Label: longread

Als het gaat over racisme – of breder over etnische en culturele diversiteit – denken mensen vaak in een tweedeling. Aan de ene kant heb je mensen met migratieroots, aan de andere kant witte mensen. De werkelijkheid is echter genuanceerder.

Naima Charkaoui, auteur van Racisme: over wonden en veerkracht, gaat in dit artikel in op de situatie van kinderen met dubbele roots waarbij één ouder tot de dominante witte groep behoort en één ouder een migratieachtergrond heeft.

Frederik Janssens bracht zijn jeugd door in het voormalige Belgisch-Congo. Hij heeft er mooie herinneringen aan. Maar gaandeweg kwam hij steeds meer te weten over de gruwels van de kolonisatie en werd hij steeds kritischer. Op zoek naar zijn eigen plaats in de geschiedenis, spoort hij aan om hypocrisie te doorprikken, eerlijkheid centraal te plaatsen en andere stemmen te beluisteren. 

De Liga voor Mensenrechten las, net als vele anderen, vol interesse de startnota van Bart De Wever die de basis zal vormen van de regeringsonderhandelingen op Vlaams niveau. De Liga toetste bepaalde uitspraken uit de startnota aan de Grondwet, de Universele Verklaring voor en het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Ze formuleert hierover graag enkele bedenkingen en tips aan de onderhandelaars om van Vlaanderen een regio te maken die ook in de toekomst mensenrechten hoog in het vaandel draagt.

Het was maar een kwestie van tijd voor de dienstverlening van het Agentschap Integratie en Inburgering betalend zou worden, toch voor de aandachtige lezers die dit opvolgen. Ofwel zouden de sociale tolken geprivatiseerd worden, ofwel zou de betalende dienstverlening worden opgedreven, schrijft Pascal Debruyne.

Over white privilege is al heel wat inkt gevloeid. In dit essay wordt een heldere uiteenzetting gegeven over de oorsprong, de ontwikkelingen en de verschillende lagen van het concept in de Verenigde Staten, Nederland en Vlaanderen.

In een geglobaliseerde wereld die bol staat van de meest uiteenlopende culturen, religies en tradities bemoeilijken diverse mythen over religie het samenleven. Jonas Slaats wil die mythen dan ook graag ontmaskeren. Hij toont aan dat religie en secularisme helemaal niet zo haaks staan op elkaar en pleit voor een nieuwe kijk op die onderwerpen.

Samen met professor David Graeber, neemt Jonas Slaats een diepe duik in de eigenaardige manier waarop we naar werk en arbeid kijken. Waarom creëert het kapitalisme zo'n enorme hoeveelheid bullshit jobs? Waarom werken we niet slechts 15 uur in de week, hoewel dat technisch mogelijk is? En waarom maken de antwoorden op die vragen duidelijk dat we een revolte van 'de zorgenden' nodig hebben?

De tweede feministische golf kwam tot stand in het kielzog van “mei 68”. Ze dreef op dezelfde idealen van zelfbeschikking, gelijkheid en solidariteit en ze bracht een minstens even rijk en gevarieerd gedachtegoed voort. Maar na haar vrolijke prille begin werd ze al snel in de populaire verbeelding herleid tot een bende mannenhaatsters, klaagfeministen en betweterige manwijven. Deze terugblik op de tweede feministische golf is dan ook meer dan een nostalgische uitstap van een getuige en activiste naar een vervlogen tijd.

Hardnekkige beeldvorming die in koloniale contexten ontstond, blijft tot op vandaag onze kijk op de wereld bepalen. Aan de hand van drie concrete voorbeelden - de wijze waarop een president als Obama omschreven wordt, de berichtgeving rond Voodoo en het maatschappelijke debat rond islam - zet Sander Heremans in dit essay uiteen waarom we volgens hem de 19de eeuw nog steeds niet helemaal ontgroeiden.