Auteur: Bart Boone

Op 1 december stelde Ella vzw haar handleiding ‘Intersectioneel denken’ voor. Volgens de ondertitel is het een ‘Handleiding voor professionelen die intersectionaliteit of kruispuntdenken in de eigen organisatie willen toepassen’.

Voor wie niet in een conflictgebied leeft, is het iets onwerkelijks. Als we in het nieuws beelden zien van de strijd staan we er niet bij stil dat het leven ondertussen ook daar gewoon doorgaat. Mensen worden verliefd, willen ‘erbij horen’ of indruk maken op hun vrienden

Asha ten Broeke is in Nederland al lang geen onbekende meer. Als wetenschapsjournaliste schrijft ze voor Trouw en De Volkskrant, en is ze af en toe te gast in programma’s als Pauw & Witteman. Haar uitgesproken feminisme levert haar heel wat haatmail en dreigtweets op.

Een verslag van een gespreksavond over het thema ‘Feminisme en religie’ met Magda Michielsens, doctor in de moraalfilosofie en gewezen hoofd van de opgedoekte opleiding Vrouwenstudies, en Kitty Roggeman, ex-voorzitster van Vrouwen Overleg Komitee (VOK) en lid van Baas Over Eigen Hoofd (BOEH!).

Het F-woord – feminisme – heeft een vreemde bijklank gekregen. Enerzijds wordt het geassocieerd met kwalijke stereotypen. Anderzijds weerklinken er her en der stemmen alsof het doel bereikt is en vrouwen dus ‘niet meer moeten zeuren’.

Migranten, nieuwkomers, nieuwe Belgen: hoe je ze ook noemt, ze komen vooral in de media als er problemen zijn en als die integratie schijnbaar moeilijk verloopt. De trend om problemen ‘op te lossen’ door te wijzen op individuele verantwoordelijkheid maakt het bovendien nog een graadje moeilijker.

Eigenlijk vind ik de hele discussie belachelijk, en dus overroepen. Daarom zou ik er misschien beter niet aan bijdragen. Maar er vielen me toch enkele dingen op. Hoe wij reageren op de zwartepietenheisa zegt namelijk iets over hoe we met andere mensen omgaan – en er is niet veel moois aan.