In het rijtje van vrouwelijke hiphop pioniers in België mag dj Lady S niet ontbreken. Ze staat bekend als de eerste vrouwelijke hiphop dj die draaide in de Arabische landen. Ze draaide ondertussen over de hele wereld en is sinds een paar jaar resident dj voor het programma Juice (vroeger gekend als UrbaNice) op radio MNM. Ze woont al een tijdje in New York en is nog steeds fulltime dj. We spraken met haar toen ze even opnieuw in België was.
Wat was jouw eerste kennismaking met hiphop en dj’en?
Hiphop was echt thuiskomen voor mij. Mijn broer draaide op zijn kamer altijd platen op zijn draaitafel. Ik observeerde hem en op een bepaald moment begon ik mee te doen. Dat ging me goed af en toen dacht ik: “dit kan ik ook”. Na een tijd werd het een dagelijkse naschoolse activiteit. Na school ging ik direct naar huis, recht naar de kamer van mijn broer om meer te oefenen.
Mijn broer was een van de enige uit de buurt die twee Technics platenspelers had, dus er kwamen veel vrienden bij ons langs. Iedereen bracht zijn platen mee om te oefenen. En daar werd ik ook voor de eerste keer gevraagd om als warm-up te gaan draaien op een feestje in de Theadrôme in Wilrijk. Voor de flyer hadden ze een dj naam nodig. Ik heb toen Lady S gekozen. Ik wou dat mijn gender in de naam voorkwam omdat er toen nog zo weinig vrouwelijke dj’s waren. Buiten dan in Amerika, dan had je onder andere al dj Spinderella van Salt-N-Pepa.
Wat betekent hiphop voor jou?
Hiphop is voor mij een cultuur, niet enkel een muziekgenre. Het is een soort identiteit waarmee mensen zich kunnen identificeren. Dat zit in alles; hoe je leeft, wat je eet, hoe je gekleed gaat. Ofwel ben je hiphop, ofwel ben je het niet. Je kan interesse hebben en erdoor geïntrigeerd zijn. Maar het gaat verder dan enkel een hiphopnummer goed vinden.
Ofwel ben je hiphop, ofwel ben je het niet.
Ik woon nu in New York, de geboortestad van hiphop. Je zou bijna kunnen zeggen dat hiphop voor een groot deel van de bevolking daar in hun bloed zit, zij kennen niet anders. Het is een cultuur waarin ze zijn geboren en die een groot deel van hun leven blijft uitmaken. Je hebt de basis, maar de cultuur verandert ook doorheen de tijd. Dat gebeurt door de mensen die hiphop ademen.
Wat was het keerpunt dat ervoor zorgde dat jouw passie ook een echte carrière werd?
Weet je wat vreemd was? Ik was al enkele jaren aan het draaien, maar mijn carrière werd pas echt gelanceerd in het buitenland. Ik was niet erg actief in België. Ik werd wel omarmd door mijn broer en zijn vriendenkring maar ik bleef altijd ‘het zusje van’. Tot ik ouder werd en wekelijks op Hotsundaynights in Mondial in Nederland begon te draaien. Dat zorgde voor erkenning en ik werd serieuzer genomen omdat deze plek legendarisch was. Ik heb hierna veel gedraaid in Nederland, Duitsland, Zwitserland, Italië, Frankrijk enzovoort. En omdat ik zoveel aan het reizen was als dj, begonnen ze mij in België ook te zien.
Hoe was het om een van de eerste vrouwelijke dj’s te zijn?
Ik was nog jong. Ik kreeg te maken met seksistische opmerkingen zoals “dj’en is voor mannen” of “een vrouw hoort niet in een club”. Als ik geboekt werd op betere events of plaatsen, kreeg ik te maken met jaloezie en gingen mannelijke collega’s slecht praten over mij; dat ik wel wat gedaan zou hebben met de promotor. Ik kreeg weinig erkenning voor mijn talent of passie. Toen waren er ook geen andere vrouwen in mijn omgeving waar ik een voorbeeld aan kon nemen.
Ik zie de tegenwind die ik toen kreeg als een beproeving die ik moest doorstaan.
