Label: cultuur

Duizend heuvels opent schatplichtig aan Kafka: 'Stel dat je wakker wordt met een zwart gezicht. Ook je armen en benen, je rug en buik en billen zijn zwart. Alleen de binnenkant van je handen en de onderkant van je voeten zijn lichter gekleurd.'

El Général en Ahmad Farahat voeren ons terug naar Tahrir Square en naar de Jasmijnrevolutie drie jaar na de Arabische Lente. Is er nog hoop voor de Arabische revoltes? We eindigen met afrobeat el electro-akoestische muziek uit Bamako.

Wanneer een jeugdboek in mijn handen terechtkomt word ik vaak overstelpt door nostalgie. Vooral wanneer dat boek precies de juiste knoppen indrukt die me flashbacks geven van een jongere ik die tijdens koude winterdagen met een zaklamp onder een deken zat te lezen.

De krachttermen die Nelson Mandela belichaamde, nestelen zich ook in ‘De Waarheidscommissie,’ de productie van Chokri en Zouzou Ben Chikha (Action Zoo Humain). De productie wordt nu uitgenodigd in de eerste week van februari 2014 in Kaapstad.

Muziek heeft een heel grote impact in mijn leven en ik denk dat dit geldt voor elk individu. Muziek is als water, wij kunnen niet zonder. Zelfs als je religieus bent.

De eco-no-misch-e cri-sis. We prevelen deze syllaben haast werktuiglijk. Boeit deze materie nog? Is niet alles er al over gezegd, herkauwd en weer uitgespuwd? Sarah Eisa besloot het thema verder uit te diepen in 'Is het belangrijk?'

Kan een bokswedstrijd politiek zijn? Absoluut. Zeker met Muhammad Ali op de achtergrond. Politiek, religieus, artistiek, muzikaal én ideologisch.

Mevrouw De Coninck, minister van werkgelegenheid, bereidt zich voor om een koninklijk arrest te valideren dat simpelweg honderden jonge artiesten zal beletten hun beroep te kunnen uitoefenen.



On the 5th of December, the State of the art-ists gathered for a second meeting at the Beursschouwburg during the Batard-festival. By way of Belgian surrealism, at the very same time there is a ‘contrarevolutionary’ event again in Bozar.

‘Met zijn Wiegelied/Canción de cuna wil Mauricio Ramírez via een radicale mise-en-scène de zintuigen en gedachten wakkerschudden”. Met die ambitieuze woorden kondigt Ramírez aan eenzaamheid, verveling en hypocrisie voelbaar te maken in beweging, muziek en teksten.