Op die leeftijd moet je de integratie vergeten’
Selamet Belkiran over de vergeten helden. Gekleurde vergrijzing dat is de titel van het debat dat op dinsdag 24 april zal plaatvinden. Een debat over de eerste generatie allochtone ouderen in België.
‘Gekleurde vergrijzing’ dat is de titel van het debat dat op dinsdag 24 april zal plaatvinden. Een debat over de eerste generatie allochtone ouderen in België.
Selamet Belkiran, voorzitter van de unie van Turkse verenigingen, vindt dat er veel te weinig aandacht is voor deze kwetsbare groep in de samenleving. Ten onrechte, zo stelt hij, ‘het zijn vergeten helden’.
De eerste generatie allochtonen, voornamelijk van Turkse en Marokkaanse afkomst, zijn in de jaren ‘60 en ‘70 naar ons land gekomen om te werken in de koolmijnen in Limburg. De gastarbeiders kwamen in eerste instantie niet met de intentie om te blijven, maar om na een aantal jaar weer terug te keren naar het land van herkomst. De taal leren had dus geen prioriteit. Bovendien had de overheid ook geen beleid voor die mensen. Maar na een aantal jaar begon het gemis naar familie op te breken en lieten ze hun vrouw of kinderen overkomen. Midden jaren ’90 groeide het besef dat migranten niet zouden terugkeren naar het land van herkomst. ‘Er waren in die tijd geen duidelijke afspraken om de mensen te laten integreren en de taal te leren.’ Ook anno nu zijn beleidsmakers nog niet voldoende op de hoogte van de drempels voor allochtone ouderen. Vooral de beperkte kennis van de Nederlandse taal blijkt een barrière te zijn. En omgekeerd zijn de ouderen ook niet op de hoogte van het aanbod dat er in ons land is. Deze eerste generatie gastarbeiders is nu de eerste generatie ouderen met allochtone afkomst en er is weer geen beleid. We gaan nog eens te laat zijn voor die mensen, ze zijn dus voor de tweede keer de dupe’, aldus Belkiran.
Taboe
In het land van herkomst werden de ouderen traditioneel thuis opgevangen. Nu gebeurt dat in Vlaanderen steeds vaker in bejaardenhuizen. Het blijkt een heikel punt en voor vele ouderen een taboeonderwerp. De allochtone bejaarden verwachten vaak van hun kinderen dat ze, als ze dat zelf niet meer kunnen, voor hen zullen zorgen. Maar de kinderen van de tweede en derde generatie hebben hier vaak minder tijd voor. Belkiran beaamd het taboe wat er heerst en hij stuit dan ook op weerstand bij de ouderen wanneer hij het onderwerp ter sprake brengt: ‘Ze hebben het idee dat we hen en hun kinderen ervan gaan overtuigen om naar een verzorgingshuis te gaan’ . Ook wijst hij op het gebrek aan communicatie over dit onderwerp tussen ouders en kinderen. ‘ Er wordt eigenlijk nauwelijks open over gesproken’
Er leeft een grote onzekerheid bij de eerste generatie ouderen. Belkiran: ‘Hoe moeten ze het doen? Ze hebben geen voorbeelden van ouders die in een bejaardentehuis hebben gezeten. Er is dringen behoefte aan maatregelen om de ouderen zich meer thuis te laten voelen in de bejaardentehuizen. Ze willen kunnen genieten van hun oude dag, zich tot hun geloof wijden en hun eigen taal kunnen spreken En dan is het ook is een keer fijn als ze Turks kunnen eten en als er een gebedsruimte voor ze is waar ze kunnen bidden. Op die leeftijd moet je de integratie vergeten’, zo stelt Belkiran
Vergeten helden
Er is veel aandacht voor de problemen met allochtone jongeren, maar de ouderen worden vaak vergeten. Het is volgens Belkiran dan ook hoog tijd om meer aandacht aan de kwestie te schenken. ‘Het zijn vergeten helden, ze hebben zwaar werk verricht om maandelijks geld te kunnen sturen naar hun familie. Ze hebben niet aan zichzelf gedacht, maar zich opgeofferd voor hun familie’. Belkiran vindt het dan ook hoog tijd dat er meer aandacht komt voor deze mensen en hun levensgeschiedenis: ‘Ze hebben vaak veel te vertellen, zitten vol met verhalen, maar kunnen het door de taalbarrière niet verwoorden. We hebben erfgoed nodig, hun meningen geven een meerwaarde aan de geschiedenis.’
Debat: ‘Gekleurde vergrijzing’. Dinsdag 26 april 19.30. Locatie: Atlas, Carnotstraat 110
