Een extralange djellaba en een verliefde nomade

In 2015 vastte ik voor het eerst de volledige ramadan. Ik was in mijn vaderland met mijn kindje dat zoveel op zijn vader lijkt en alles was magisch: het prachtige gezang - wat je eigenlijk geen zingen mag noemen, maar ik doe het toch – dat overal uit de minaretten klonk en het gevoel van samen-zijn. Van wij. Niet zij en ik maar gewoon wij.

Afgelopen jaren was ik tijdens de Ramadan in Antwerpen en zwierf ik de hele maand rond. De ene dag bad ik in een Afghaanse moskee als enige vrouw tussen 200 mannen en de andere dag at ik iftar met een minister. Zo bracht ik de heilige maanden door. Hier, in Borgerhout, zoek ik de magie zelf op want ook al ligt ze hier niet zo voor de hand als in Indonesië, ze is er wel. En die magie wil ik deze ramadan in beeld brengen, zodat ook anderen haar door mijn ogen kunnen zien.

Een extralange djellaba

Ik ben 1,80 meter waardoor de gemiddelde djellaba tot op mijn kuiten hangt. Daarom vroeg ik mijn vriendin Danane om samen met mij stof te kopen en me een djellaba op maat te maken. Danane ontwerpt en maakt kleding en decor voor film en theater. Ze is ook half Marokkaanse, dus ze begrijpt wat ik wil.

Danane heeft afwerking gevonden die er heel Arabisch uitziet en tegelijkertijd iets van Rick Owens wegheeft, vind ik toch.

Een djalabba is niet verplicht hoor. En de hijab, waar ik mezelf afgelopen week op trakteerde, ook niet. Maar in beiden voel ik me beter komende maand.

Volgens mijn omgeving ben ik een nogal flamboyant type. Ik ben uitbundig en ik draag altijd een bloem in mijn haren. Maar tijdens de ramadhan draag ik een hijab. Mijn leven draait even niet om mij maar om de maan. In de letterlijke zin van het woord, want het islamitisch jaar draait om de maan en dat vind ik mooi. Mijn rode bloem gaat uit mijn haren en mijn rode hijab gaat om.

Koffie en chocolade

Ondertussen heb ik geleerd dat het goed is om op voorhand alvast wat af te kicken van eventuele mini-verslavingen. In mijn geval koffie en chocolade. Mijn lijf kijkt al maanden uit naar de maand die er bijna is en vanaf nu drink ik geen koffie meer en snoep ik geen chocolade tussendoor. Volhouden is de boodschap.

Een incha'Allah is hier zeer op zijn plaats.

‘Incha’Allah’ kan je letterlijk vertalen met ‘zoals Allah het wil’. Een parrallel met een Bijbelse uitspraak is : ‘Uw wil geschiede’. Maar voor mij betekent het ‘loslaten’. Dat is natuurlijk heel vrij vertaald. Misschien kan je dat zelfs niet meer vertalen noemen. Maar dat is wat ik voel en bedoel wanneer het zeg – en ik zeg het vaak.

Een verliefde nomade

Vier jaar geleden leerde ik Geert kennen. We zouden samenwerken maar werden halsoverkop verliefd. Na de nodige pieken en vooral ook diepe dalen zijn we weer bij elkaar. Opnieuw verliefd.

Verliefd zijn tijdens de ramadan is bijzonder want het is een maand van bezinning maar ook van onthouding. Voor mij toch. Maar ik heb hier maanden naar uitgekeken en zie dit als een soort van beproeving van… laten we zeggen Allah. We horen en zien elkaar deze maand dus amper want de heilige maand is voor mij letterlijk heilig. Dat gaat even boven alles.

Al ga ik na de ramadan ook nog eens een maand naar Indonesië. Allah stelt ons wel erg op de proef, bedenk ik me nu.

Ramadanvlaggen

De Turnhoutsebaan in Borgerhout is vanaf vandaag kleurrijk versierd door meer dan 100 ramadanvlaggen.

Handelaarsvereniging BOHO2140 en de Federatie van Marokkaanse Verenigen nodigden iedereen uit om het hijsen van de eerste vlag bij te wonen.

Met een receptie.
Met een hapje.
Met een drankje.

PROOST !

Op de stad.
Op de mensen.
Op de vlaggen.

Alles in huis

Ketens zoals Albert Heijn en Mango maken gretig gebruik van deze periode. Mango heeft al sinds een paar jaar een ramadancollectie en bij Albert Heijn koop je bekende producten zoals dadels en vijgen maar ook harira. Ik laat me gaan want vanavond eet ik mijn eerste iftar.

Voor de kinderen zijn er dan weer boeken en spelletjes te vinden op islamitische beurzen en ook online. Mijn eigen kinderen spelen half tegen hun zin het quran competitie spel. Meevasten doen ze dan weer met volle overtuiging - al zijn ze pas 10 en 13 en is geen van ons moslim.

Start?
Over de start van de ramadan zijn de meningen verdeeld. Dat heeft te maken met de smalle maansikkel die na zonsondergang zichtbaar moet zijn en aangezien de stand van de maan per land kan verschillen begint niet iedereen op hetzelfde moment. De Moslimexecutieve van België besloot dat de ramadan op donderdag begon. Zelf was ik op woensdag al begonnen.

Ik werd er hier en daar door Marokkaanse buurtbewoners op aangesproken. Maar ik zag dat de Turkse mensen uit de straat al begonnen waren. Aangezien ik geen Marokkaanse of Turkse ben, wist ik dus even niet wat ik moest aanhouden en volgde ik gewoon mijn hart. Dat is altijd goed, geloof ik.

En het draait om geloven deze maand, zonder gelovig te hoeven zijn.

Ikzelf ben gelovig maar hang geen geloof aan. In Indonesië is het verplicht een religie aan te kruisen op je paspoort en je hebt keuze uit 6. Een beetje dwaas. Ook al ben ik geen boeddhist, kruis ik maar boeddhisme aan. Dat komt misschien nog het meest overeen met mijn denkwijze. Maar ik ben gewoon Claudia en ik geloof dat wij allemaal verbonden zijn. Ik geloof ook dat 99% van de wereldbevolking het met me eens is dus er is bijna vrede op aarde. Dat geloof ik heilig.

De eerste dag van de voorlaatste maand

Het is begonnen!

Ik wens iedereen een gezegende Ramadhan met koffers vol wijze lessen, dozen vol dadels en liters melk op het einde van de dag.

Ik ben de nomade van de ramadan. Ik schrijf deze eerste tekst wanneer ik mijn eerste 10 uur niet gegeten en gedronken heb. En ik voel me goed.
Fris.
Licht.