Het ging zo ver dat ik gepest werd op school door medeleerlingen van mijn eigen gemeenschap. Ik was Marokkaanse, moslim en een meisje die dj was in nachtclubs. Zij zagen clubs als iets slecht omdat ze niet beter wisten, maar ik zag het als iets positief. Ik wou entertainen, mensen een goede tijd bezorgen en vooral met mijn passie bezig zijn. Het deed me soms twijfelen of ik daar wel hoorde te zijn. Maar mijn ouders en broer accepteerden en steunden me, en samen met mijn liefde voor hiphop ben ik blijven doorgaan.
Ik zie de tegenwind die ik toen kreeg als een beproeving die ik moest doorstaan. Het heeft ervoor gezorgd dat ik nu zoveel sterker sta. Dat is ook mijn advies voor huidige opkomende vrouwelijke dj’s. Wij gaan altijd een tandje moeten bijsteken. Zorg dat je je research hebt gedaan, blijf jezelf ontplooien, muziek bestuderen en nog meer kennis opdoen. Het feit dat ik na al die jaren nog altijd relevant ben is omdat ik ook blijf bijleren en uitzoek wat nu populair is. Ik heb daarbij wel het geluk dat ik in New York woon en in de hiphopkringen zit. Dj Enuff is echt mijn hiphop-papa; hij was trouwens ook de dj van Notorious B.I.G. Ik luister altijd naar al zijn verhalen.
Is hiphop volgens jou een vrouwonvriendelijke cultuur of wordt het vrouwonvriendelijk gehouden door mannen?
Volgens mij is het een mix van beiden. Ik heb mezelf er ook op betrapt dat, toen ik zoveel tegenwind kreeg, ik me onbewust begon te kleden als een jongen. Bijna alsof ik ‘een van de jongens’ probeerde te zijn. Als je dat doortrekt binnen hiphop dan zie je dat veel eerste vrouwelijke MC’s dit ook deden, zoals MC Lyte en Da Brat. Foxy Brown en Lil’ Kim zijn naar mijn weten de eersten die zich sexy begonnen te kleden. Ik geloof echt dat dit een statement was: “ik kan harde bars spitten én eruitzien als een vrouw”. Maar ook een protest naar alle vrouwonvriendelijke teksten en videoclips. Het terug opeisen van ‘bitch’ zijn of onze seksualiteit, en daarbij mannen onderuithalen in een rap battle. Ik denk dat deze periode een keerpunt was in hiphop.
Ondertussen hebben wij vrouwen wel bewezen dat we het ook kunnen en het soms zelfs beter doen.
Ik vind het vreemd dat vrouwen nog steeds een minderheid zijn in de succesverhalen in hiphop. Ondertussen hebben wij vrouwen wel bewezen dat we het ook kunnen, dat we er staan en het soms zelfs beter doen. Het is intimiderend voor mannen, denk ik, want we zouden het zomaar eens kunnen overnemen.
Waar ben je het meest trots op in jouw carrière?
Ik ben echt trots op mijn doorzettingsvermogen. Ik had al zoveel keren kunnen stoppen als ik naar anderen had geluisterd. Ik heb nooit opgegeven, tot het punt dat ik nu fulltime zelfstandig dj ben. Daarnaast denk ik ook dat ik de eerste vrouwelijke Marokkaanse dj was die het echt gemaakt heeft in de Arabische wereld. Ik draaide al vroeg in Marokko en Tunesië, en elf jaar geleden was ik de eerste die draaide in Dubai. Dubai was toen nog een zandbank waar niets was. Dat zijn mijlpalen waar ik echt trots op ben. Hier in België is draaien op Tomorrowland natuurlijk een mijlpaal.
Maar naast die hoogtepunten ben ik vooral trots dat ik altijd mezelf ben gebleven. Ik heb niet meegedaan voor de hype of voor het geld, en ik heb mijn ouders nooit ontgoocheld door hun vertrouwen te schenden. Ondanks het feit dat ik in een wereld zit waar je snel van je pad kan afdwalen. Maar ik heb – alhamdoulilah – nooit alcohol gedronken of drugs gebruikt. Ik ben altijd gefocust gebleven, ik ben het altijd blijven doen uit liefde voor muziek en hiphop.
Morgen deel 3: Interview met Yipoon.
Meer info over The Keepers: https://www.followthekeepers.com/
