Straks stuurt er nog iemand zijn tuinman om die koude tent te bemannen…
Begin Januari kampeerden 17 ouders aan de middelbare Freinetschool De wingerd in Gent om zo te proberen er een plaatsje te bemachtigen voor hun kinderen. Het is een fenomeen dat we ook in het Freinet(basis)schooltje van onze kinderen vrijwel ieder jaar opnieuw met verbazing gadeslaan. Begin Januari kampeerden 17 ouders aan de middelbare Freinetschool ‘De wingerd’ in Gent om zo te proberen er een plaatsje te bemachtigen voor hun kinderen. Het is een fenomeen dat we ook in het Freinet(basis)schooltje van onze kinderen vrijwel ieder jaar opnieuw met verbazing gadeslaan.
De gemengde gevoelens van de ouders wiens kinderen al bij de ‘gelukkigen’ hoorden staan op de gezichten af te lezen: “Tof dat onze school zo populair is, maar kunnen ze hier nu echt geen betere regeling voor bedenken?” Als er meerdere nachten gekampeerd wordt zie je ook soms een ‘changing of the guard’ door vrienden of familie: “Is dat wel eerlijk eigenlijk? Straks stuurt er nog iemand zijn tuinman om die koude tent te bemannen”…
Het toont in ieder geval aan dat veel ouders op zoek zijn naar een ‘andere’ school voor hun kinderen. Een school met aandacht voor hun sociale, emotionele en creatieve ontwikkeling, waar niet alleen de klassieke schoolse competenties (en vooral: prestaties) tellen, zoals we het ons nog pijnlijk levendig herinneren uit onze eigen ‘goeie ouwe jeugdjaren’.
Er is echter een ondeugdelijk neveneffect. Doordat steeds meer bewuste ouders van heinde en verre naar die ene Freinetschool komen verliezen hun kinderen én deze school zelf stilaan één van de kernaspecten van de pedagogie van Célestin Freinet: de lokale verankering. De zo belangrijke natuurlijke verbinding met de buurt valt weg, en dit gebeurt haast ongemerkt.
Als een schoolbestuur dan ook nog eens de kostprijs voor de ouders kunstmatig hoog houdt door hoge bijdragen of dure kampen krijg je helemaal een foute situatie. De ‘populaire’ Freinetschool wordt een mooi, maar demografisch vervreemd eilandje. ‘Freinet’ wordt een statusverhogend keurmerk en voor je het weet is onderwijssnobisme niet meer veraf: “ach, zitten jouw kinderen nog altijd in dat dorpsschooltje? Die van mij zit in een Freinetschool!”
Maar zelfs als de school in kwestie niet duurder is, (maar wel buitengewoon goed en dus gegeerd, zoals heel wat Freinetscholen ook dagelijks bewijzen) blijf je zitten met het verankeringsprobleem.
Voorstel: kan de afstand tot de school niet als bijkomend objectief criterium worden ingevoerd bij het inschrijven? Inderdaad, doodjammer als jij net te veraf woont. Maar misschien heeft dit op langere termijn wel tot gevolg dat er meer Freinetbuurtschooltjes ontstaan. Of beter nog wellicht: dat aspecten van de ‘methode van het natuurlijk leren’ stilaan (eindelijk) meer ingang vinden in het reguliere onderwijs. Dit proces is al gaande, maar het gaat véél te traag.
Misschien zijn er nog criteria te bedenken of vind je dit alles gewoon een rotidee (want je wilde immers al je hele leven eens kamperen voor een schoolpoort)… Laat het weten. ( Leve Freinet – Facebook profiel )
