Zo radicaal als de imam was, heeft hij me zo ver gekregen dat ik zelfs al mijn bezigheden opzij zette om als vrijwilliger mee te doen aan de lentepoets.
Zowat zes percent van de Belgische bevolking is moslim. Dit komt neer op een goede zeshonderdduizend moslims. Deze moslims hebben de mogelijkheid om hun dagelijkse gebeden in de moskee te verrichten. Van de ruim tweehonderd moskeeën in Vlaanderen zijn er slechts achtentwintig erkend door de Vlaamse regering. Daarvan dreigen er twee hun erkenning te verliezen. Moskee “De Koepel” is er één van. Het motief hiervoor is het vermoeden van de staatsveiligheid dat deze moskee een broeihaard is van radicalisering. Vlaams minister van inburgering Geert Bourgeois startte daarom na het inlezen van het rapport een procedure om desbetreffende moskee haar erkenning en de bijbehorende subsidies in te trekken.
Ik ben zelf een fervente bezoeker van deze moskee en moet zeggen dat de vrijdagpreken die er gegeven worden mij hebben omgevormd tot een regelrechte radicaal. Twee jaar geleden was het niet zo goed met mij gesteld. Zowel op religieus vlak als op sociaal vlak schoot ik enorm tekort. Bovendien ging het op school niet van een leien dakje waardoor ik op een gegeven moment aan bezinning toe was. Van thuis uit kreeg ik het advies om eens het vrijdaggebed in de recent erkende moskee “De Koepel” bij te wonen. Ik besloot dit dan ook te doen want ik had immers niets te verliezen. Week na week stelde ik vast dat de vrijdagpreken mij stelselmatig veranderden.
Zo radicaal als de imam was, heeft hij me zo ver gekregen dat ik zelfs al mijn bezigheden opzij zette om als vrijwilliger mee te doen aan de lentepoets. Zo radicaal als de imam was, spoorde hij me indirect aan om me in te zetten voor het welzijn van de samenleving. Zo radicaal als de imam was, organiseerde hij lessen over hoe we ons als moslims middels het behoud van onze eigen identiteit, alsnog een positief element in de maatschappij kunnen zijn. Zo radicaal als de imam was, spoorde hij me aan om het goede voorbeeld te volgen van onze profeet Mohamed (vrede en zegeningen zij met hem). Zowel in zijn nobele gedragscode, zijn rechtvaardigheid, vrolijkheid, tolerantie, solidariteit, gematigdheid als in zijn genade naar de hele mensheid van welke nationaliteit of religie dan ook. Zo radicaal als de imam was, adviseerde hij me om mijn studies serieus te nemen en een doel voor ogen te hebben. Neen, dat doel is niet het ten strijde trekken tegen de ongelovigen of regimes zoals die van Assad, maar het doel waar de imam het echt over heeft is de ambitie hebben om iets te betekenen voor de maatschappij.
Een enorm radicaal advies, toch?
Het ging van kwaad naar erger want ik besloot om dit radicale gedachtegoed op te volgen en een doelgerichte studiekeuze te maken waarmee ik niet alleen gemakkelijk aan een baan zal kunnen geraken (wat als moslim geen onbelangrijke voorwaarde is), maar uiteraard ook een opleiding die me interesseert en waarmee ik de mensen het meest van nut kan zijn. Na grondig onderzoek van het overaanbod aan opleidingen in het hoger onderwijs, lijkt de universitaire opleiding “tandheelkunde” mijn voorkeur te krijgen.
Ik weet uit ondervinding dat er nog vele andere moslimjongeren door zulk radicaal advies van de imam, op een gelijkaardige manier ontspoord zijn. Want zeg nu zelf, moslimjongeren wiens leven totaal in het teken staat van de welvaart en het welzijn van de maatschappij, kunnen we toch echt missen als kiespijn.
