terwijl exact dezelfde commentaren (“hoer”, bijvoorbeeld), gemaakt op een paar Brusselse straten, instant leidden tot de culturalisering van het seksisme. Waar blijft Kathleen Cools die met een ernstige glimlach en de nodige pauzes meteen vraagt “Denkt U niet… dat het te maken heeft met… hun cultuur?” aan een of andere gastspreker? Trouwens, zich uitspreken over beveiliging van prive content in dit geval… is dat niet een beetje zoals spreken over de lengte van een minirok? De schuld leggen bij het virtuele slachtoffer?
Tenslotte werd in 2012 justitie wel bereikt, ware het niet voor de meest foute redenen. Het ontslag van een vrouw omwille van haar religieuze overtuiging (iets dat we ook wel kennen als ‘discriminatie’) is vandaag strafbaar omdat haar werkgever geen duidelijk neutraliteitsbeleid hanteerde. Dus, als je in de toekomst wel duidelijk maakt dat je ‘religieneutraal’ bent als ondernemer, mag je gerust mensen ontslaan of niet aannemen omwille van hun religieuze overtuiging. Met andere woorden: “Beste Vlaamse werkgever: Get your License to Discriminate!” En ontsla gerust mensen, zonder risico.
Als we een kamer vandaag zouden behangen met recente kranten, zou een eventuele verbouwer binnen veertig jaar muren vol met geruststellingen tegenkomen. Zwarte piet heeft niks te maken met "Racisme", beledigende cartoons worden beschermd door de heilige “Vrijheid van Meningsuiting” en hartelijk verdedigd door de goegemeente (soms), "Neutraliteit" is geen "Discriminatie", N-VA is de enige echte verdediger van de multiculturaliteit (dat die enige echte verdediger van de multiculturaliteit mensen wil straffen omdat zij een taal niet machtig zijn is maar een detail), "Seksisme" hoort nog altijd bij allochtone mannen, enzovoort... Allemaal op kindermaat gemaakte "Reassuring lies" die door veel volwassenen gebruikt worden om te ontsnappen aan hun "Inconvenient truths".
PS: wees gerust, trouwens... als een "bruine naam" gelinkt wordt aan die Facebook-pagina's, zullen we snel een cultuurdebat krijgen.
