'Vertrouwen en ruimte geven' wordt 'trek uw plan' als het gepaard gaat met een besparing op deze scholen, op deze leerlingen. Ik vertrouw erop dat dit niet uw bedoeling is.
Mevrouw de Minister,
Uw boodschap dat u vertrouwen en ruimte geeft aan scholen komt geen dag te vroeg. Uw beleidsnota ademt erkenning voor de inzet van leerkrachten en directies uit. Dat valt op na de -meestal goed bedoelde- bagger die het onderwijs vaak over zich krijgt. Maar uw plan om de werkingstoelage voor alle leerlingen gelijk te trekken overschaduwt deze blijde boodschap. Vooral dan in de steden. U overweegt immers te snijden in wat scholen extra krijgen voor kwetsbare leerlingen en dat te herverdelen over alle scholen. Deze kwetsbare leerlingen wonen echter vooral in de steden. In mijn stad Gent alleen gaat het over 45% van de leerlingen, dat zijn ongeveer 25.000 kinderen en jongeren. Samen met de besparing op de Centra voor Leerlingenbegeleiding (CLB's) zal dit leiden tot verminderde onderwijskansen en een verhoging van de ongekwalificeerde uitstroom.
Na het lezen van uw beleidsnota vraag ik me af of u wel voldoende op de hoogte bent van de schrijnende omstandigheden waarmee onze leerkrachten en schooldirecties dagelijks geconfronteerd worden. Leraars staan voor klassen waar niet één leerling thuis Nederlands spreekt. Onze directies garanderen honderden kinderen zonder papieren het recht op onderwijs maar dat kost geld. De onbetaalde schoolfacturen stapelen zich op maar een deurwaarder sturen naar gezinnen waar niets te rapen valt, heeft geen enkele zin.
Ter verdediging hoorde ik een regeringspartij zeggen dat het om de verwarmingskosten van scholen zou gaan en dat die voor elke leerling gelijk zijn. Maar daar gaat het helemaal niet over. Het gaat over het achtjarige meisje Maria dat straks terug thuis blijft als de rest van de klas op (dure) uitstap gaat. Het gaat over de zesjarige Yasin die nu van de juf een warme jas toegestopt krijgt omdat zijn ouders het geld niet hebben hem een jas te kopen. Het gaat over de basisschool waar douchen deel uitmaakt van het weekprogramma om te voorkomen dat schurft uitbreekt. Het gaat over de zestienjarige Tibor voor wie zijn deeltijdse opleiding hulpkok te duur wordt. Het gaat over leerkrachten die met handen, voeten en didactisch materiaal in het buitengewoon onderwijs lesgeven aan tieners met een licht verstandelijke handicap die nog nooit op de schoolbanken zaten en nog geen woord Nederlands praten maar ook dromen over hun toekomst.
Allemaal verhalen, allemaal leerlingen, mevrouw de Minister, die ik leerde kennen tijdens mijn bezoeken aan de Gentse scholen.
Het hoofd van het Stedelijk Onderwijs Gent rekende uit dat het voor de stedelijke scholen alleen al jaarlijks over zo’n 2,75 miljoen euro aan werkingstoelage gaat. Een ruwe schatting voor alle scholen in Gent geeft mij het cijfer van meer dan 10 miljoen op jaarbasis. Wellicht een peulschil op uw totale budget onderwijs maar voor onze scholen het verschil tussen hongerige leerlingen die af en toe eens naar school kunnen komen of leerlingen uit arme gezinnen die tenminste op school gelijke kansen krijgen. En dan hebben we het nog niet over de geplande besparing op de Centra voor Leerlingen Begeleiding.
Overal in Vlaanderen worden op scholen mosselsoupés, kaas- en wijnavonden en spaghettifestijnen georganiseerd om investeringen te dekken en sociale steunkassen te vullen. Maar een schoolbestuur uit de Brugse Poort, het Rabot of Nieuw Gent roeit met heel andere riemen. Deze ouders kunnen zich geen spaghetti-avond permitteren. Een gezin met vier kinderen is er zijn halve weekbudget voor maaltijden aan kwijt. De situatie van een school uit het rijkere De Pinte die met een kaas-en wijnavond 4 000 euro ophaalt, valt niet te vergelijken met de scholen in een grootstedelijke context.
'Vertrouwen en ruimte geven' wordt 'trek uw plan' als het gepaard gaat met een besparing op deze scholen, op deze leerlingen. Ik vertrouw erop dat dit niet uw bedoeling is. U laat in uw beleidsnota gelukkig ook nog ruimte voor onderzoek. Daarom nodig ik u graag uit op onze scholen in Gent. Ik wil u tonen hoe onze scholen dag in dag uit elke euro goed gebruiken in hun dagelijkse strijd voor gelijke kansen en tegen kinderarmoede. Hopelijk zal u dan, samen met mij, overtuigd zijn dat schrappen in de werkingsmiddelen voor deze scholen een dramatische vergissing is.
Met vriendelijke groet,
Elke Decruynaere
Schepen van Onderwijs van de Stad Gent
>>> Lees meer over het thema in het Kif Kif Dossier 'Onderwijs & Superdiversiteit'
