We worden niet geboren met een handicap, maar men maakt ons tot gehandicapten
Gecensureerde dromen
De try-out van je film op grote scherm blijft altijd een spannend moment. En in dit geval was het op meerdere vlakken een hele bijzondere try-out. Niet alleen omdat de film is bedacht en gemaakt door tien jongeren met een beperking. Maar ook omdat het de eerste Vlaamse productie is die gaat over seksualiteit bij mensen met een handicap. Een onderwerp wat hoognodig uit zijn taboesfeer moet worden gehaald.
Ook voor Miek Schepers was het een spannende dag. Zij is voorzitter van Aditi vzw , een vrijwilligersorganisatie die specifiek werkt rondom het thema seksualiteit bij mensen met een fysieke en verstandelijke beperking. Het op een laagdrempelige manier wegwerken van het taboe wat er rond dit thema heerst, ziet ze als hun belangrijkste taak. Ze is best een beetje nerveus om hun gezamenlijke project te presenteren, zo bekend ze in haar bevlogen en geanimeerde inleiding.
Titel van deze middagsessie is: ‘Over Boyz en Girls.. je bent jong, bijzonder en je wilt wat’ Het is een slogan die al generaties mee gaat. Die gaat over dromen, aan het begin staan van je leven, plannen maken voor de toekomst. Ook mensen met een beperking hebben dromen, maar deze dromen worden vaak gecensureerd, zo vertelt Schepers. Relatie, alleen wonen en kinderen krijgen, het zijn dingen die voor anderen vaak vanzelfsprekend zijn, maar voor mensen met een beperking zijn het vaak veel grotere issues.
Verborgen camera
En toen was het moment daar. In de sfeervolle theaterzaal waar een gebarentolk aanwezig was, zaten de sterren van de film vol verwachting op de eerste rij. Gelijk is het duidelijk dat het geen zwaarbeladen film is, maar dat hij juist vol zit met grapjes en parodieën, waarbij de jongeren dankbaar gebruik maken van de verborgen camera. Zo zien we één van de jongeren die zijn handen mist, op een parkeerplaats in een busje. Hij vraagt voorbijgangers of ze de condoom even uit de verpakking willen halen omdat hij daar met een meisje ligt. Opvallend genoeg zijn de meeste passanten, enigszins gegeneerd welteverstaan, bereid om te helpen.
Deze komische fragmenten worden afgewisseld met stukjes interview, waarbij de jongeren elkaar interviewen over relaties en seksualiteit. Zo blijkt het voor veel jongeren lastig te zijn om te flirten en iemand te leren kennen, omdat er vaak niet voorbij het uiterlijk wordt gekeken. Ook wordt er ingegaan op een hardnekkig vooroordeel: men verwacht vaak dat als je een fysieke beperking hebt, je ook wel mentaal gehandicapt zal zijn.
Ouders en begeleiders zijn vaak overbezorgd, waarbij betutteling op de loer ligt, terwijl de jongeren graag zo onafhankelijk mogelijk willen blijven. ‘We worden niet geboren met een handicap, maar men maakt ons tot gehandicapten’, merkt iemand scherp op. Een slechthorend meisje heeft het idee dat mensen over haar roddelen, ook al weet ze dat het vaak niet zo is, het gevoel blijft. Het zijn pijnlijke en ontroerende fragmenten die je doen beseffen tegen wat voor vooroordelen en obstakels mensen met beperking oplopen.
Maar gelukkig wordt er ook veel gelachen in de zaal, met dank aan de vele woordgrapjes, vieze moppen en verborgen camera scènes. De jongeren mogen met recht trots zijn op deze prachtige productie. Ze slagen erin om op een pakkende en lichtvoetige manier het onderwerp seksualiteit bij mensen met een handicap onder de aandacht te brengen. Een moedige prestatie.
