Het idee is dat we een nieuw soort magazine zijn, een magazine dat academische kwaliteit binnen brengt in het journalistieke veld.
Nieuws vind je overal. Er is amper aan te ontsnappen. Ondanks de overvloed aan informatie waarmee we dagelijks geconfronteerd worden, kan het moeilijk zijn om kwaliteitsvolle journalistiek terug te vinden in de huidige nieuwscultuur. Diggit Magazine wil met een focus op academische kwaliteit een plek bieden waar mensen terecht kunnen om zich op een gedegen manier te informeren. Diggit Magazine is verbonden aan Tilburg University. Ico Maly is docent new media en politics aan Tilburg University en tevens hoofdredacteur van Diggit Magazine. Hij vertelt ons meer over dit initiatief.
Het verhaal achter Diggit Magazine
“Ik werk voor Tilburg University, Culture Studies Department. Sinds de vernieuwing van de bachelor opleiding staat de impact van digitalisering op cultuur en de samenleving centraal. Vanuit dit idee, zijn we van oordeel dat we studenten niet alleen moeten leren hoe ze dingen moeten analyseren maar ook leren om actief te zijn in het digitaal landschap. Diggit magazine is dus inherent verbonden met die vernieuwde opleiding. Het is zowel een leer- als een publicati-instrument. Het is dus niet alleen een magazine, maar ook een instrument voor studenten om te leren.”
Het resultaat van dat leren, is een echt magazine. Diggit magazine wil informeren en een democratische rol opnemen. Ico Maly verwoordt dit als volgt.
“Het democratische belang van media is goedgeïnformeerde burgers afleveren. We zien dat dat vandaag de dag niet zo is. We zitten met zeer slecht geïnformeerde burgers ook al is er een veelheid aan informatie. En daar proberen we die rol op te nemen.“
Niche Magazine
“We zijn een niche magazine. We pretenderen geen massamedium te zijn, maar willen mensen die op zoek zijn naar gedegen informatie over zaken als superdiversiteit, cultuur, migratie, en nieuwe media hierover informeren. De bedoeling is dat we gelaagde informatie brengen gaande van een kort artikel over iets, een review van een boek tot en met academische papers en alles daartussen.
De grote lijn gaat over digital culture, globalisation, arts. Dat is ongeveer de niche waar we in zitten, maar dat gaat heel breed. Van een analyse van het kapsalon, de pita, als een index van superdiversiteit tot de rol van een antropoloog binnen de politie, over vluchtelingen tot en met David Bowie: elk van deze fenomenen is maar ten volle begrijpbaar als je de on- en offline, de lokale en de globale dimensie meeneemt in je analyse.”
Eigen voorwaarden
“Het idee is dat we een nieuw soort magazine zijn, een magazine dat academische kwaliteit binnen brengt in het journalistieke veld. De grote analyse is uiteraard dat er over thema’s waarop cultuurwetenschappers actief onderzoek doen zoals bijvoorbeeld migratie, globalisering, vluchtelingen enzoverder, nogal wat onzin circuleert in het maatschappelijk debat. Het is dan ook de taak, denken wij, van academici om deel te nemen in dat debat, maar op onze voorwaarden. Dat betekent dat we kwaliteit willen brengen, diepgang willen brengen en niet meteen willen meedoen aan de formats van massamedia.
Pierre Bourdieu maakte in de jaren ’90 de analyse dat als een intellectueel in de massamedia spreekt, hij/zij dat enkel mag doen op zijn/haar eigen voorwaarden. Dat betekent dus dat die persoon volgens hem zou moeten onderhandelen met mediamakers over hoe lang hij/zij zou spreken en welke thema’s besproken zouden worden. Nu we weten dat het zo niet meer werkt. Commercialisering staat vandaag centraal, ook het nieuws moet verkopen. Wat we nu doen met Diggit Magazine is die productievoorwaarden terug onder controle nemen. Wij bepalen het format, de lengte, de tijd en de interventie. Wij bepalen wanneer dat we spreken, hoe we spreken en wat we gaan zeggen. Alles wat wordt gepubliceerd is onderworpen aan een streng redactieproces. En we zijn daarin ook heel transparant, elk stuk komt met een content-id.
Het is natuurlijk ook belangrijk om begrijpelijk en aantrekkelijk te zijn. We leren de studenten aan om niet te verzuipen in academisch jargon, maar om juist heel vlotte, toegankelijke teksten te schrijven zonder evenwel in te boeten op kwaliteit en complexiteit.”
Stukken inzenden
“Studenten doen dit in eerste instantie in de lessen onder controle van de docent en dan de redactieraad uiteraard. Externen zullen ook stukken kunnen insturen. Paper zullen dan peer-reviewed worden. Dit gebeurt op een klassiek academische manier. Het verschil zit hem in het feit dat er ook kortere stukken kunnen worden ingediend en dat er absolute vrijheid is om zelf de copyright-voorwaarden te kiezen voor je eigen stuk. De auteur blijft eigenaar van zijn stuk. In die zin proberen we een alternatief te zijn voor heel dure journals die copyright claimen, waardoor kennis vaak vast komt te zitten in de wetenschappelijke niche en nooit meer naar het breder publiek komt. Daar zit een democratische opdracht. Wij worden betaald door de overheid om onderzoek te doen, om kennis te produceren en het is ook onze taak om dit terug te geven aan de bevolking.”
Neem zeker eens een kijkje op www.diggitmagazine.com.
