Naast de Bernie Sanders memes was dichteres Amanda Gorman zowat het meest besproken topic van de inauguratie van Joe Biden als president van de VS. Gorman vestigde de aandacht op de kracht van kunst, op slam poetry als kunstvorm. In deze tekst focus ik graag op The Break Free, de in 2020 verschenen poëziebundel van Sesa. Kunst vult de ruimte tussen hoop en wanhoop en daar ergens vertoeven Sesa’s woorden.
Kunst vult de ruimte tussen hoop en wanhoop en daar ergens vertoeven Sesa’s woorden.
Dichteres Sesa is in de afgelopen jaren gestaag gegroeid in de Belgische slam poetry scene, maar ondertussen heeft ze ook de nodige internationale lezers. Ze bracht in 2016, toen amper 19 jaar jong, haar eerste bundel The Thrill of Victory volledig onafhankelijk uit. Ze werd voortgestuwd door velen uit de diaspora gemeenschappen waar ze naam heeft gemaakt. Zelf publiceren is misschien een gedurfde zet, maar dat is wat Sesa typeert. Je voelt aan alles dat ze oprecht leeft om haar verhaal en poëzie te delen. Zowel in haar boek als op het podium is haar stijl er eentje die je omarmt, af en toe loslaat, maar net als een kop warme thee brengt ze je altijd terug thuis in jezelf.
Losbreken
De titel zet de toon voor dit boek. Centraal in deze poëziebundel staat het thema van losbreken. In een interview met Ange-Vanessa Nsanzineza licht Sesa toe dat de bundel een collectie is van zes notitieboeken, gevuld met teksten over onder meer liefde, respect, vaderschap en de angst om vrij te zijn. Het gaat dan ook om het losbreken uit alles wat een mens kan omklemmen, om oprecht vrij te zijn.
In The Break Free houdt Sesa vast aan een aantal elementen die kenmerkend zijn voor haar werk. Zo blijft ze in het Engels schrijven. Waar ze vroeger misschien wat zoekende leek in die taal, heeft ze nu haar stem volledig gevonden in het Engels. Ik vermoed dat deze keuze misschien ook een drempel vormt voor een echte doorbraak in Vlaanderen.
Een tweede element is de cover. Je merkt aan alles dat ze weer, net als bij The Thrill of Victory, goed heeft nagedacht over het gevoel dat ze aan ons als lezers wilde geven. De samenwerking met illustratrice Shamisa Debroey brengt zeker een bepaalde abstracte maar vrouwelijke touch met zich mee. De cover spreekt aan en onderscheidt zich gemakkelijk vanwege de warme kleuren en de illustraties.
Vrouw zijn
Een derde element dat Sesa's werk typeert is de ervaringen van een vrouw zijn. Hoewel de teksten vertrekken vanuit observaties en mogelijk van haar eigen ervaringen als zwarte vrouw, leest haar werk universeel. Heel soms voel ik stukjes uit Maya Angelou’s I Know Why The Caged Bird Sings. Maar dan een vogel die losbreekt en vrij komt, die eindelijk haar vleugels kan spreiden en zichzelf leert vertrouwen.
Ik vind het moeilijk om een antwoord te geven op de vraag wat ik van deze bundel vind. Ik heb ervan genoten, ook al was het bij momenten pijnlijk om te lezen. Ik moest het boek soms even wegleggen en soms maakte het me blij. Ik denk dat dit ingrediënten zijn van kunst die zich onderscheidt en die je als lezer weet mee te slepen.
Vandaag is het de start van de Poëzieweek. Ik zal stukjes uit Sesa’s werk delen dit jaar, in de hoop dat ze iemand anders ook een gevoel van thuiskomen zal geven.
The Break Free, Sesa, 2020, self published, info via de instagram-pagina van Sesa: @poetrybysesa
